


Pacing is een methode van energiemanagement. Het is beter of anders met je energie omgaan en je activiteiten aanpassen aan wat er mogelijk is en niet aan wat er moet. Pacing kan op veel verschillende manieren worden uitgevoerd, waarover later meer.
Een van de doelen van pacing is natuurlijk om te stabiliseren, indien mogelijk. Vanzelfsprekend hebben externe factoren zoals stress, leefsituatie of andere aandoeningen, ook een grote invloed op het niveau van ons ziekzijn. Stabiliteit of vooruitgang is dus om redenen van buitenaf niet altijd mogelijk.
Soms blijven we onszelf pushen omdat we voor onze kinderen moeten zorgen, of een partner. Of omdat er een gevecht met het UWV moet worden geleverd of omdat we gaan verhuizen.
Maar, pushen is ook iets wat we vaak doen omdat we gewend zijn het te doen. Omdat we, áls we ons eens iets beter voelen, snel dat doen wat zo lang niet kon. Nu kan het immers!
Vergelijk het met een bankrekening waar je als het salaris wordt gestort, meteen alles (en meer) van af haalt. Nu kan het, je hebt weer geld. Alleen je neemt meer op dat je ontvangt.
Zo geraken we in de push- en crashcyclus. We jagen onszelf over de rand, storten in, liggen een PEM uit en jagen onszelf zodra het weer kan, over de rand om weer in te storten….
Dat patroon doorbreken is waanzinnig moeilijk. De weerzin is groot. Terwijl we als we eerst even sparen, op ons geld gaan zitten, uiteindelijk misschien wel meer kunnen uitgeven.
Daarom zou je kunnen proberen om minder te doen dan je kunt doen:
Doe 75% van wat je kunt doen.
Als we nu gedurende langere tijd minder doen, kunnen we hopelijk op een ander moment in de toekomst, iets meer doen.
Het is het principe dat als je nooit je grens forceert, die grens hopelijk iets de goede kant opschuift.
De afbeeldingen laten dat mooi zien.
Er zijn geen garanties en het kan lang duren voor je resultaat merkt. Maar t alternatief, pushen en crashen, is uiteindelijk helemaal niet plezierig toch?
Stel dat we zuiniger zijn op onszelf, onze grenzen respecteren en niet meteen alles uitgeven. Zou dan de PEM ook minder hevig worden áls we toch eens crashen. Of korter?
De moeite waard om uit te zoeken denk ik.
Martine 🍀
Credits afbeeldingen: helaas onbekend. Weet jij van wie deze zijn, laat het weten.
Vanochtend heb ik pas op je vorige blog gereageerd en ik was even daarna blij verrast om de volgende al weer te kunnen lezen over het pacen !
Ik ben er blij mee en vooral om weer een soort van doel te hebben . Een ‘ beetje ‘ controle over het ziek zijn , lijkt het wel. En idd , we hebben niets te verliezen, maar hopelijk wel wat te winnen.
🧡
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtig woord om een dikke twintig jaar ME te omschrijven . Heb ik toch nog een cyclus
LikeGeliked door 1 persoon