Gastblog: kleding kopen

Vandaag vertelt ME-maatje Ineke Spek hoe leven met ME maakt dat je ineens hele andere eisen gaat stellen aan kleding. Welkom in haar werkelijkheid: Kleding kopen 2.0

Vroeger was ik gek op kleding en winkelen. Ik kon hele dagen in een stad lopen, zoekend naar het ultieme stelletje. Ja, ik had een eigen stijl en kon hele dagen winkelen zonder iets te kopen. Maar als ik gevonden had wat ik zocht, dan was het feest. Dan kon mijn seizoen niet meer stuk. Ik zeg seizoen, maar ik deed jaren met zo’n aankoop. Het ging ook niet alleen om de kleding maar ook om het creatieve proces van combineren en mooi maken.

Bij het wisselen van de seizoenen kwam alles uit de kast. Werd de kleding van het vorig seizoen schoon opgeruimd. En de kleding van het aankomend seizoen werd doorgepast, en ik zocht uit wat mooi bij elkaar stond. De hele bovenverdieping lag dan vol met sjaals, broeken, truien en het leek wel of er een bom ontploft was. Op de naaimachine werden de hoognodige aanpassingen en veranderingen aangebracht zodat alles weer klaar was om te dragen. Mens wat voelde dat heerlijk als ik dan voor die kast stond. Laat de zomer maar komen! Fris gewassen, bruin gebrand, lekker opgetut, met de in mijn ogen zo leuke kleding stapte ik dan vrolijk de deur uit. Ja, ik geef het onmiddellijk toe……Ik ben ijdel! Ik houd gewoon van mooi.

Het werd steeds moeilijker om te winkelen. Ik was zo moe! Op een gegeven moment was naar de stad gaan niet meer mogelijk. Heel soms, als ik wat energie had, kwam ik nog in een winkel in mijn woonplaats. Al lang blij dat ik kleding zag, kocht ik altijd het verkeerde. Helemaal opgewonden kwam ik dan thuis met mijn schat….Ik had wat nieuws! Het voelde alsof ik de hoofdprijs gewonnen had. In en in gelukkig lag ik dan in mijn bed te genieten van mijn aankopen. Het zou een mooie winter of zomer worden!

Ook dat ging niet meer. Ik kon nog nauwelijks uit bed dus eigenlijk had ik niet veel kleding nodig. Schoenen, jassen, strakke broeken, mooie jurken ik droeg het nooit meer, dus wat maakte het uit dat ik niet meer winkelen kon. Visite kon ik niet ontvangen, dus alleen mijn man en kinderen zagen me. Maar ik miste het winkelen zo.

Langzaam ontdekte ik het winkelen op internet. Een hele kunst, want je voelt de stof niet en hoe ziet het er in het echt uit? Maar dit voorjaar ging ik helemaal los. En het was bijna net zo leuk als toen ik als twintiger de stad af struinde. Wat een genot, wat een gemak! Ik typte mijn wensen in……en hopla; ik kon maar uitkiezen. Dagen was ik aan het zoeken. In mijn hoofd was ik het die, in die leuke jurk met mooie blonde lokken, stond te flaneren op dat strand in de zon, of ik ging op safari in een stoere broek, en met een prachtige lange jurk ging ik naar een feest, en ik vond een stelletje perfect voor naar het werk. En alles leek zo prachtig en mooi. Ja, het zou een fantastische zomer worden! Ik had na een paar vrolijke weken bij 3 winkels de winkelmandjes vol. Wat een oogst! Elke aankoop was goed voor een uitstapje, een feest of een avontuur. Ik voelde me zoals die mooie dames er uit zagen op de mooie plaatjes: jong, gezond en mooi. Wat zou het een heerlijke zomer worden met al deze prachtige kleding.

Na 3 weken vond ik het welletjes. Ja, ik ben niet gek 😏! Het werd tijd om terug te komen in de werkelijkheid. Ik kijk in de spiegel en zie een vrouw met een wit gezicht en grijze haren die blij is dat ze soms haar haar kan wassen in de wasbak. Naar de kapper gaat niet meer dus zet ze zelf als het echt te gek wordt de schaar maar in haar haar. Iemand die hele dagen op bed ligt, die al blij is als ze de energie heeft om snel wat aan te trekken. Die soms op een stoel voor haar kast zit op zoek naar dat gevoel van vroeger, maar na 2 tellen denkt …..” o laat maar….. Ik trek wel hetzelfde aan als gisteren”.

Deze dame gaat nu eens kritisch de winkelmandjes door. Met dat beeld voor ogen worden alle items bekeken . Meer dan de helft vliegt er uit omdat het prachtig is bij de mooie dame op het strand maar bij mij zou het een: “ik-wil-wel-maar-kan-niet-effect” hebben. Dus hopla, weg ermee. Alles met korte mouwen kan er uit vanwege kipfiletjes onder de armen. Verder was ik even vergeten dat ik deze zomer voor het eerst steunkousen heb, dus hopla, weg met de korte rokken, broeken en jurken. Alles wat kreukt vliegt eruit want dat is niets als je in bed ligt. En graag elastiek……ja, alles graag van elastiek.

Nu volgt nog een laatste inspectie. Kleur! Ja, in het verleden, toen ik maar niet begreep waarom ik er zo moe uitzag, heb ik eens een cursus kleurenleer gedaan. En daar werd me door zo’n prachtige vrouw waar alles bij klopt uitgelegd dat ik de verkeerde kleuren aan had. Ik kreeg een kleurenadvies mee naar huis. En zo beloofde de dame, zou ik er nooit meer moe uitzien en mijn huid zou eeuwig stralen. Dus wat er over was in mijn mandjes werd nog eens op kleur geïnspecteerd. Ik zou stralen deze zomer!

Na 3 heerlijke weken waarin ik me jong, mooi, en energiek gevoeld heb gaat de bestelling eruit. Een ochtendjas en…..……een airco. Zo kan ik deze zomer als het weer bloedje heet wordt heerlijk op mijn bedje in een koele kamer liggen. Ik kan niet wachten tot de postbode er is.

(afbeelding pixabay)