Laten we het eens over jaloezie hebben. Dat groene monster in ons dat maakt dat we afgunstig zijn, ons miskend voelen over al het onrecht dat ons wordt aangedaan en ervoor zorgt dat we overstuur en soms boos zijn dat anderen gewoon door kunnen gaan met hun levens. We willen wat zij hebben en we willen het afpakken. Maar we hebben het daar niet over, stel je voor!
Soms schrijven mensen mij dat ze het moeilijk vinden hun mooie momenten met mij te delen. Want ik kan niets en hoe is het dan voor mij zo liggend in bed te lezen over uitjes, vakanties, etentjes?
En als een moeder Theresa schrijf ik altijd terug dat mensen mogen blijven delen. Ik word blij van verhalen en foto’s van uitjes. Dat meen ik ook echt. Op die manier kan ik ook meegenieten en “kom” ik nog eens ergens, door te kijken en te luisteren.
Maar dat is maar één kant natuurlijk. In mij huist ook een vaak angstig bang mens dat niet weet hoe lang ze nog zal liggen in bed. Dat niet weet of ze ooit nog stappen zal zetten in de buitenwereld.
En soms ben ik jaloers. Het voelt giftig en het is giftig maar ook menselijk.
Het gaat niet eens om de vakantiekiekjes of natuurfoto’s of de verhalen over samenzijn.
Het is jaloezie omdat een ander een keuzevrijheid heeft die ik niet heb. Natuurlijk leerde ik in deze situatie dat het er om gaat hoe ik met ervaringen om ga, wat ik er mee doe. Maar vertel dat maar eens tegen jezelf als je voor de zoveelste keer in je broek gepoept hebt door bijwerkingen of dubbel ziet van migraine en zenuwpijnen.
Op dat soort momenten snak ik naar “gewoon”, wat dat ook mag zijn. En word ik razend dat mensen klagen over kleine triviale dingen die ze niet fijn vinden. Zoals natgeregend worden, een trein die uitvalt, een collega die zeikt, het feit dat door de pandemie het leven beperkt wordt, dat ze het te druk hebben, dat ze niet weten waar ze Kerstmis gaan vieren, en vooral als ze aangeven dat hun leven “ook niet ideaal is hoor”.
Soms wil ik mensen door elkaar rammelen, ondersteboven hangen, in hun gezicht schreeuwen dat ik wil wat zij hebben en zo vaak niet eens waarderen. Ik wil zeggen dat ik jaloers ben. Dat ik soms hun leven wil leven met alle problemen die zij ervaren. Dat het niet eerlijk is en dat het simpele besef van “zij wel, ik niet” soms zorgt voor een afschuwelijke pijn in mij.
Dat wil ik dan zeggen. Maar ik doe het niet. Ik ben namelijk hartstikke aardig.
Afbeelding Pixabay
Min of Meer's ME-Plein 
Ach lieve Martine…. 😘😘
Het is zo begrijpelijk…
Liefs, Carola
LikeGeliked door 1 persoon
❤️❤️❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Logisch en onvermijdelijk…….
En je wilt het niet, je wilt niet “zo” zijn. Zo moedig van je om ook dit te vertellen.
Alle bewondering voor de manier waarop je met deze slopende ziekte omgaat.
En hoe je er over schrijft……
Maar….. jij hebt 3 katten en ik maar eentje……
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe kan kan je ook niet op je lippen bijten soms? Klein en tijdelijk ongemak is alleen rampzalig, wanneer het niet overschaduwd wordt door dieper leed. En jij en jullie worstelen dagelijks met het diepe leed.
Na een ongeval realiseerde ik me dat het weer beter met ons ging, toen we ons weer om relatieve futiliteiten druk konden maken. Door de schok konden we dat eerst niet.
Het lijkt me lastig wanneer je deelgenoot van elkaars leven wilt blijven, terwijl het perspectief zo verschillend is. Ik denk dat je het enige doet wat je kunt: dit verschil benoemen.
Lieve groet!
LikeGeliked door 1 persoon
Niet verbazingwekkend. Wie zou dat niet snappen. ❤ ❤❤❣Hartelijke groet, marijke
LikeGeliked door 1 persoon
Zo logisch en dat weet je ook maar natuurlijk steekt dat af en toe de kop op.
Zoveel bewondering voor je elke keer
LikeLike
Niets menselijks is ons vreemd toch. Ook niet als ziek mens. Dan blijf je nog steeds een compleet mens, met alle bijpassende emoties en gevoelens. Zou het juist nogal vreemd vinden als je dit niet ervaart en juist erover schrijven is duidelijk. Voor ons die inderdaad in de ochtend kunnen besluiten onder de douche te stappen, je haar eens lekker te wassen of toch maar in de avond dat te doen. Onze keuzevrijheid zien we vaak als heel vanzelfsprekend.
Goed blog Martine!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heerlijk dat je zo eerlijk durft te zijn. Ik begrijp ook dat je soms jaloers bent of je ergert als mensen “mauwen” om iets onbenulligs. En juist omdat je dit opschrijft, kom je even heel dichtbij. Als “gewoon” lief mens…😘
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is heel herkenbaar en normaal. Je bent een normaal, een bijzonder, een mooi mens. 🌹Ik hoop, dat er in kleine stapjes steeds meer momenten komen voor jou met eigen keuzemogelijkheden 🍀🍀
LikeGeliked door 1 persoon
heel eerlijk, en dat is goed.
LikeGeliked door 1 persoon