Als ik de overloop oploop, zie ik de buurkat ongegeneerd gapend uit de werkkamer lopen. Dát was een fijne dut. Het mislukt om hem het huis uit te werken want hij gaat net buiten mijn bereik onder het bed zitten. Later rennen we rondjes om de eettafel en om de gitaar van M. heen en dan, nadat ik het heb opgegeven, verlaat hij het strijdtoneel met opgeheven hoofd op een door hem gewenst moment.
Wat dacht ik toch, ik zou beter moeten weten, van een kat verlies je altijd.
Omdat de buurkat ons zo frequent terroriseert, denken onze katten dat het normaal is. Het huis is schijnbaar een doorgangsstation van ongewenste vreemdelingen. Als je als tactiek altijd de andere kant opkijkt, heb je er bijna geen last van. Bijna. Naast deze kat komen er ook twee andere katten af en toe buurten. Echt leuk vinden ze het niet. Maar om nu in beweging te komen en het vreemde volk te verjagen?
Over katten gesproken, ik lees een interessant boek nu: I love happy Cats. Handleiding voor een gelukkige kat, van kattengedragstherapeut Anneleen Bru. Het boek werd me aangeraden door onze dierenartsassistente die ook kattengedragstherapeut is, toen we het hadden over het gedrag van Dibbes en Gerrie. Je kunt weinig verwachten van katten die zo lang op straat hebben geleefd. En vooral Gerrie begrijp ik soms niet. Hij laat zich nog steeds moeilijk benaderen en is regelmatig gestrest en ongelukkig. Ik zou graag willen weten hoe ik hem zich veiliger kan laten voelen.
De huiskat van tegenwoordig stamt af van de Noord-Afrikaanse wilde kat, een solitaire jager. Deze wilde kat ontwikkelde een heel scala aan gedragingen en manieren van communiceren om te overleven in verschillende omstandigheden. De huiskat beschikt nog steeds over ditzelfde pakket aan gedragingen en overlevingsmogelijkheden en daar heb je dus meteen het probleem. De van oorsprong alleen levende kat, leeft tegenwoordig op een oppervlak dat veel kleiner is dan wat zijn voorouder tot zijn beschikking had én vaak in een groep, omdat baasjes denken dat het gezellig is voor Flip als hij een vriendje krijgt. Dat levert dus stress op.
Katten zijn sowieso stressgevoelig. Ze zijn klein, kwetsbaar en daarom meestal conflictvermijdend. Sociaal contact anders dan paren zit niet echt in het genenkoffertje. Een kat voelt zich snel bedreigd en veel van hun gedrag komt daaruit voort. Uit voorkomen dat ze ontdekt worden, denk aan het begraven van de poep, zodat een vijand die niet ruikt. Denk aan het schrapen rond de etensbak, dat een verwijzing is naar het begraven van eten, om dezelfde reden. Katten zijn om dezelfde reden enorme routinedieren: elke dag of zelfs meerdere malen per dag hetzelfde loopje doen, om te scannen of alles nog wel klopt. Om die reden zijn ze ook snel gestrest als iets afwijkt of verandert, want dat betekent vanuit hun genenpakket bedreiging. En dat laatste is natuurlijk nogal eens het geval in een huishouden met mensen en meerdere katten want daar verandert regelmatig iets.
Om zich veilig te voelen moet een kat zoveel mogelijk keuzes hebben. Keuze waar hij slaapt, eet, jaagt, speelt. Meerdere verstopplekken in een huis. Er moet veel keus zijn want de plekken wisselen voortdurend, afhankelijk van de gevoelde bedreigingen. Zeker als er andere katten in huis zijn. Door middel van geursporen communiceren ze met elkaar, verdelen ze de plekken om de harmonie te bewaren. Zo zie je hier vaak dat ze om en om in hetzelfde kistje liggen te slapen, dan ligt Dibbes er in de ochtend in en Smoes in de middag. En zeggen ze met hun achtergelaten geuren als het ware ‘ik was hier vanmorgen, doe jij dan nu je ding, dan kom ik vanavond weer terug’.
