De week

Het was een rustige en zelfs wat slome week en dat was maar goed ook want ik had het goed te pakken wat verkoudheid en virus betreft. Nu gaat het wel weer, afgezien van een enorme koortsuitslag op mijn lip. Ik heb wat ge-experimenteerd met mijn nieuwe broodbakmachine. Het lukt al wat beter om er iets succesvols uit te krijgen.

S. was gisteren jarig maar we hebben een paar weken geleden al besloten om dit niet afgelopen weekend te vieren. Hij had met school een uitje naar Disneyland waarbij hij in de nacht van donderdag op vrijdag om half drie vertrok en hij in de nacht van vrijdag op zaterdag rond half vier weer terugkwam. Dat betekende voor iedereen twee gebroken nachten. S. kon niet slapen in de bus vertelde hij en M. moest er twee nachten op rij uit om hem naar een aflever- en ophaalpunt te brengen. Ik heb gelukkig dankzij de twee oxazepam die ik donderdag nog snel even heb geregeld, nergens last van gehad. Ik slik dat niet graag maar in zo’n geval vind ik het een uitkomst. Omdat we vooraf natuurlijk niet konden voorzien hoe die gebroken nachten zouden uitpakken, hadden we dus al besloten de verjaardag van S. op 17 maart te vieren.

Dat uitje was trouwens nogal een ding: de hele school – of in ieder geval iedereen die mee wilde – ging naar Disneyland. Dat waren 18 bussen en 1380 leerlingen in totaal! Het was een hele logistieke operatie om iedereen midden in de nacht in te laten stappen. Alle ouders hadden een instaptijd doorgekregen want je kunt natuurlijk niet 1380 leerlingen op hetzelfde moment uit een auto gooien. Wij waren blij dichtbij het opstappunt in Hoorn te wonen, ik denk dat ouders die in de omringende dorpen en soms zelfs in Volendam wonen, wat minder blij waren met deze actie van school. Maar de pubers hebben genoten!

Natuurlijk negeerden we niet compleet zijn verjaardag. We aten gebak – ik ook! Een glutenvrije suikerbom gemaakt door een echte banketbakker en zó lekker dat ik mijn hele bord heb afgelikt – , we knuffelden hem veel (dat mag niet altijd meer maar op zijn verjaardag trek ik me daar niets van aan) en we gaven hem zijn cadeaus, maar heel veel meer hield het niet in. Dat heb je met pubers die uitslapen en dan een paar uur later al weer naar hun bijbaantje moeten.

Komende week heb ik alleen vrijdag een afspraak met de orthomoleculair therapeut. Eigenlijk zou ik ook mee kunnen naar de schouwburg op zaterdagavond, daar hebben we kaarten voor. Maar het is met mij altijd onzeker of zoiets lukt. Nu met de dag ervoor een afspraak bij een behandelaar, weet ik vrijwel zeker dat het niet lukt. Toch beslis ik dat meestal op de dag zelf, want je weet nooit of er een mirakel gebeurt. 😉 . Vreemd genoeg voelt het voor mij beter om op de dag zelf te zeggen dat het niet lukt, dan een tijd ervoor al te besluiten dat het niet verstandig is en die kaart verkopen. Al heb ik wel tegen M. gezegd dat hij volgend theaterseizoen geen kaartjes meer voor mij moet kopen, want het is me dit jaar nog helemaal niet gelukt om mee te gaan. Beetje zonde van het geld is dat wel natuurlijk.

Nou dat was het, fijne week allemaal!