Vakantie

Laatst schreef ik al dat ik graag op vakantie ga. Voor mij is het een hoogtepunt van het jaar. Ik maak niet veel mee, zie weinig mensen, ga bijna nooit op stap en dan is twee weken van huis zijn een enorme gebeurtenis.

Maar, ik ben ook snel van slag, heb veel rust nodig, verwerk prikkels niet goed en juist op vakantie gaan betekent natuurlijk een grote inbreuk op het normale dagelijkse ritme. Niet goed begrijpen wat de impact van een vakantie op mijn gezondheid kan zijn, heeft wel eens geleid tot een mislukte vakantie.

Een fout die ik bijvoorbeeld heel lang maakte tijdens het zoeken naar een fijne plek, is dat ik met verkeerde ogen keek naar potentiële vakantieverblijven. Jarenlang scande ik op fijne wandelgebieden. Zo gingen we naar Bretagne omdat ik die kliffen prachtig vond. Er loopt daar langs de kust een slingerend wandelpad bovenop die kliffen, de sentier des douaniers. Geweldig! Maar voor mij volstrekt onhaalbaar. Na een korte maar toch veel te lange wandeling over die kliffen waarbij ik na 5 minuten al wist dat ik daar de rest van de vakantie een prijs voor zou gaan betalen, besloot ik dat het voortaan anders moest.

Want die betreffende vakantie leek alles wel verkeerd. Dat kwam voor een groot deel aan hoe het huis lag en het huis zelf. Zo even vanuit huis lopen ging niet vanwege de omgeving. Het huis zelf was geweldig maar vol trappen. Het was zo’n typisch Frans huis met een garage op de begane grond en de rest van het huis op de eerste en tweede verdieping. Even naar de tuin lopen betekende trappen lopen en putte me volledig uit. Natuurlijk wist ik dat vooraf wel maar ik leid naast ME ook aan chronische zelfoverschatting. ‘Dat lukt wel ook al weet ik wel beter’ lijkt wel mijn levensmotto te zijn.

Die laatste vakantie in Bretagne was niet fijn. Ondanks de prachtige omgeving voelde ik me doodongelukkig. Doordat ik zo weinig kon, het weer bepaald niet meewerkte en ik dus veel in het huis zat voelde ik me gigantisch opgesloten. Ik werd uiteindelijk compleet ziek van heimwee en we zijn eerder naar huis gegaan.

Daar heb ik veel van geleerd. Of nooit meer op vakantie gaan óf veel beter nadenken wat haalbaar is voor mij. Dus niet alleen een plek zoeken van waaruit de mannen van alles kunnen ondernemen, maar waar ik me ook relaxt en niet opgesloten voel en waar wat meer zongarantie is. Inmiddels heb ik aan mezelf toegegeven dat een (privé)zwembad voor mij het summum van vakantiegevoel oplevert. En het levert inderdaad een volstrekt ander gevoel op als de mannen op stap gaan en ik achterblijf aan de rand van het zwembad onder een parasol!

Maar er zijn meer factoren die een rol spelen:

De reis
We rijden meestal in etappes naar onze bestemming. Hoewel ik best graag richting Spanje of Italië zou gaan, kiezen we vanwege de afstand meestal voor Frankrijk. Onderweg hebben we meestal een hotelovernachting, zodat we per reisdag niet te veel uren maken.

Tijdens het rijden lig ik tegenwoordig op de achterbank. Voorin kan ik niet lang zitten vanwege het geflits aan mijn ogen (de strepen langs de snelweg zijn een aanslag voor mijn brein). Het feit dat mijn benen omhoog liggen scheelt voor mij enorm.

De bestemming
Om overduidelijke redenen doen wij niet aan kamperen. Voor mij is dat fysiek te belastend. We huren altijd een huisje, bij voorkeur van particulieren. In ieder geval altijd iets wat rustig in de natuur gelegen is en waar we niet heel veel andere vakantiegangers tegen komen.

Comfort
Ik kies altijd voor comfort. Tijdens het zoeken naar een huisje kijk ik altijd goed naar de foto’s.
– Is er een fijne bank in het huisje (waar ik op kan liggen)?
– is de slaapkamer een beetje normaal formaat? Een keer ben ik daarmee de mist in gegaan, het is niet fijn om een slaapkamer van 2 bij 2 te hebben als je weet dat je daar uren per dag ligt.
– Hoe is het uitzicht? Ik kan vaker niet dan wel mee met uitstapjes en een goed weids uitzicht geeft mij een heerlijk vrij gevoel.
– aanwezigheid van wasmachine en vaatwasser – wel zo makkelijk.

De mannen zijn tijdens de vakantie vaker op stap, even kanoën of wandelen, maar ik breng mijn meeste tijd bij het huisje door. Het is dus fijn als het een plek is waar ik me prettig voel.

Ritme
Een van de redenen waarom mensen zo van slag kunnen raken tijdens een vakantie is dat ze dan ineens allemaal activiteiten ondernemen die ze thuis niet doen. Of totaal anders eten. Ik probeer tijdens de vakantie daarom zoveel mogelijk mijn vertrouwde ritme aan te houden, houd zoveel mogelijk mijn normale rusttijden aan. Ik eet om medische redenen een vrij streng dieet en de spullen die niet in de Franse supermarkt verkrijgbaar zijn, neem ik mee van huis.

Verwachtingen bijstellen
Op vakantie gaan kan voor mij nogal eens een trigger zijn om ineens van alles te MOETEN. Thuis kan ik hooguit eens per week de deur uit maar op vakantie vind ik dan dat ik wat van de omgeving moet zien, een kasteel moet bezoeken en ga zo maar door. Meestal haalde ik een reisgids van de omgeving in huis om te kijken wat de bezienswaardigheden waren. Uiteindelijk maakte ik mezelf zo helemaal gek. Inmiddels heb ik geleerd de rem erop te zetten en meer per dag, soms per minuut te bekijken wat kan en waar ik behoefte aan heb. Gewoon wel zien wat er komt en hoe het loopt (of niet loopt). De mannen weten dat ze gewoon ook hun eigen gang moeten gaan. En lukt het om eens met zijn drietjes op een terrasje te zitten, geweldig. Maar plannen maken doe ik niet meer.

Geluk: Tot slot is het natuurlijk ook een kwestie van geluk hebben dat ik nog steeds op vakantie kan. Met een zeer inlevende man en puber die veel voor me doen en me afschermen van veel prikkels is er voor mij meer ruimte om op reis te gaan. Ook speelt een rol dat we financieel gezien wat te kiezen hebben en niet afhankelijk zijn van een tent op een overvolle camping. Want dan zou t hele verhaal niet door kunnen gaan.

De komende vakantie gaat weer naar de Dordogne, dat is vorig jaar heel goed bevallen. Ik had toen voor het eerst een rolstoel mee en dat maakte een wereld van verschil, dus die wordt dit jaar als eerste ingepakt ;-).