Sterkere spieren

Nu ik een paar maanden veel plat heb gelegen, merk ik dat mijn spieren nog slapper zijn geworden dan ze al waren. Inmiddels begin ik weer iets op te knappen en wordt het tijd dat ik daar iets aan ga doen. Maar wat? Zomaar gaan bewegen kan een averechts effect hebben bij ME-patiënten. En met bewegen bedoel ik dan niet eens sporten. Zoals ik nu ben is vijf minuten lopen met de rollator al te veel voor mij.

Dat is niet een kwestie van ‘even doorzetten’. Het is natuurlijk niet raar als je denkt dat alle begin moeilijk is. Iemand die een flinke griep heeft gehad staat ook te zwaaien op zijn benen als hij het dagelijks leven weer oppakt. Een kleine wandeling put dan uit. Spieren verslappen namelijk extreem snel en een goede conditie ben je zo kwijt na een relatief korte inactieve periode. Maar door dit wel te doen en op te bouwen wordt weer snel een conditie opgebouwd. Als je geen ME hebt tenminste.

Bij ME werkt het namelijk anders. Bewegen zorgt vaak voor averechtse reacties en achteruitgang. Als ik teveel doe of stress ervaar, zowel fysiek als mentaal, dan reageert mijn lijf met een PEM (post exertionele malaise) die weken kan duren. En met elke PEM lever ik weer iets in.

Helaas reageert mijn lijf wel normaal op liggen: net als een gezond mens verslapt alles meteen. Door de slappere spieren merk ik dat staan en lopen steeds moeilijker gaat. Ik heb inmiddels veel last van duizeligheid en omvallen. Mijn grote angst is dat ik net als 9 jaar geleden nu weer in een periode van compleet platliggen terecht kom en daardoor zo verzwak dat ik er niet meer uit krabbel. Eerdere revalidatiepogingen bij mijn fysiotherapeut zorgden ook voor verslechtering dus dat durf ik nu niet meer te doen, niet zoals ik nu ben. Het is de kunst om te bewegen binnen de mogelijkheden die ik nu heb. Niet te veel, anders verslechter ik en zak ik nog verder af, maar zeker ook niet te weinig want dan krijg ik last van deconditionering. Pogingen de afgelopen weken om bijvoorbeeld af en toe 2 minuten te fietsen op de hometrainer werden toch weer afgestraft.

Tijd voor een ander plan dus. Ik heb een aantal weken geleden een proefsessie gedaan bij een studio met bewegingsbanken. Voor wie niet weet wat dat is: dat zijn apparaten die je laten bewegen. Elke bank behandelt een aparte spiergroep zoals de benen, dijen, heupen, buik, borst en bovenarmen. Een rondje banken staat gelijk aan een volwaardige trainingssessie. De banken worden vaak gebruikt door mensen die willen afvallen maar ook door mensen die niet kunnen of mogen sporten.

Een betere conditie krijg je er natuurlijk niet van maar verder levert het wel veel voordelen op. Het is goed voor de bloedsomloop, versterkt de spieren, vergroot de zuurstoftoevoer, voert afvalstoffen af en mobiliseert de gewrichten. Het is doordat je alles in een horizontale positie doet, niet belastend voor je lichaam of wervelkolom. Mijn zus had vroeger in haar schoonheidssalon ook bewegingsbanken staan waar vooral fibromyalgiepatiënten gebruik van maakten, zij hadden echt baat bij deze banken.

Ik kwam erachter dat er in mijn woonplaats tegenwoordig ook een studio is met deze banken en maakte een afspraak. Normaal duurt een sessie een uur, 10 minuten per bank, maar ik sprak af elke bank 5 minuten te proberen. Ik vond het retespannend want mijn lijf kan echt buiten proporties reageren.

De sessie zelf was niet zwaar en goed vol te houden. Ik voelde wel dat de spieren echt aan het werk gezet werden. Eén bank trok ik niet, dat was een massagetrilbank en daar sloeg mijn zenuwstelsel meteen van op hol dus die sla ik voortaan over. De drie dagen erna had ik wel flinke spierpijn en ik was behoorlijk moe. Maar dat was een normale spierpijn en niet te vergelijken met hoe ik mij normaal voel als ik fysiek te veel heb gedaan. En de vermoeidheid voelde ook niet slecht. Ik had bovendien tot mijn grote vreugde totaal geen last van extreme verzuring, iets wat mijn grootste probleem is en wat meestal voor een PEM zorgt. Het meest belastende was eigenlijk nog het daarnaar toe gaan en de banken op en af te klimmen.

Vervolgens besprak ik het met mijn fysiotherapeut en zij vond het ook een goed idee. Het plan is de komende maanden om de week een sessie van een half uur te doen. Na een paar maanden kan ik dan – als het goed blijft gaan – eens proberen of ik wekelijks kan gaan en van daaruit opbouwen naar een normale sessie van een uur.

Afgelopen donderdag ging ik weer en ook nu weer reageerde mijn lijf normaal. Ik ben dus heel positief en heb echt het gevoel dat ik nu voorzichtig mijn lijf wat sterker kan maken zonder het te belasten. En wellicht als de spieren weer sterker worden en de opwaartse lijn zich voorzet, dat ik dan wel weer eens een rondje met de rollator kan lopen en dat kan gaan opbouwen.

Heel voorzichtig aan dus. In tegenstelling tot vroeger ben ik tegenwoordig heel voorzichtig. Ik pak het klein en fijn aan. Voor mij niet meer toewerken naar het ‘WestFries BewegingsbankenCentrum voor ME-patiënten’. Gewoon af en toe een rondje banken doen is al röring voldoende voor mij.