Tot twee jaar geleden ging ik een enkele keer nog wel eens mee met boodschappen doen. Anders was het zo sneu voor M. als hij elke week in zijn eentje de weekvoorraad moest halen. Op een gegeven moment ben ik er mee gestopt. Te veel prikkels en te weinig energie om dat vol te houden. Inmiddels laten we alles aan huis bezorgen, veel makkelijker. Maar ik weet nog goed hoe het was!
(tekst uit het blogarchief)
Boodschappen doen
Vandaag ga ik mee
met boodschappen doen
Ik heb een briefje
met wat we nodig hebben
Als ik de winkel inloop
zie ik dat het niet druk is
Gelukkig
Ik ben niet alleen
M. is mee
Hij pakt en tilt
de zware spullen
Elke keer als ik
in de winkel kom
is er iets veranderd
Ik kom er niet vaak genoeg
om de indeling te kennen
We beginnen bij
de afdeling fruit en groente
met daarom heen
allemaal aanbiedingen
Wat vreselijk veel zeg!
Ik kijk op mijn briefje
dat geeft houvast
Lopen door de winkel
is alsof ik op de kermis loop
Een kakofonie van prikkels
Overal borden met teksten
Schappen vol producten
met felle kleuren
die in elkaar overlopen
Zóveel prikkels dat ik
de afzonderlijke dingen
niet goed kan onderscheiden
Het wordt één grote brij
Gelukkig heb ik een kar
die ik vast kan houden
Als tegenwicht tegen al die prikkels
beweeg ik extreem langzaam
Kijken op het briefje
één ding pakken
in de kar leggen
weer kijken op het briefje
en weer één ding pakken
Ik ben zo met mezelf bezig
dat ik M. kwijtraak
die elke hoek van de winkel
met zijn ogen dicht kent
en heen en weer rent
om zo snel mogelijk
weer buiten te kunnen staan
Zijn snelheid
vertraagt mij nog meer
Ik raak steeds meer de kluts kwijt
Nu word ik een beetje misselijk
en de wereld begint te draaien
of ben ik dat?
Ik probeer mensen te ontwijken
maar ben zelf net zo’n bejaarde
die altijd in de weg staat
als je zelf snel iets moet pakken
Als de kar vol is
en alles van het briefje
denkbeeldig is afgestreept
gaan we naar de kassa
Dat is ook een goed moment
om in de war te raken
De snelheid van de band
de bekwame caissière
de vaart waarmee
M. alles inpakt
ik sta er maar een beetje bij
Wachten tot het tijd is
voor mijn taak: betalen
Ook dat is een uitdaging
want als het bedrag verschijnt
kijk ik in de portemonnee
maar mijn brein
is niet meer in staat
tot snel optellen
en herkennen van het geld
Het is me wel eens gebeurd
dat de kassamevrouw zei
‘geef maar hier‘
en het voor me uittelde
De beste tactiek is daarom
altijd met groot geld te betalen.
Gewoon 2 briefjes van €50 geven
is meestal wel goed
Als dat ook is gebeurd
lopen we de winkel weer uit
Dát was een heel avontuur
Hier kan ik weer lang op teren
En terwijl we naar huis rijden
vraag ik me af
waar toch die vrouw is gebleven
die in haar eentje op vakantie ging
op de trein naar Parijs stapte
het vliegtuig naar Maleisië nam
Die in haar gebrekkige Italiaans
op de Frankfurter Buchmesse
vertalingen stond te regelen
Die multitasking heeft uitgevonden
en ervan genoot alles snel te doen
Die vrouw die als een stuiterbal
door het leven ging
Die vrouw heb ik al een tijd niet gezien
Ik moet haar toch eens vertellen
dat een uitje naar de winkel
ook een enorme belevenis is
Min of Meer 
Jeetje, je hebt gewoon mijn verhaal neergeschreven!
Alleen miste ik het stukje van: de man heeft nooit boodschappen gedaan….
Zéér vermoeiend alleszins!
Maar …er is hoop meissie. Wat ik nu kan ga jij ook terug kunnen nl. Blij zijn dat die eerste keer zelf terug boodschappen doen een feestje is hoera hoera.
Never give up!!😘
LikeGeliked door 1 persoon
Weer zo treffend beschreven. Zo ervaar ik het boodschappen doen ook, maar dan in mijn eentje. Zeker aan de kassa om alles tegelijk(?) te moeten doen in sneltrein vaart is om dol van te worden en daarna voor de rest vd dag weer uitgeteld zijn. Lieve groet, en zonnige dag.
LikeGeliked door 1 persoon
De supermarkt is vooral veel geldklopperij.
Bij de originele buurtwinkel word je nog herkend, begroet en persoonlijk geholpen.
Ik begrijp jouw probleem.
Kan jouw man ook voor mij de boodschappen doen???
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Maar, boodschappen doen is toch gewoon een noodzakelijk kwaad, met welk gezelschap dan ook wordt dat niet ‘gezellig’. Het is zaak zo snel mogelijk met alle dingen van het lijstje weer buiten te staan. Ik zou mezelf dus al niet dwingen om mee te gaan omdat het ‘gezellig’ zou moeten / kunnen zijn. Helaas ben ik thuis bij gebrek aan anderen ook het aangewezen bokje en bezorgen ze niet bij mij.
