Smoes,
Ineens ben jij er niet meer.
Wij waren altijd samen.
Ik knuffelde alleen met jou.
Alleen jij voelde mij echt aan.
Nu zit ik met die ex-zwervers
en weet niet wat te doen,
loop met mijn ziel onder mijn poot,
moet mezelf opnieuw uitvinden.
Dus zoek ik waar jij bent
maar ik vind je niet.
Ik kruip ’s avonds in de nek
van het mens voor troost.
Vandaag kwam die dikke
ineens naast me liggen
en ik ging per ongeluk
ineens heel hard knorren.
Misschien, als hij zich gedraagt,
komt het toch nog goed.
Misschien is hij ook materiaal
om tegen aan te liggen.
Ik overweeg het, wellicht.
Het zou kunnen dat….
Het is het proberen waard.
We gaan er maar voor.
Maar het is niet hetzelfde.
Nooit meer.
Moos
Mijn eerste reactie; he nee. terwijl je niet bij mij woonde.
Maar je was de steun voor hen met wie je samen was.
Zij zullen je erg missen. Daarom wens ik het veel sterkte.
AJ
LikeGeliked door 1 persoon
😢😘🕯
LikeGeliked door 1 persoon
😿😘
LikeGeliked door 1 persoon
😿🙁Wat kunnen mens en dier hun maatje missen he? Merk je het aan de andere twee ook? Of is vooral Moos van slag? (Buiten jullie om natuurlijk, dat spreekt voor zich…)Sterkte hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Ach .💕 wat lief en tegelijk zielig
LikeGeliked door 1 persoon
❤️
LikeGeliked door 1 persoon
❤❤ hartelijke groet, marijke
LikeGeliked door 1 persoon
Och… ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ook rouw van de katten.
Het huis, waar de vertrouwde aanwezigheid mist en de geur steeds zwakker wordt. Wie kan kijken,. ziet wat het doet.
LikeGeliked door 1 persoon
Een lach en een traan in hetzelfde verhaal. Jij kunt dat zo goed…..
LikeGeliked door 1 persoon
😢😘
Carola
Mooi geschreven x
LikeGeliked door 1 persoon