Vandaag zou in Gent de expo ME in woord en beeld te zien zijn. Deze expo heeft tot doel ME bij het publiek bekender te maken. Beeld- en woordkunstenaars laten zien wat de impact van ME op hun dagelijkse leven en belevingswereld is. De expo is een initiatief van 12ME, die door het jaar heen verschillende bewustwordingsacties organiseert.
Net als vorig jaar mocht ik meedoen. Dit keer maakte ik niet alleen een selectie van bestaande teksten maar schreef ook een tekst voor de bezoeker van de tentoonstelling zelf. Door de coronacrisis is het helaas afgelast maar toch wil ik graag mijn tekst delen. Want die bezoeker ben jij. Ik wacht ook op jou …
WACHTEN OP JOU
Vorig jaar deed ik mee
Aan de eerste editie
Van deze tentoonstelling
Ik nam ook een kijkje
In rolstoel weliswaar
Maar toch, ik wàs er
Ik keek, las en werd geraakt
Dit jaar doe ik ook mee
Maar de gedachte
Dat ik ook lijfelijk aanwezig
Zou kunnen zijn
Is net zo absurd
Als een pratende kat
Of een vliegende aap
Het afgelopen jaar
Was een overgang
Van enige zelfredzaamheid
Naar vrijwel totale afhankelijkheid
Zó snel kan het gaan
Dát is ME
ik lig in bed en wacht
Op biomedisch onderzoek
Op een behandeling
Maar ik wacht ook op jou
Op jouw stem
Jouw empathie
Jouw daadkracht
Zonder jou
Blijft mijn bed
Mijn wereld
Wees mijn stem
Want ik ben bang
Dat die van mij stil valt
©MinofMeer – 🍀
Min of Meer's ME-Plein 
Lieve Martine, ik krijg er kippenvel van. Jouw woorden hebben zulke zeggingskracht. Onze stemmen mogen, nee moeten jouw woorden verder dragen, jouw stem zijn. Zodat mensen met ME, zodat jij niet vergeten wordt. Ik denk veel aan je, leef met je mee. Hoe het echt is, dat is niet voor te stellen. Maar door jouw woorden komt het heel dichtbij. Dikke knuffel van mij….Martine
LikeLike
Een hele hele dikke knuffel
LikeLike
Brok in de keel….
LikeLike
Kippenvel, wat raken deze woorden me een lijf wat totaal niet meewerkt en je alleen maar kunt liggen…het is niet voor te stellen…hele dikke knuffel xxx
LikeLike
Wat kun jij goed gevoel verwoorden. Blijf het doen,het is zo’n indringend verhaal
LikeLike
Tranen in mijn ogen en een onmachtig gevoel…wát kunnen we doen? Het verder vertellen, er aandacht voor vragen, ja dat doe ik…
LikeLike
❤️❤️❤️
LikeLike
Wauw. Wat een gedicht, een woorden. Ook omdat ik jouw stem, woorden al zo lang volg. En er veel aan gehad heb. Zo aangrijpend dat jij nu een oproep doet om jou stem te zijn. Om woorden zat je nooit verlegen 😀 Wat moet er dan wel niet in je kop omspoken wat er nu niet uitkan. Dat moet zwaar zijn om dat stop te krijgen. Je zult je kop wel niet eens kunnen tillen om die spot op de muur Gupta stop oefeningen te doen. Ik kan er nog steeds niet bij hoe snel het gegaan is. Heel heel veel sterkte
LikeLike
Prachtig verwoord Martine.
Je bent een geweldig dappere vrouw.
Dikke kus
Loes
LikeLike
😢❤
LikeLike
🌻🌻🌻🌻 geen woorden
LikeLike
❤❤❤❤❤
LikeLike
Lieve Martine,
Ik sluit me aan bij de andere bezoekers, kippenvel, tranen in m’n ogen.
Zo mooi verwoord!
❤️Sterkte.
LikeLike
Held!
LikeLike
Hele dikke knuffel van mij!
LikeGeliked door 1 persoon