Aan de andere kant lijkt het mij voor jou reden voor een feestje als je wel mee zou kunnen of het zelfs alleen zou kunnen zonder alle nare bijkomstigheden die je er nu van hebt.
LikeGeliked door 1 persoon
Klinkt heel raar maar voor ons was boodschappen doen samen bijna een uitje. Omdat echte uitjes bijna nooit voorkomen. Dus samen in de auto naar de winkel rijden en beetje kletsen, ja dat voelde vreemd genoeg bijna feestelijk.
LikeLike
Ja klopt.zo heb ik het ook altijd ervaren ,en mijn man ook.nu zijn er alleen nog gezamelijke ritjes naar de fysiotherapeut of het ziekenhuis.mijn man noemt het steevast onze uitjes,en we genieten er beide ws gek genoeg heel erg van,
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ook geen hekel aan boodschappen doen, doe ik liever dan schoonmaken. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven. Heel herkenbaar. Pijnlijk in vergelijking met hoe je was voordat je ziek werd.
Laat tegenwoordig ook alles bezorgen. De boodschappen worden tot in mijn keuken gebracht. Ideaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had een tomeloze energie Esther.
LikeLike
Boodschappen doen als uitje,ik herken het van het verleden. Maar thuisbezorgen laat je misschien een ander “uitje” doen.
LikeGeliked door 2 people
Ja, je hebt een hoop in moeten leveren helaas.
LikeGeliked door 2 people
Wat heb jij veel in moeten leveren, heel heftig om te lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Hé een nieuwe lay-out. Leuk! Fijn dat je daar energie voor had. Ja die boodschappen. Ik ben altijd heel blij dat mijn man mee gaat. Maar vorige week en deze week moet ik alleen. Super vermoeiend. Maar op zich vind ik er nog wel plezier in, gewoon vanwege het feit dat ik “legaal” geld mag uitgeven. De vermoeidheid en de pijn daarna van het vele tillen zijn niet zo leuk. Dus blij als hij er weer bij kan zijn. Ik kan het nog niet uit handen geven. Raar misschien. Want alle staat op het lijstje. Maar op de een of andere manier kan ik dat nog niet loslaten. Goed dat jij dat wel kunt en dat je het laat thuisbezorgen. Ik kan me nog niet over die kosten heenzetten. Als tussenoplossing kies ik dan voor het pick-up punt, ongeacht of de man mee kan of niet. Dat kan ik dan al weer wel.
LikeGeliked door 2 people
Ik heb dat exact zo met geld, laten bezorgen is gewoon minimaal 10 euro per week duurder, en als je minima bent, dan blijft er maandelijks niets meer voor voor kleine leuke verwendingen. Dus dan is het kiezen of delen. Ik laat nu af en toe bezorgen, zodat ik die week mijn spet energie voor iets anders heb.
Ik merk wel dat er steeds meer bezorgdiensten komen, heb goede hoop op een betaalbare optie binnenkort. Stel de Lidl gaat bezorgen vanaf 35 euro min bedrag ofzo, dat zou tof zijn! Ah heeft nu op woe en do min bedrag van 50 euro ipv 70 euro, dat scheelt al, en bezorgen kan al vanaf 2.50.
Geen idee of je wel melding krijgt van mijn reaktie 😎😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het gelezen hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
En ook weer zo herkenbaar ! Vooral ook die verbazing over waar die vrouw van vroeger is gebleven. Tot 6 jaar terug kon ik op betere dagen de AH-xl hier in de buurt nog wel aan, maar ging er dan alleen voor een aantal kleinere boodschappen naar toe , en verplaatste me heel strategisch door de winkel zodat ik zo min mogelijk extra prikkels binnenkreeg.
Tegenwoordig doet mijn vriend de meeste boodschappen , en ik haal in goede weken het bio groentepakket van het afhaaladres, en ook lukt het me tegenwoordig weer om naar de buurtgroentewinkel te gaan .Dat laatste voelt inderdaad soms als een uitje, en een goede oefening in sociaal gedrag / gesprekje voeren. Is ook veel leuker , die kleine winkels , vind ik.
LikeGeliked door 1 persoon
nadat ik een hele tijd ziek was geweest, nam een vriendin mij mee om boodschappen te doen. Ik weet nog hoe ik mij toen voelde. feestelijk, blij, opgetogen. gewoon om boodschappen zelf te doen. dat gevoel vergeet ik nooit weer
carla
LikeGeliked door 2 people
Jouw blog laat me weer eens zien dat ik heel blij mag zijn met alles wat ik kan en durf te doen .Mijn boodschappenrondje is mijn uitje zeg ik altijd .Soms loop ik bijna zwalkend door de supermarkt maar ik kan en wil me op geen enkele manier vergelijken met jouw kunnen .
LikeGeliked door 2 people
Als ik het zo lees zou je maar wat graag iets alledaags, want daar gaat het om, weer kunnen doen. Zonder ervan te hoeven bijkomen dagen lang en zonder er bij te hoeven nadenken of je het wel trekt. Juist dat alledaagse, dat dit voor jou en jouw medepatienten, helemaal niet meer alledaags is, dat is zo pijnlijk.
Natuurlijk is het prettig dat er bezorgdiensten zijn, dat je je dat kan permitteren, maar ik weet zeker dat je ze allemaal in wil ruilen om nu even een boodschapje rondje te maken.
LikeGeliked door 2 people
Jazeker!
LikeLike