Stilte (voor de storm)

Dit weekend geniet ik van stilte. De mannen zijn sinds vrijdagmiddag op stap, naar Nort Sea Jazz, en komen pas vannacht weer thuis. Toen ze vertrokken deed ik iets waar ik me al weken op heb lopen verheugen: ik plugde mezelf uit en houd dat lekker het hele weekend vol.

Wat een zaligheid! Ik heb nu precies één jaar mijn gehoorapparaten, zou niet meer zonder kunnen en willen maar tering, wat is het fijn om even in een stille wereld te leven (als ik de tinnitus in mijn rechteroor niet meereken). De buurvrouw kwam even een praatje maken maar er is met mij niet meer echt een gesprek te voeren zonder apparaatjes en ik was niet van plan ze in te doen – sorry buuf, ze liggen boven en ik heb geen goede dag dus ga niet heen en weer lopen naar boven, wat zeg je, ik versta je niet, ja doei. Zo ging dat.

Ik had vooraf wel plannen dit weekend. Vriendin D. zou zaterdag komen eten (en dan zou ik vanzelfsprekend wel even inpluggen) maar aangezien ik donderdag en een deel van de vrijdag in bed lag wegens een terugslag, heb ik haar afgezegd.

Die terugslag was helaas wat heftig en het gevolg van een uitje, maar was het wel meer dan waard. Ik ben even gaan knuffelen met een heleboel kittens die worden opgevangen door mijn vriendin M. Wie mij een beetje kent weet dat dit voor mij ongeveer het equivalent van het paradijs is. Er zat van alles tussen: een cypertje, een schildpadpoes, een zwart katje, drie rode en een maine coon. Zo lief! Sommigen waren nog niet heel erg gesteld op menselijk gezelschap (aantal is in het wild geboren) maar er waren een paar die me wel goed genoeg vonden om overheen te rennen of me aan te tikken met hun pootjes.

Zwaar verliefd weer naar huis dus. Omdat de terugslag zo heftig was besloot ik dus dit weekend zo goed als niets te doen en ook zo veel mogelijk los te laten van wat ik van mezelf verwacht. Ik liet mijn eigen ritme los wat eten en rusten betreft en deed het gewoon wanneer het uitkwam of ik behoefte voelde. Wat een stuk makkelijker is als je eens even geen rekening met een gezin hoeft te houden.

Dit weekend is ook de stilte voor de storm. Morgen gaan we met Smoes naar de dierenarts en worden zijn schildklier- en leverwaarden weer getest. Zijn die goed genoeg dan gaat hij morgenmiddag onder het mes. Ik heb er een goed gevoel over. Zijn eetgedrag is een stuk verbeterd, hij is veel minder vraatzuchtig en sneller verzadigd, zijn hart bonkt niet meer zo achterlijk hard, zijn ademhaling is heel rustig nu en zijn ontlasting zo goed als normaal. Allemaal tekenen dat de medicatie nu goed zijn werk doet.

De dagen na de operatie is het wel afzien want hij moet vanwege de hechtingen iets van 10 dagen binnen blijven en dat is bij Smoes echt wel een dingetje. De deur moet dus dicht en op slot want hij is echt mega goed in uitbreken en heel snel. Ook mag hij natuurlijk niet aan die hechtingen komen en een kap zal denk ik niet kunnen, gezien de plek van de hechtingen (op zijn keel). Dus maar even kijken hoe het loopt maar echt veel rust ga ik niet krijgen denk ik. Wat niet uitmaakt want ik hoop dat hij goed opknapt en na de operatie door het leven kan gaan zonder 2 x per dag pillen in zijn strot te duwen. Want zowel Smoes als ik zijn dat nu wel zat.

Zojuist maakte ik al de logeerkamer in orde waar hij rustig bij kan komen zonder dat hij van de trap af klettert of wordt belaagd door de andere katten. Soms zijn ze na een narcose natuurlijk wat misselijk, of nog erg draaierig en een aparte rustige ruimte om bij te komen is dan echt prettig weet ik inmiddels uit ervaring.

Ga ik nu even buiten lezen en proberen de stoel terug te claimen waar de hoofdpersoon van morgen nu in zalige ontwetendheid een tukje ligt te doen.

Fijne dag allemaal!