Vanwege een reden is het hier zo stil. Ik was de afgelopen tijd net een emmer die wacht op de laatste druppel en dan ‘ineens’ overstroomt. Het lijkt alsof we de laatste tijd in een verkeerde vibe zitten of zo.
Heel veel dingen vroegen en vragen mijn aandacht. Kind dat met krukken liep en op schoolreis mee ging, uiteindelijk met een rolstoel. Een kat die ziek is en ondanks medicatie en bijvoeren af blijft vallen. Een familieweekend in Limburg om de 80ste verjaardag te vieren van mijn moeder, wat weliswaar heel leuk was maar er natuurlijk toch in hakte en een naar staartje kreeg. De vriezer die bij thuiskomst uit bleek te staan en vol zat met bedorven brood en vlees. Een buurvrouw die ernstig ziek is en vaak even steun komt halen. Dat soort dingen…
Op de laatste avond van ons uitje is mijn moeder van een afstapje gevallen en zo’n beetje gelanceerd. Ze kwam een paar meter verderop terecht. Ze had enorme pijn aan haar arm en een deel lag ook open. We hebben de eerste hulp gebeld en na overleg zijn M. en mijn zus met haar naar het ziekenhuis gegaan. Daar is de wond gelijmd en de arm onderzocht. Waarschijnlijk niet gebroken maar ‘ga voor de zekerheid zo snel mogelijk naar de huisarts‘ was het advies.
In het ziekenhuis in Roermond zijn geen foto’s gemaakt. Omdat het al heel laat op de avond was en ze na wat geruk en gesjor aan de arm concludeerden dat het waarschijnlijk niet was gebroken, raadden ze aan weg te gaan. Foto’s laten maken kon ‘maar dan zit u hier vannacht om drie uur nog‘.
Dus kwamen ze weer terug naar het vakantiehuis. Iedereen aangedaan en geagiteerd want we waren best geschrokken. Eigenlijk nog het meeste omdat we toen het gebeurde, mijn moeder wel hoorden maar we konden haar niet meteen vinden. Groot huis, veel kamers en ze lag in één van die kamers in het donker met haar hoofd tegen een verwarming aan. Dan staat de wereld wel even stil. Gelukkig bleek er met dat hoofd niets aan de hand.
Thuisgekomen bleek al snel dat ze niets kan met die arm. Mijn zus bleef een paar dagen en regelde zaken als thuiszorg en een maaltijdservice. Buren werden ingeschakeld. En ze ging twee keer naar de huisarts. Die vond het vrijdagmiddag toch wel zorgwekkend dat haar arm inmiddels zwart paars is en twee keer zo dik, dus moesten we toch foto’s laten maken.
Dus zaten we gisteren in het ziekenhuis. Vier uur lang. De arm is toch gebroken, vlak onder de schouder. Gezien de plek kan dat niet in het gips. Ze hebben er een soort steunverband om gedaan en een sling, zodat de arm op één plek blijft. En hopen dat dit zo herstelt. Zo niet dan moet ze worden geopereerd.
Wat een kater na een verder heerlijk weekend. Mijn moeder wil meteen zodra het kan, het weekend overdoen. Zodat we de nasmaak kunnen weg spoelen. Goed idee. Maar eerst maar even die arm laten herstellen. En mijn kat. En mezelf reanimeren.
Min of Meer's ME-Plein 
O wat vervelend allemaal. Soms komt alle pech tegelijk. Ik hoop dat iedereen weer snel een beetje opknapt.
LikeGeliked door 1 persoon
Jee Martine ik had het natuurlijk al gehoord, maar wat een naar einde van zo’n gezellig weekend. Hopelijk blijft een operatie uit. Sterkte met alles wat tegenzit x
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Maris!
LikeLike
Veel sterkte!
Mijn moeder was 74 jaar toen ze haar arm vlak onder de schouder brak. Kon inderdaad niet in gips. Ze heeft lang fysiotherapie nodig gehad om alle functies zo veel mogelijk weer terug te krijgen. Ze kon ook na deze periode fysiotherapie toch haar arm niet goed heffen. Heeft vooral consequenties met aan- en uitkleden en reiken naar spullen uit keukenkastjes.
LikeGeliked door 1 persoon
O wat ontzettend naar!
Ontzettend veel sterkte gewenst allemaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Oei er zat wel veel tegelijk tegen heftig! Heel veel sterkte met alles en heel veel beterschap voor je moeder.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad veel vermoeiende narigheid. Maar wat een optimisme van je moeder, dat overdoen. ,Geweldig!
LikeGeliked door 1 persoon
Virtuele knuffel.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker een optimist je moeder; dat ze gedachten heeft om de nare bijsmaak op die manier weg te laten voeren. Wens haar sterkte met haar herstel. En jullie met balans vinden.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een toestanden allemaal en dat hakt er flink in natuurlijk .Maar wat een kanjer is jouw moeder om alweer aan een volgend feestje te denken .Sterkte voor jullie en hopelijk een spoedig herstel voor je moeder
Lieve gr Elisabeth
LikeGeliked door 1 persoon
Das best veel idd.
Sterkte joh!
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, wat naar voor je moeder. Ik duim voor een spoedig herstel voor jullie allemaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, wat een vervelend einde van een leuk weekend. Ik keek er niet zo van op dat je deze week nog niet geschreven had omdat het mij logisch leek dat je bij moest tanken. Maar dit is wel erg veel Murphy bij elkaar. Sterkte voor allemaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte met alle tegenslag!
Opbeurende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Martine,heel veel sterkte ook voor je moeder. Dat is een hele pijnlijke en vervelende breuk hoor… (ervaring helaas)
LikeGeliked door 1 persoon
Zie je dat zitten dan, nog een keer zo’n weekend weg?
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hoor. Buiten het einde was t voor mij ook heel geslaagd. Ik zal daar binnenkort over schrijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Och, wat erg voor je moeder! Ik hoop dat het helemaal goed komt. Haar reactie : we gaan nog een weekend! vind ik geweldig!
LikeLike
Wat een toestand allemaal 😦 Hopelijk is nu alle narigheid voorlopig geweest en kan iedereen weer een beetje opknappen en bijkomen. Sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Pfff, wat veel. En wat ontzettend naar voor je moeder dat ze zo lang met een gebroken bovenarm heeft rondgelopen zonder dat het duidelijk was. Heel veel sterkte voor jullie allemaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een naar einde van het weekend. Maar petje af van je moeder die nu al zegt dat ze het snel wil overdoen : )
LikeGeliked door 1 persoon