Tijd voor een bekentenis: ik heb vier eigen katten maar daarnaast heel veel andere katten (en honden) die ik via Instagram in de gaten houd en financieel steun. Toen ik een paar jaar geleden Villa Vacht ging steunen met een maandelijkse donatie, kwam ik op een glijdende schaal terecht. Want de stroom zielige beesten die gered moet worden, is groot. En ik zie ze allemaal via Instagram dagelijks voorbij komen.
Hoewel veel mensen klagen over social media en ik ook wel snap waarom, vind ik Instagram een hele fijne uitzondering op de regel. Misschien omdat ik alleen zie wat ik zelf selecteer? Ik zie daar veel onderlinge steun, mensen die elkaar helpen. Voor mij is het een manier om in contact te komen met de internationale ME-community maar daarnaast volg ik ook tags als ‘cats’, ‘rescuecats’, ‘fostercats’ en kom zo terecht in een wereld van mensen die zorgen voor katten die de weg kwijt zijn geraakt, gedumpt, gevonden, ziek, verwaarloosd en die dan met veel liefde en toewijding worden opgelapt. Door mensen die soms aan een organisatie zijn verbonden zoals een lokale dierenbescherming of zelf iets zijn gestart.
Soms kost dat oplappen duizenden euro’s, omdat kitten Tigger iets heeft dat tibial hemimelia heet, kitten Charlie tegen een muur is gesmeten waardoor er iets naars met zijn ruggengraat is gebeurd maar hij nu ook onverklaarbare hoge koorts heeft dat waarschijnlijk wordt veroorzaakt door een enge bacterie en had zwerfkat Tygurr vorig jaar een enorm levensbedreigend abces.
M. houdt ook van beesten. Dus geven we maandelijks aan een paar goede doelen die met dieren te maken hebben. Maar omdat de goede doelen die ik wil steunen zich razendsnel vermeerderen (dat krijg je ervan als mensen hun katten niet castreren/steriliseren) en M. begrijpelijk genoeg niet al zijn geld daaraan uit wil geven, betaal ik het meeste van mijn eigen geld.
Elke maand als ik mijn zakgeld op mijn eigen rekening gestort krijg, verdeel ik het. Want zonder mij red Charlie of Tigger het niet. Zo voelt het, ik voel me betrokken. Het is hetzelfde gevoel van waaruit ik Dibbes en Gerrie van straat plukte en honderden euro’s uitgaf om ze op te lappen. Als ik niet ziek zou zijn, zou ik de Nederlandse ‘Hope for Paws’ worden. Wat zeg ik, ik zou de ‘Vrolijke West-Friese Pootjes’ oprichten waar alle zielige katten terecht kunnen. En dan zou ik ook foto’s op Instagram plaatsen van alle beesten die ik gered heb. Tot die tijd plaats ik maar tot vervelens aan toe op mijn Instagram foto’s van Dibbes en Gerrie die ik daadwerkelijk heb kunnen redden en steun ik financieel anderen waar ik kan. Want meer katten komen er niet in hier. Er schijnt een bordje op de deur te hangen met ‘vol, wachttijd ca. 10 jaar’.
Dat ik langzaam afglijd naar een financieel zorgwekkende toestand, besef ik. Ik volg nu ook zielige geredde eekhoorntjes. Waarvan er bij eentje zijn voorpootjes moesten worden geamputeerd. Misschien moet ik een zakgeldverhoging gaan regelen.
Min of Meer's ME-Plein 
Ben dol op katten (we hebben zelf ook een in het bos achtergelaten kat mee genomen) en alle andere beesten maar je kunt ook te ver gaan. Vraag me af of je een eekhoorn zonder voorpootjes niet beter in kunt laten slapen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik steun ook een dierendoel en ben zelf ook dol op alle dieren, maar soms vind ik dat er veel geld gaat naar een ziek een diertje, die het dan soms ook nog niet red. Inslapen is soms humaner dan maar doorbehandelen waar het dier zich erg beroerd voelt en er ook niks van snapt, zoals bijvoorbeeld bij chemo. Van dat geld zouden zoveel andere dieren gevoed en verzorgd kunnen worden. Ik geef toe, ik weet ook niet waar de grens ligt van wel of niet behandelen en mijn eigen katten zijn ook verwende prinsesjes (en een prins) maar soms is de balans zoek vind ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Hihihi, dat is een glijdende schaal! Maar eekhoorntjes kan ik helemaal inkomen 😍
(Je bent een nobel mens, ik check “foodhaul” en “lushuk” op insta 😅😎)
LikeGeliked door 1 persoon
O ja, ik heb even gespiekt, dat is wel wat anders ;-).
LikeGeliked door 1 persoon
Die zielige ezels of paarden in derde wereldlanden……….. oh ik zou zo veel goeds willen doen, maar ik heb maar bijstand !
