💙ME-patiënten laten zich zien!💙
💠 Omdat er een gebrek aan kennis over ME is
💠 Omdat “de buitenwereld” vaak niet doorheeft dat ons leven enorm wordt aangetast door ME
💠 Omdat artsen ons vaak niet geloven, niet serieus nemen, soms zelf uitlachen
💠 Omdat we soms gedwongen worden behandelingen te ondergaan die slecht zijn voor ons, zoals gedragstherapie en graduele beweegtherapie
💠 Omdat wij als patiënten nergens heen kunnen voor begeleiding of een genezende behandeling
💠 Omdat ik niet eens naar t ziekenhuis durf met andere klachten, omdat ik uit ervaring weet dat mensen mij niet serieus nemen zodra ik het woord ME uitspreek
💠 Omdat we ons vaak wanhopig voelen, niet gehoord en niet gezien
💙 Laat weten dat jij ons ziet en like en deel dit bericht 💙
#MillionsMissing #wereldmedag #doyouseemenow #MEAwareness #MyalgicEncephalomyelitis
Tag: Millions Missing
Jarig!
Vandaag ben ik jarig. Ik werd 54 en ben inmiddels 13 jaar en 6 maanden ziek. De laatste twee jaar ernstig. Ik ben dankbaar dat ik voor ik ME kreeg werd volop heb kunnen leven. Ik mocht mijn liefste ontmoeten, moeder worden en heb in ieder geval een hele tijd stukken zorgelozer kunnen leven dan ik nu doe. Echt vieren kan niet natuurlijk in mijn situatie. Maar, ik hoop wel even met de traplift naar beneden te gaan en samen met Mischa een gebakje te eten. Voor mij het equivalent van een gigantisch feest.
Doorgaan met het lezen van “Jarig!”Waarom geen operatie?
Hugo heeft een waslijst aan diagnoses. Naast zeer ernstige ME, POTS/OI, dysautonomie, beperkte cerebrale bloedcirculatie heeft hij ook CCI/AAI.
CCI en AAI heb ik al vaker genoemd hier omdat diverse vriendinnen van mij hieraan zijn of worden geopereerd in Barcelona. Deze operatie houdt een gedeeltelijke of volledige fixatie van de nek in. Een deel van de zeer ernstige ME-patiënten heeft ook deze diagnoses.
CCI is heel simpel gezegd instabiliteit van het gewricht dat de nek aan de schedel verbindt, extreem slappe nekkbanden dus. AAI betekent een extreme mobiliteit van verschillende nekwervels.
🔹Heb je CCI en AAI dan is je nek gammel met te veel beweeglijkheid en de nekwervels drukken tegen de hersenstam aan. Met levensgevaarlijke gevolgen.🔹
Hugo is in 2019 met een team van paramedici naar Londen gereisd voor een upright MRI-scan. Die reis was enorm risicovol en met gevaar voor zijn leven.
De scans zijn naar de specialist in Barcelona gestuurd en vandaaruit kwam de diagnose CCI/AAI. Een volledige fixatie van de nek zou nodig zijn.
Van meerdere kanten kwam de afgelopen weken de logische vraag:
🔹Waarom wordt Hugo niet geopereerd aan CCI/AAI en waarom wordt daar geen geld voor ingezameld? 🔹
Hugo was in 2019 al te slecht voor een dergelijke operatie. En dat is niet verbeterd.
Mensen met zeer ernstige ME hebben daarnaast vaak allerlei andere aandoeningen en raken op een bepaald moment buiten het directe zicht van artsen. Ze kunnen niet meer naar een behandelaar gaan en het enge is dat ook artsen die gespecialiseerd zijn in ME, zelden patiënten als Hugo zien. Je bent dan aan de goden overgeleverd.
Inzameling van geld is nodig om (niet vergoede) behandelingen vanuit huis te kunnen betalen en verdere aanpassingen te kunnen doen gericht op iets meer comfort voor Hugo. Ik hoop dat jij daaraan wilt bijdragen.🙏💙
👉 Doneren kan hier: Help Hugo
Foto van paar jaar geleden, afkomstig van de website https://nl.helpsavehugo.com/
WTF!
De spanning liep op hier. Want gingen we vandaag het (dacht ik) totaal onrealistische doel van € 5000 halen? 😱
Gelukt! 💙🙏
Ik krijg van meerdere kanten de vraag of dit niet te belastend is voor mij, zo’n doneeractie organiseren?
Ja, natuurlijk. Vooral de spanning is teveel voor mij.
Toch doe ik het. Probeer nog meer rust in te bouwen. Dat is in het donker liggen en niets doen.
Maar, dit is wat ik kan doen. Ik kan schrijven en duidelijk maken hoe zeer ernstige ME er uit ziet.
Ook heb ik een diep gewortelde overtuiging dat ziekzijn je niet ontslaat van er zijn voor anderen. Zolang er ruimte is, heb je keuzes hoe die ruimte in te vullen.