Er staan veel leuke feitjes in het boek. Dat bijvoorbeeld kont aan kont liggen niet betekent dat ze elkaars gezelschap opzoeken, maar dat ze beiden op dezelfde plek willen liggen en elkaar dus om wille van de plek tolereren. Liggen ze met de koppen naar elkaar toe, dan hebben ze elkaar wel opgezocht. Dan gaat het niet om de plek maar om het gezelschap.
Niet alles is logisch in mijn ogen. Bru schrijft meerdere malen dat katten het vaak niet plezierig vinden om geaaid te worden. Een kattenvacht het is extreem gevoelig en het zou pijnlijk aanvoelen. Nu heb ik in de 30 jaar dat ik katten heb blijkbaar alle uitzonderingen getroffen want ik heb aaiverslaafde katten. Mits ik het doe op een door hen gewenst moment.
Of ik Gerrie nu beter begrijp weet ik niet. Het probleem met Gerrie is dat hij zelf de onderlinge signalen ook nooit heeft leren interpreteren. Dus hij benadert de andere katten vaak op de verkeerde manieren en vangt de signalen niet op dat contact niet gewenst is.
Andersom is hij naar mij toe extreem aanhankelijk maar o wee als ik hem verkeerd aanhaal. Of nies. Of kuch. Hij blijft ook na 4 jaar nog extreem schrikkerig. En ik geloof dat het beste wat we kunnen doen, is hem accepteren zoals hij is. Binnen de mogelijkheden die hij heeft, is hij best gelukkig.
Ben je een kattenliefhebber dan is het boek aan te raden. Minpunten vind ik de beroerde opmaak (een absurd groot lettertype afgewisseld met blokken tekst in hele kleine iele lettertjes in lichtgroen of lichtoranje vind ik echt niet leesbaar) en het feit dat Bru uit België komt en ik wel wat moeite had met het Vlaams. Dat is natuurlijk wel jammer aangezien mijn vader in Antwerpen geboren is, maar verder dan de centrifuge een droogzwieper noemen ging de Zuid-Nederlandse taalopvoeding niet.
Min of Meer's ME-Plein 
Wat grappig zeg, ik ga eens kijken of ze deze bij ons in de bieb hebben! Dat aaien vervelend is heb ik inderdaad eigenlijk ook nog nooit ervaren… Mits op hun moment natuurlijk… Schrijft hij dan ook wat over hoe het zit als ze zelf langs je benen schurken? Dat moet toch bijna hetzelfde (of zelfs harder) aanvoelen?
Terwijl ik dit schrijf, heeft de kat zich overigens weer op schoot genesteld. Op een kleedje. Hij kwam af van een ander kleedje. Het zal ‘m wel vooral om die meerdere plekken te doen zijn 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat schurken langs plekken heeft vooral te maken met geur achterlaten. Jij bent dan van hem 😂
LikeLike
En ik maar denken dat het ‘terugaaien’ is. Wat is er ook alweer zo leuk aan katten? 😂😂😂😂
Grapje hoor, ik zou niet graag zonder willen 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Wel heel leuk om echt wat meer te weten te komen over het gedrag van katten. De katten die wij gehad hebben wilde ook graag geaaid worden, maar inderdaad wel op het voor hen juiste moment en hoelang, anders lopen ze ‘gepikeerd’ weg of slaan ze met hun poot. Ik denk dat Gerrie bij jullie toch heel gelukkig is!
LikeGeliked door 1 persoon
Oppakken en aanraken van huisdieren is een menselijke behoefte.
Na generaties kan het een moeizaam geaccepteerd iets worden.
Wat als er een #Metoo beweging van huisdieren ontstaat ???
Diervriendelijke groet,
LikeGeliked door 2 people
Ik heb pas gehoord dat katten als je hen aait, op een gegeven moment een soort van teveel energie krijgen of “elektrisch geladen” worden. Daardoor kan het gebeuren dat zij eerst heerlijk spinnen en dat je dan ineens uit het niets een klap kan krijgen.
