Als opgroeiend kind in de Zaanstreek was Sint Maarten toch wel een hoogtepunt van het jaar voor mij, door de enorme lading snoep die er gescoord werd. Geweldig vond ik dat. Ik was wel altijd jaloers op kinderen die in de flats verderop woonden, in een deel van ons dorp ver buiten loopbereik vandaan. Want ‘flatkinderen’ hadden per stap die gezet werd, een véél hogere snoepopbrengst en daar werd op school de volgende dag uitbundig over opgeschept.
Ook was het maken van een lampion een jaarlijks terugkerende frustratie want de combinatie van lijm, papier en fantasie is niet iets dat mij van nature kwam aanwaaien. En dan zeg ik het nog heel netjes.
Het lopen zelf was ook behoorlijk afzien. Want op de een of andere manier is het op 11 november altijd guur weer. Vaak waaide het zo erg dat het kaarsje in de lampion al uit was voor je tien stappen had gezet. En was het papier al doorweekt voor je de straat uit was.
En tóch was het leuk. Ik was toen ook al een vreetzak en het vooruitzicht van een tas vol met snoep was bijzonder motiverend. En ik was niet de enige, de straten waren vol met lampionnen.
Tegenwoordig is dat anders. Niet alleen worden kaarsjes niet meer gebruikt, je kunt overal kant en klare lampionnen kopen en de hoeveelheid kinderen dat nog ‘Sint Maarten’ loopt is enorm gedaald. Misschien is het feest vervangen voor Halloween?Toen we hier net woonden moest ik echt flink inslaan maar de laatste jaren komen er hooguit 20 tot 30 kinderen langs. Dat kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat er minder kleine kinderen in de buurt wonen.
In ieder geval, vandaag is het zover en hebben we een logistiek probleem. Vanaf dat het donker is, lopen de kinderen. Tussen 5 en 7 kun je het kindergekrijs de lieflijke kinderstemmetjes verwachten. Alleen, S. werkt dan en M. is dan nog niet thuis van zijn werk. Ik kan zoals ik nu ben niet 20 keer opstaan om de deur open te doen.
Vanavond doe ik de buitenlamp aan, zet een stoel voor de deur en daarop een bak met snoep. En dan mogen ze zingen en snoep pakken. Of snoep pakken zonder zingen, dat mag ook. Kinderen blij, ik blij. Want geen snoep uitdelen terwijl het licht wel brandt betekent toegezongen worden dat je een gierigaard bent. Buiten dat gun ik elk doorweekt totaal verkleumd kind dat vanavond loopt, een tas vol met snoep. Ook al leef ik zelf al jaren vooral suikervrij, in mij zit nog steeds dat kind dat dól is op snoep.
Min of Meer's ME-Plein 
Veel plezier!
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Je bent een lieverd 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, wat lief!!
In onze stad vieren ze het anders dan ik vroeger deed. Hier gaat Sint Maarten te paard van de kerk naar de scouting, met kinderen er in optocht achteraan. Bij de scouting is dan een Sint-Maartenvuur, met chocolademelk, wafels en oliebollen. Ook erg leuk, maar ik mis het zingen langs de deuren. Af en toe komt er eens een verdwaald kind langs, die bijna overal bot vangt omdat mensen de deur niet opendoen. Met onze kinderen heb ik vroeger wel een paar keer gelopen. En daarom haal ik ook altijd snoep in huis, want je zal dat ene kind maar zijn die toch langs de deuren gaat. Komt er niemand, dan eten mijn (inmiddels wat oudere) kinderen het wel op.
Maar volgens mijn moeder komen er in mijn oude dorp ook nog amper kinderen aan de deur. Jammer!
LikeGeliked door 1 persoon
Hier in het dorp in Friesland geen kinderen langs geweest !
LikeGeliked door 1 persoon
Wat lief van je dat je dan toch een mandje met lekkere dingen voor de kinderen neerzet.
En ja…altijd snertweer lijkt het wel op 11 november. Waar ik ben opgegroeid (midden van het land) daar kenden ze die traditie van Sint Maarten niet. Toen, want hoor dat ze in de straat van mijn moeder, nu ook al heel wat jaartjes met lampionnen rondlopen.
Maar de eerste keer in deze regio Sint Maarten was een klein rampje. Kende het totaal niet. Geen bergen snoep in huis, kinderen waren nog te klein om het van school mee te krijgen, dus tsja..speculaasje uitgedeeld. Vonden mij vast ook een gierigaard 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had ook het idee dat er minder kinderen langskwamen de laatste jaren maar toch maar 7 maxi zakken snoep ingeslagen. Ik maak zelf altijd kleine zakjes met een mini marsje en een klein doosje smarties en een spekkie of iets anders. Ik had voor de zekerheid alvast 40 zakjes gemaakt maar moest snel zakjes bijmaken. Op gegeven moment dreigde alles op te raken en moest de echtgenoot nog twee keer naar de Jumbo om de hoek rennen om nieuwe voorraad in te slaan. Ik heb werkelijk nog nooit zoveel kinderen in de stromende regen op mijn stoep gehad maar het is al die zakjes zo waard.
LikeGeliked door 1 persoon
Er is hier niemand gekomen
LikeLike
Hier ook niet. De loop is er in onze straat ook wel uit wat betreft kleine kinderen maar oh oh wat een regen, wel erg sneu.
LikeGeliked door 1 persoon
In ons dorp lopen de kinderen uit de buurt met elkaar langs de deuren en eten met elkaar na afloop pannenkoeken. Al het gescoorde snoepgoed wordt verdeeld over het aantal kinderen. Ik hoef maar 1 keer de deur open te doen. Dat vind ik wel wat kaal, maar dat is hier de gewoonte 🙂 Inderdaad voor een groepje kletsnatte, maar wel heel vrolijke kinderen. Lampions worden op school gemaakt. Vroeger toen ik in de stad woonde en zelf liep werden we in de wijk opgehaald door het muziekkorps. Eerst naar het bejaardentehuis en daarna mocht je nog zelf door de straat.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik groei ieder jaar iets meer als sintmaarten voorbij is! Het dieptepunt is 2019, geen kind gezien!
LikeLike