Kattenleed

Nadat kat Smoes werd geopereerd op 16 juli, vertrokken wij afgelopen dinsdag weer naar de dierenarts voor het verwijderen van de hechtingen. Mijn zus was die dag in Hoorn omdat zij met mijn moeder naar het ziekenhuis ging, voor een laatste controle van haar gebroken arm. Ik had aan Zus gevraagd of zij dan in de middag mij naar de dierenarts wilde brengen. Dat is nét wat relaxter voor mij dan het avondspreekuur omdat ik meestal om 19 uur helemaal klaar met de dag ben qua energie.

Zus wilde dat wel en dus gingen we. De hechtingen zijn verwijderd, de wond ziet er prachtig uit. En belangrijker, zijn gewicht was stabiel en zijn hartslag klonk beduidend minder dreunend en is minder snel. Een teken dat de stofwisseling tot rust is gekomen. Nu nog één nacontrole volgend weekend en dan zijn we klaar met dit traject.

Die dinsdagmiddag hadden we onverwacht nog een kat bij ons. Droppie. Niet mijn kat maar van vriendin D. Droppie was de week ervoor met een gebroken achterpoot thuisgekomen,  waarschijnlijk heeft hij ergens klem gezeten. De poot was gebroken en de knie uit de kom. Omdat D. geen eigen vervoer heeft, is ze aangewezen op anderen met een auto.

Vóór die dinsdag was ze al drie keer bij de dierenarts geweest. Twee keer met haar buren en één keer met M. Alle keren is de poot gezet en gespalkt. Maar de knie schoot telkens weer uit de kom en bij die laatste controle is toen afgesproken dat het nog één keer gespalkt zou worden, maar zou het dan wéér losgaan dan werd het tijd om te gaan praten over amputatie.

Dus dinsdag was een spannende dag voor haar. Helaas bleek amputatie toch de beste oplossing te zijn en we spraken af dat dit donderdag zou gaan gebeuren. M. reed heen en weer en we leverden een kat met vier poten af en haalden een 3-potige kat weer op. Echt heel sneu. Gelukkig kunnen katten zich echt heel goed redden met 3 poten en het gaat naar omstandigheden nu heel goed met Droppie.

Ik was mee hem ophalen donderdag. Niet heel slim gezien mijn energiepeil maar ik was er nu al zo bij betrokken en wilde graag wat mentale steun verlenen. Ik was daarvoor heerlijk gemasseerd bij de fysio en kon daarna gelijk door met M. en D. haar kat ophalen. Zaterdag 4 augustus moeten de hechtingen worden verwijderd bij Droppie en dan nemen we meteen Smoes maar mee voor zijn laatste controle. Zo slaan we twee vliegen in één klap.

Ik had de hoop dan nu even klaar te zijn bij de dierenarts maar vrijdagochtend wilde kat Moos niet komen in de ochtend om te eten. Hij lag onder de appelboom en verroerde zich niet. Maar gezien de hitte vond ik dat niet heel raar. Ze hebben allemaal minder trek nu en liggen de hele dag voor pampus.

’s Avonds wilde hij weer niet komen en toen heb ik hem gepakt en naar binnen gehaald. Bij het neerzetten viel op dat hij niet op zijn rechter voorpoot wilde staan. Hij liep wel naar zijn bak maar dat ging niet soepel.

Nu kan ik ook wel behoorlijke pijn in mijn lijf hebben – zeker nu met die hitte – en stijf en stram lopen dus keken we het even aan. Na een uurtje gaf ik hem pijnstilling die ik nog had van Smoes zijn operatie en binnen no time liep Moos weer normaal. Hij had dus overduidelijk pijn. Misschien gestoken door een bij of wesp? Controle van het voetbed leverde niets op.

Vanmorgen was zijn pootje helaas veel dikker en hij likte er veel aan. Dus hop in de mand. Waarna ik zag dat hij bloedde. Dat was denk ik niet opgevallen omdat hij continu zat te likken.  Op naar de dierenarts. Alleen nu hadden wij een vervoersprobleem aangezien de auto voor onderhoud bij de garage stond. Vriendin M. sprong in haar auto en haalde ons op. Ik had de dierenarts al gebeld. Zij hebben op zaterdag spreekuur op afspraak tot 13 uur. Eigenlijk hadden ze geen plek meer maar we mochten tóch komen. De afgelopen weken zijn we er in totaal geloof ik al 6 of 7 keer geweest dus blijkbaar denkt de dierenarts inmiddels dat wij daar tot het meubilair behoren ;-).

Moos bleek koorts te hebben en een ontstoken nagelbed. Hij is waarschijnlijk ergens ingestapt. Er zit een wond tussen zijn nagels maar het lukte niet om te zien of er nog iets inzit. De dierenarts stelde twee opties voor:
a) hem een roesje geven en hetgeen erin zit verwijderen
b) het even aankijken met sterke antibiotica en pijnstilling

Al aan de wond voelend adviseerde zij het laatste. De ontsteking was nog niet ingekapseld zoals ze dat noemt en dus is de kans groot dat het met antibiotica verdwijnt. Grote kans dat als er nog iets in de wond zit, dat vanzelf wordt uitgestoten.

Zijn poot zou vanavond al aanzienlijk minder dik moeten zijn. Gebeurt dat niet dan mogen we morgen even mailen voor advies. Wat tof is want de dierenarts heeft morgen vrij. Echte service vind ik dat. Eventueel zouden we dan morgen naar een dierenarts moeten gaan die weekenddienst heeft om alsnog stap A te zetten. Onze dierenarts gokt er echter op dat dit niet hoeft.

Dus dat was wéér een rit en weer wat stress. En Moos is boos. Hij moet voorlopig binnen blijven. Ik baal ook wel. Want nu moeten we weer alles dicht houden. Niks lekker luchten. En ik vind het natuurlijk zielig voor hem.

Even afwachten maar weer.  Hopen dat alles nu tot rust gaat komen in Huize Min of Meer.