Ik ben wat stil want in PEM (crash), al trekt ’t nu weer wat weg gelukkig.
Zaterdag kreeg ik bezoek van een voor mij zeer speciaal persoon die in Spanje woont en in het land was. Normaal trek ik bezoek niet omdat ik er een hele hoge prijs voor betaal. Maar heel soms maak ik een uitzondering. Ook al protesteerde het lijf, mijn geest kreeg een enorme oppepper.
Gewoon even bijpraten, lachen, de tijd vergeten en me zowat normaal voelen. Dat is onbetaalbaar.
Nu ga ik weer bijkomen. De komende tijd staat er nog meer op stapel. Ik wil mijn schoonouders graag eens zien, dat is namelijk meer dan 2,5 jaar geleden. En in september verwacht ik bezoek van een vriend uit Hongarije.
Dat zal net als ’t bezoek van afgelopen zaterdag zorgvuldig moeten worden voorbereid door vooraf extra te rusten en niet over mijn grenzen te gaan.
Het fijne is dat ik wel weer iets heb om naar uit te kijken. Na jaren van isolement gloort er licht.
Tekening Martine: in bed met betonblokken aan handen en voeten.
Min of Meer's ME-Plein 
Ha Martine, zo fijn te lezen, wat je weer kan! Jammer van de PEM, maar hopelijk duurt ie niet lang. En uitkijken naar nieuw bezoek!
We gunnen je het zo!
Hoe gaat het met jullie zoon?
Een mooie stijl van tekenen heb je, het lijkt op diamond painting! Groetjes en rustig aan!
LikeGeliked door 1 persoon
😘 zo blij voor je met die mooie lichtpunten
LikeGeliked door 1 persoon
O, wat is dit fijn voor je. Zo gegund. Hartelijke groet Marijke
LikeGeliked door 1 persoon
Oh oh wat hoop ik nu toch dat je niet weer mogelijkheden verliest na deze pem!
Maar ongelofelijk dat je na al die tijd weer lichtpuntjes hebt om naar uit te kijken.
Groetjes,
Nina
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, wat mooi, geniet en probeer de balans te houden xx
LikeGeliked door 1 persoon