Mijn kat is een schat van een beest, maar die kan ineens als je hem aait en hij spint enorm, naar je uithalen en je flink bijten. Ik schrok mij een ongeluk maar na zoeken op google kwam ik erachter dat het vaker voorkomt. Het is eens in de zoveel tijd maar je bent er niet op voorbereid kan ik je wel vertellen. De eerste keer dat hij het deed moest ik antibiotica halen, had een hele dikke hand. De tweede keer was ik zeker al gewend, want toen bleef mijn hand normaal.
Volgens google moet je op de staart letten, dat geeft de aanwijzing. Als de staart gaat zwiepen kijk dan maar uit! Ha ha, ik houd toch veel van hem maar een kat blijft toch een vreemd wezen af en toe. De derde keer is nog niet geweest (ik heb hem al 5 jaar hoor) maar ik houd de signalen nu beter in de gaten. Je zou denken, spinnen en bijten gaat niet samen, maar bij mijn kat wel.
Carola
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht, dat als ik mijn kat aaide, het voor hem net zoiets zou zijn als gelikt worden door een andere kat, maar nu door mijn hand. Herrie vind geaaid worden op zijn tijd toch lekker. Als ik ‘s-morgens beneden kom, is het tweede het eten, maar eerst nadat ik hem uitvoerig geaaid en geknuffeld heb. Zonder die knuffels gaat hij niet eten.
Hij is de laatste tijd echt ontzettend speels. ‘De kat krabt de krullen van de trap’ is bij mij vandaag wat minder een tongbreker
geworden. Herrie zet zijn nagels bij het spelen zo af in de grenen vloer, dat er veel krassen zitten, maar vanmorgen vond ik zelfs een houtkrul 😂.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk en interessant. Ik krijg direct meer inzicht in Kaatjes gedrag. Ik zal eens kijken of de bieb hem bij ons ook heeft (dat boek). Groetjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een leuk blog weer Dat lijkt me zeker een heel leuk boek .We kunnen zoveel leren van hun gedrag door heel goed te observeren .Ik mag onze Mikki absoluut niet vasthouden want dat vind ze verschrikkelijk .Maar ’s nachts moet en zal ze bovenop mij liggen om te slapen .Wenst ze geaaid te worden dan geeft ze dat duidelijk aan door aan mijn dekbed te rommelen en met haar kopje langs mijn hand te wrijven .Als we uit bed gaan komt ze direct weer bij mij op de stoelleuning zitten want dan moet haar kopje en vooral haar oortjes geaaid worden en dat duurt meestal zo’n minuut of 10 dan is het klaar en gaat ze op de venster zitten .Niets leuker dan poezen en hun gedrag ,ik kan wel blijven typen haha
Groetjes Elisabeth
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een fijn stuk weer over katten. Ga er bijna van spinnen!
LikeGeliked door 1 persoon
Mocht je er een paar tientjes voor over hebben om te willen weten wat hem bezielt. Dierentolk Petra van de reikende hand. Die is daar goed in. Verbazend wat je dan hoort.
LikeGeliked door 1 persoon
Interessant zeg. Hier zien we af en toe een vreemde kat voorbij lopen dichtbij komen ze niet. Ook onze aanloopkater blijft buiten omwille van de sfeer. Ik ga eens een boek over kattengedrag opzoeken.
LikeGeliked door 1 persoon
Onze siamezen liggen altijd met de koppen bij elkaar, ze zoeken elkaar dus bewust op. Leuk om te lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, ik houd zó van katten! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb eens de meubels in de kamer allemaal op andere plaats gezet. Een vd katten lag boven en toen die weer beneden kwam ging ze op de drempel zitten en keek verbaasd om zich heen. Die was dus echt de weg kwijt in HAAR huis
LikeGeliked door 2 people
Wat een heerlijk blog is dit. Je draagt zoveel liefde en begrip uit voor álle katten en voor jouw Gerrie in het bijzonder.
En zo heerlijk geschreven!
Groetjes, Fieke
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Fieke
LikeLike
Klinkt interessant! Katten hebben volgens mij best veel te vertellen. Jammer van de slechte opmaak.
LikeGeliked door 1 persoon