LikeGeliked door 1 persoon
Ach wat lief al die doelen. Als je de #cats volgt zul je kaatje.the.cat wellicht ook wel eens voorbij zien komen. Onze Kaatje heeft namelijk een eigen Instagram pagina.En zakgeldverhoging, dat is een kwestie van onderhandelen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zal met mezelf gaan onderhandelen 😂
LikeLike
Ik heb de laatste weken vaak aan jou en al je kattenperikelen moeten denken. Ik heb 13 jaar een kat gehad, een lieve knuffelkater. Hij is 2 jaar geleden overleden en daarna heb ik vanwege verschillende redenen besloten er geen meer te nemen. Nu was ik echter al een tijd op de hoogte van de situatie van een kat die alleen in huis woonde en een keer of drie per week bezocht werd door de eigenaar die met iemand anders was gaan samenwonen. Hij wilde de kat niet weg doen. Na heel lang geprobeerd te hebben het uit mijn hoofd te zetten heb ik een opwelling van idealisme en het gevoel dat ik zijn enige optie was besloten deze kat in huis te nemen. Ik wist dat hij af en toe beet en ondanks dit me normaal gesproken af zou schrikken heb ik het toch gedaan. Hij is hier nu een week of vijf en in de eerste twee weken ben ik al acht keer gebeten en aangevallen. Ik ben helemaal geen held op dit gebied en de angst en spanning liepen inmiddels aardig op. Ik heb de hulp ingeroepen van een kattengedragstherapeut en met haar heb ik de afgelopen weken toch al een verbetering weten te bereiken. Maar ik heb op moeilijke momenten vaak gedacht ‘Martine zou het ook niet zomaar opgeven, die heeft ook een heleboel te stellen gehad met alle katten’. Dat heeft me er echt een beetje doorheen geholpen. Het is een heel leuk en vrolijk beest, maar hij heeft wat vreemde kuren. Hij geeft hele tegenstrijdige signalen af. Als hij bijvoorbeeld op schoot zit en zelf aangeeft dat hij geaaid wil worden draait dit meestal toch uit op bijten. Als hij dan zo voor je zit en je voelt en ziet het aankomen is dat niet prettig. En zo zijn er nog wat vreemde scenario’s. Hij was vanaf de eerste dag echter meteen thuis en helemaal happy, dus hij blijft gewoon hier de rest van zijn leven (nog maar 8 acht jaar of zo;)) Ik denk niet dat het zo wordt als op jouw mooie instagram foto’s, maar hij mag gewoon zijn wie hij is. Wat uiterlijk betreft is het wel net Gerrie en Dibbes, alleen iets slanker. Ik wilde je in ieder geval even laten weten dat je voor mij een inspiratiebron bent op kattengebied!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk om te lezen! En als je na 5 weken al verbetering merkt, dan gaat dat goed komen hoor! Ik heb het eerste jaar onder de krassen gezeten van Gerrie, die haalde dagelijks uit naar mij. Ook vaak op momenten dat hij ontspannen leek. Alsof hij het ineens niet meer aankon die ontspanning. Maar ook dat kwam goed.
LikeLike
O ja, een tip, telizen of zylkene kan bij veel katten wat stress weg nemen. Zijn beiden een soort van antidepressiva die de scherpe randjes van dingen afhalen. Wellicht dat de kattengedragstherapeut dat al heeft verteld. Ik weet van een kat die mensen aanviel die op bezoek kwamen en door zylkene daarmee stopte.
Ik heb Dibbes de eerste twee jaar zylkene gegeven tijdens de feestmaand, zo kon hij beter tegen het geknal vooraf en ging hij niet volledig gestrest oudejaarsavond in. En Gerrie heeft ruime 1,5 jaar telizen geslikt. Dat maakt dat een kat wat meer openstaat voor nieuwe ervaringen. Nu geef ik het sinds kort niet meer, hij is tegenwoordig erg ontspannen (voor zijn doen dan).
LikeLike
Dankjewel voor je reactie! Dat geeft weer hoop. Ik wist niet dat Gerrie en Dibbes ook lang dit soort gedrag vertoond hebben. Zij heeft het inderdaad ook gehad over evt. medicatie mochten alle aanpassingen niet helpen. Ik zal deze middelen eens aan haar voorleggen. Hij had me net nog te pakken 😉 Hij kan dan ook zo boos kijken. Mijn eigen angst is gelukkig een stuk minder geworden, het is vervelend je steeds zo gespannen te voelen in je eigen huis. Het brengt in ieder geval wat leven in de brouwerij 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat kan heel lang duren, natuurlijk afhankelijk van wat een kat heeft meegemaakt. Maar karakter spoelt ook mee.
Gerrie zit pas sinds kort echt goed in zijn vel (we hebben hem al vier jaar) maar bij allebei geldt dat het een wankel evenwicht is. Er hoeft naar iets te gebeuren en ze vervallen in oude angst patronen.
Ik denk overigens wel dat angst anders is dan agressie.
Mijn eerste kat was ook agressief. Dat veranderde in de loop van de tijd met veel geduld en nadat ik er een kat bij nam. Was niet de bedoeling maar het pakte wel heel gunstig uit.
LikeLike
Wat een liefdevol verhaal!
LikeGeliked door 1 persoon
Een beetje off topic maar ik zat deze te kijken: https://www.youtube.com/watch?v=GdMIUYqochI en ik moest aan jou denken. Ik heb er twee (waren er drie) maar ben echt wel een crazy catlady. Goed van je dat je de beesies helpt. Ik probeer het ook te doen hier en daar.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat lijkt me best lastig… Maar ik vind het heel lief van je dat je zoveel dieren steunt. Hier op het platteland gaan ze soms best ‘hard’ met dieren om. Een zieke kat wordt meestal niet voor een flink bedrag opgelapt bij de dierenarts bijvoorbeeld.
LikeGeliked door 1 persoon
Ben enorm gek op katten en wil ze ook allemaal redden, maar dat gaat niet. Ik benader dit rationeel maar gevoelsmatig heb ik het erg met katten, andere dieren ook waar iets aan mankeert, te doen. Incidenteel maak ik een leuk bedrag over en hoop dan dat dit de juiste bestemming krijgt. Ook de wat grotere dieren, leeuwen, beren etc. vergeet ik niet, die hebben ook recht op een goed leven.
LikeGeliked door 1 persoon