Wat het met mij doet te merken dat zoveel mensen doneren, is niet in woorden uit te drukken. Al die liefde voelt Hugo straks ook.
Dat is mijn grootste motivatie: te weten dat we met zijn allen iets van de stress bij een medepatiënt en lotgenoot kunnen wegnemen.
Er zijn zoveel manieren waarop we ons kunnen inzetten. Dit is mijn manier. Gisteren was er elders op Facebook een voor mij moeilijke ietwat onsmakelijke discussie met als insteek: maar Hugo hééft zorg, hij heeft Lisa. Er zijn mensen die dat niet hebben. Dat is erger.
Ook zei deze zelfde persoon: Lisa wist waar zij voor koos.
Laat me je uit de droom helpen. Geen mantelzorger weet dat vooraf. Ze worden langzaam een situatie ingezogen, die steeds heftiger wordt. En ‘ineens’ zijn ze mantelzorger.
Dat is zwaar en moeilijk. Mischa is mijn partner én mantelzorger. Dat betekent dat de keus om mij te verzorgen voor de hand ligt. Maar er klappen veel relaties natuurlijk onder dergelijke omstandigheden.
Lisa kwam gewoon voorbij fietsen, zag wat er gebeurde en stapte af. (beeldspraak mensen). Ze had ook door kunnen fietsen. Dat deed ze niet.
Mensen als Lisa maken de wereld mooier. Ook zij verdient alle steun die er te geven valt. Door bijvoorbeeld de financiële druk iets te verlichten.
En dit is wat ik doe. Zijn er mensen die het zwaarder hebben? Ongetwijfeld. Er is vast ergens iemand te vinden die het nog zwaarder heeft. Maar ik vond Hugo en Lisa. En help ze graag.
Doneren kan hier 👇 https://www.geef.nl/nl/actie/help-hugo/donateurs
In tussentijd
Ik leef in tussentijd
Dat is de tijd
Tussen ervoor
En erna
Ervoor was mijn leven
Hoe het was
Erna is mijn leven
Hoe het wordt
Erna is het leven
Waarin ik een kookboek schrijf
Kattengedragstherapeut word
Vrijwilligerswerk zal doen
Voor ME patiënten
Voedingstherapeut word
Een boek schrijf over
De absurde werkelijkheid
Van leven met ME
Psychologie ga studeren
Stil en zacht de hand
Van mijn lotgenoten vasthoud
Met mijn familie op vakantie ga
Naar bos, duin en zee ren
Maar het eerste
Wat ik ga doen
Is mijn man
Een beurt geven
Waar hij dagen
Van bij moet komen
Voor het zover is
Leef ik in tussentijd
Wachtend op wat gaat komen
Maar langzamerhand
Zeg ik nooit meer
“Straks als ik beter ben”
Met het verschuiven
Van mijn grenzen
Verleg ik mijn dromen
Niet naar bos en zee rennen
Maar in de tuin zitten
Lijkt me al heel tof
Met het bescheidener worden
Van mijn dromen
Groeit de angst
Dat erna al is begonnen
Dat de tussentijd
Erna blijkt te zijn
Wat ik zoek
Is er nog niet
Zoals ik het wil
Gaat het niet
Erna is al begonnen
Waar ik ben
Daar blijf ik
Dat is altijd hier
En nooit daar
Erna is al begonnen
Wat ik zocht vond ik niet
Maar ik vond wel
Wat ik niet zocht
Mezelf in zoveel opzichten
©MinofMeer 🍀
Bovenstaande foto is van de Canadese kunstenares en ME-activiste Christina Baltais en met toestemming geplaatst. Zelf schrijft zij over deze foto:
“I’m always trying to find new and creative ways to convey the lived experience of ME/CFS. This photo is about the nature of my heart and spirit reaching through the restraints and constraints of this disease. I cannot express fully what lies within, but what lies within still breathes, beats, and finds a way.“
Je kunt meer werk van haar zien op haar Instagramaccount wordsasmedicine
MEI: ME-AWARENESS MAAND
De afgelopen tijd hoorde ik vaak dat mensen meer begrip hebben gekregen voor mijn situatie, nu ze zelf ook in lockdown zitten. Dat is fijn. Meer begrip is fijn. Maar toch is mijn lockdown niet goed te vergelijken met gezonde mensen die in coronalockdown leven. Want op deze blijkbaar zonnige dag zit ik niet op een balkon of in de tuin en hang ik ook niet uit het raam om zonnestralen te vangen.
Wat ik dan wel doe? Nou, zo geniet een patiënt met ernstige ME van deze zonnige dag:
Ik ben niet op zoek naar medelijden. Wel wil ik erkenning voor wat ik mankeer, dat er biomedisch onderzoek wordt gedaan en dat er zicht komt op een behandeling. Zodat mijn situatie hopelijk wat minder perspectiefloos wordt.
Min of Meer 