Hoe het gaat

Sinds een week of 6 zit ik in een voorzichtige lijn omhoog. Dat gaat niet lineair maar met flink wat pieken en dalen. Maar toch, omhoog. Ik lig nog even veel plat als voorheen maar ik merk dat áls ik op ben, ik wat meer kan doen. Ik heb zelfs van de week een was opgevouwen. Dat was zeker een maand of 10 geleden dat dit lukte! Ook stap ik makkelijker even op de scootmobiel, zonder dat het me compleet uitput. Van de week nog ben ik in alle vroegte, voordat de hitte te erg werd, naar de bieb gegaan om een stapel gereserveerde boeken te halen.

De pieken worden denk ik veroorzaakt door het zelf niet meer koken. Dat scheelt heel veel energie. En het slikken van Rhodiola rosea, ik gedij daar goed op. De dalen vinden – zoals altijd – hun oorzaak in alles wat tegenvalt en wat mijn brein of lijf niet kan opvangen of doordat er iets grensoverschrijdends gebeurt. Zo heeft het ongeluk met mijn scooter van drie weken geleden er voor gezorgd dat mijn hartslag twee weken van de rel was. Dat betekent dat mijn ochtendhartslag in rust sterk verhoogd was, voor mij een van de tekenen van een PEM. En dat als ik iets deed, zoals even staan of wat lopen in huis, mijn hartslag meteen rond de 120 zit. Inmiddels trekt dat nu weer bij en is het weer aan het zakken.

Hoewel de hitte voor veel ongemak zorgt bij veel mensen is er voor mij tot nu toe, zolang ik maar in de luchtstroom van een ventilator blijf, niet eens zoveel verschil. Net als anders lig ik vooral op bed, nu dan met een ventilator aan. Hoewel het evengoed 30 graden of zelfs meer in onze slaapkamer wordt, voelt het door de ventilator redelijk prettig aan. Ik spons mezelf eens in de zoveel tijd met een nat washandje af, dat verkoelt ook enorm. En terwijl ik dit schrijf lig ik met natte sokken aan in bed (dank je wel voor de tip Loes!). Maar waag ik me eens beneden dan verander ik in een zwetend snauwerig monster.

Mijn plan om eens in de twee weken naar de bewegingsbanken te gaan, staat nog steeds. Alleen kreeg ik dat scooterongeluk toen ik daar op weg naar toe was. Daarna was het even zo druk met PEM, afhandeling ongeluk en aanschaf scootmobiel dat het er niet meer van is gekomen. Deze week was het de bedoeling dat ik zou gaan maar dat lijkt me met deze hitte niet verstandig. Aangezien ik volgende week naar de fysio ga, kan ik pas over twee weken. Ik kan dus niet echt zeggen dat ik al iets heb opgebouwd. Maar dat geeft niet, ik heb de tijd.

Inmiddels ben ik nu drie weken bezig met extra maatregelen (voeding en supplementen) om de omzetting van het schildklierhormoon in mijn lijf wat te bespoedigen. En ruim 1,5 week sinds ik veel antivirale middelen slik, drink en eet. Tekort nog om daar effect van te merken. Wel merk ik dat alles weer went. Elke aanpassing die ik krijg voorgeschreven bij de orthomoleculair therapeut betekent altijd weer flink wat uitzoekwerk en wennen aan nieuwe producten en voeding. Dat loopt inmiddels weer allemaal als een zonnetje. Nu is het een kwestie van me netjes aan de adviezen houden en hopen dat het aanslaat. In september staat weer een volgende afspraak gepland. Als het goed is gaan we dan de verdere stappen bespreken zoals onderzoek naar de hormonale balans (progesteron-oestrogeenverhouding, beïnvloed de T3 gevoeligheid en die is bij mij niet op orde).

Een voorzichtige stijgende lijn dus. Ik ben positief!