Elke dag bezoek ik het kattentheater, dat doorlopend, 24/7, voorstellingen geeft. Het kost wat zo’n doorlopend abonnement maar dan krijg je ook wat.
Als je dit theater zou willen omschrijven, dan denk ik dat improvisatietoneel het beste de lading dekt. Een regisseur lijkt niet aanwezig te zijn. Acteurs wisselen hoofd- en bijrollen af. Waarbij opgemerkt moet worden dat dit vaak gepaard gaat met het zwiepen van de staart in andermans snoet. Voor de ontvanger van de staartzwiep een teken dat het staan in de spotlights lang genoeg heeft geduurd en dat er gewisseld moet worden.
Elk van de acteurs heeft een eigen specialisme. Zo zorgt Dibbes voor dramatische diepgang maar hij is ook een zeer goede clown en acrobaat. Hij kan zeer overtuigend een dwingeland spelen maar je als toeschouwer ook tot tranen toe roeren.
Smoes is het soort acteur dat altijd de goedzak moet spelen en er een vrolijke boel van maakt. Springt dwars tussen de zorgvuldig opgestelde decorstukken heen, verstoort elke scène maar niemand die het iets kan schelen want iedereen houdt van hem.
Moos wenst alleen koningsrollen te spelen en claimt soms te lang de plek in de spotlights. Al zit daar als we er een psycholoog op loslaten, vast een enorme behoefte aan bevestiging achter. Het is grappig te zien dat die behoefte aan bevestiging ook bij Dibbes een grote rol speelt. Maar de uitwerking van het toneelspel van beide acteurs is heel anders.
En dan Gerrie, de vierde en laatste acteur. Dat is er een met onvermoede talenten. ‘Kan niets zijn’ denk je. ‘Mwah, even kijken wat dat is’. En dan eist hij met zijn optreden de volledige aandacht op en maakt een verpletterende indruk. Vooral scènes waarin hij kopstoten moet uitdelen, laten diepe sporen achter bij het publiek. Het wordt dan ook aanbevolen paracetamol mee te nemen gezien het feit dat er sprake is van een continu wisselwerking tussen publiek en toneelspelers.
Van de bezoeker wordt een actieve deelname verwacht. Deze bestaat uit plat liggen op bed en bereid zijn te fungeren als decorstuk, toneelvloer en mede-acteur. Deze interactie tussen toneelspelers en publiek gaat op een speelse en natuurlijke manier en doet niet geforceerd aan.
Ik bezocht al veel voorstellingen van dit gezelschap. Vooral het spektakelstuk ‘Hoeveel katten passen op één mens’ mocht rekenen op een staande ovatie. In gedachten dan, want ondergetekende kon door het gewicht van de katten niet meer opstaan.
Een aanrader!
Gezien: kattentheater, doorlopende voorstelling
Waar: huistheater Hoorn, reserveren verplicht
Eindoordeel: *****
Min of Meer's ME-Plein 
Geweldig, ik zie het voor me
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig!❤️❤️ Wat een mooie foto’s🥰
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig. Als de resistentie dicht bij de uitvoering komt moet het een echte aanrader zijn. De aankondigingsfolder kan direct achter het glas in de foyer.
Bravo.
AJ
LikeGeliked door 1 persoon
Haha vijf sterren, wat leuk!
LikeGeliked door 1 persoon
Super leuke voorstelling, de kat rechtsboven is toch Dibbes..hij heeft zo een grappig koppie..
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat is Dibbes
LikeLike
prachtverhaal. Ze kunnen je de dag doorhelpen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mij betreft verdient de recensent ook 5 sterren. Als je een stuk over katten kunt schrijven die zelfs iemand die onverschillig over katten is een grote glimlach kan bezorgen!
Ik wens jou ook veel glimlachen vandaag!
LikeGeliked door 1 persoon
Je zou schrijfster moeten worden als je deze akelige ziekte niet zou hebben. Wat kun jij goed en vermakelijk schrijven. Het is geweldig! Dat heeft deze sterkte vrouw dan nu toch even laten zien! 😘 Liefs, Carola
LikeGeliked door 1 persoon
Sterke vrouw bedoel ik natuurlijk 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ja daar droomde ik als 7 jarige al van. Ik herschreef boeken waarvan het einde me niet beviel 😂
LikeLike
Heerlijk dit ☺☺ genieten van het kattenspul. Onze Blue ligt bij mij even uit de gunst omdat hij als een ware houdini uit de tuin was geklommen en toen zoonlief hem na enige tijd oppakte om hem terug naar huis te brengen was de stoere kater zo geschrokken van de wijde wereld dat hij twee armen openkrabte waardoor zoon met vuurrode lijnen over zijn armen rond moet lopen en als toppunt nog een tetanus prik moest laten zetten. Mijn zoon had Blue meteen vergeven maar ik ben nog steeds boos op hem. Ik moet wel eerlijk zeggen dat Blue heel erg zijn best doet om het goed te maken. Is extra lief en praat de hele dag tegen me 😄 over theater gesproken 🙄
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heb je weer een fantastisch stuk geschreven. Om te smullen. Kopje van Kaatje voor jou en voor de acteurs een ovatie. 😻😻
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, laat het maar aan katten over om voor eindeloos veel amusement te zorgen!
LikeLike
Wat een heerlijk verhaal weer over de poezen en ik zie het spektakel voor me .Ik zie het voor me 4 katten boven op je ,ik vind een kat op me wel genoeg pff .Ik zou er best wel meer in huis willen maar durf het niet aan met Queen Mikki
LikeGeliked door 1 persoon
Applaus!
LikeGeliked door 1 persoon