Ineens is het mis. Zaterdagavond verslikte ik me. Een hoestbui van een half uur volgde. De rest van de nacht had ik een enorm hoge hartslag. En dat is nu nog steeds zo. In rap tempo volgden de bekende symptomen elkaar ook weer op. Duizelig, trillerig, zwabberbenen, overweldigend moe maar niet kunnen slapen, hoofdpijn, pijn in mijn lijf, het gevoel naar beneden te worden geduwd.
Als vanouds kijk ik waar het mis ging. Als ik terugkijk was het vorige week ook al mis. Maar eerlijk gezegd zie ik dit keer geen duidelijke aanleiding. Niet echt. Het zit hem denk ik in hele kleine handelingen. Door corona vaker mijn handen moeten wassen en dus meer stappen maken. Net iets te vaak de gordijnen open gehad. Te veel stress gehad door de coronacrisis. De impact van het weer online zijn. Ironisch genoeg ben ik zodra ik hier schreef niet meer grieperig te zijn geweest sinds ik kattenklauw slik, meteen grieperig geworden. Dus wellicht is dit ‘gewoon’ een terugslag door al vier weken af en aan een flinke verkoudheid en keelpijnklachten. Van zoiets krijg ik altijd een flinke klap en het kost me vaak maanden om terug te komen op een beter niveau.
Wat het ook is, het is er.
Ik speel een eeuwigdurend Monopolyspelletje waarbij ik in plaats van huizen energie verzamel en waarbij elke uitbreiding, onverwachte tegenslag of overmoed leidt tot het trekken van kaartjes als ‘ga terug naar start en wacht drie rondes voordat je verder speelt‘. Dus verdeel ik mijn kaarten, schuif wat met stukken op het speelbord en speel verder, met de gordijnen dicht, de telefoon weer uit en schrijf ik voorlopig maar weer in gedachten in plaats van op het blog. Met flink de pest in, dat wel. Want hoewel zeer vertrouwd, went het niet. Nooit.
Afijn, jullie weten inmiddels wel hoe het gaat, dit leven met ups en downs. Jullie zien me wel weer verschijnen.
Min of Meer's ME-Plein 
Ik kan geen woorden geven aan al mijn gedachten wanneer ik dit lees. Een poging: het is zo ontzettend vernederend, ongelofelijk, oneerlijk wat deze ziekte doet en wat een enorme bewondering heb ik voor jou om elke keer weer de veerkracht te tonen, de hoop te houden op verbetering, door te gaan. Het lijkt mij niet te doen…heel erg veel sterkte!
X
LikeLike
Hoopte dat je langzaam een stabielere opwaartse zwaai zou maken. Te triest dit.
LikeLike
O wat heftig om deze bittere pil wéér te moeten incasseren. En toch wens ik je wéér het aller-allerbeste voor een opgaande lijn. Ik blijf geloven dat het óók voor jou beter zal worden. Met veel veel liefs.
LikeLike
Ach wat moeilijk toch.Sterkte in je persoonlijke quarantaine
LikeLike
He wat naar toch… Veel sterkte en knap snel weer wat op!!
LikeLike
ik heb geen mooie woorden….het is gewoon klote.Sorry voor het woord.
LikeLike
Zoals mevrouw Ten Kate op zondagochtend altijd al zei: Snotvergeme!!!
LikeLike
Nee! Wat een kl*te ziekte!! Heel veel sterkte en beterschap. Heel veel liefs ❤
LikeLike
Ik hoop zo voor je dat je in je gedachten dan nog mooi avonturen mee mag maken. Die niet je hartslag op jagen. Heel veel geluk daar binnen in je.
LikeLike
Martine, zeer zeer veel sterkte
LikeLike
He bah wat ellendig toch weer, ik hoop voor je dat er gauw een omslag komt.
LikeLike
Gosh, ik had zo gehoopt dat je deze keer rustig aan weer op zou krabbelen, kleaute dit.
Sterkte!
LikeLike
Sterkte! 😘
LikeLike
Hou vol!
LikeLike
Ik bid voor je herstel
LikeLike
Wat vreselijk om zo kwetsbaar te zijn .Sterkte Martine
LikeLike
Echt vreselijk voor je om zo kwetsbaar te zijn, héél veel sterkte!😘
LikeLike
Kus!
LikeLike
Hè bah wat balen. Wat moet dat frustrerend zijn. Je vergelijking met het monopolyspel was treffend. Sterkte, meid.
LikeLike