Vandaag ben ik alleen thuis,
de mannen zijn op stap.
Ik werd goed verzorgd achtergelaten
met alles wat ik nodig heb,
van lunch tot een thermoskan thee,
crackers en kattenbrokjes.
Dat laatste om te voorkomen
dat ik word opgegeten
door vier hongerige katten.
Het is fijn om alleen thuis te zijn.
Geen leefgeluiden, alleen stilte.
Mijn energie behoort mij toe
en wordt niet uitgegeven
aan interactie en gesprekjes.
Nu moet ik alleen nog even
die verdomde energie gaan zoeken,
want dát ontbreekt er nog aan.
Het is zwaar om alleen thuis te zijn.
Want ik moet de thermoskan tillen,
kattenbrokjes in bakjes doen
en op de grond neerzetten.
Mijn handen willen niet meer,
doen pijn en hebben geen kracht.
Kleine normale dagelijkse handelingen
zijn grote zware handelingen geworden.
Het is eng om alleen thuis te zijn.
Ik voel me behoorlijk kwetsbaar,
ik bén behoorlijk kwetsbaar.
Als er iets gebeurt kan ik niets doen.
Ik kan niet eens de trap aflopen.
Het is moeilijk om alleen thuis te zijn.
De uren duren langer dan normaal.
Mijn vaste routine is verstoord.
Normaal bestaat de dag voor mij
en daar klamp ik me altijd aan vast.
Deze dag ligt nu als een monster voor me
en blokkeert het normale verstrijken van de tijd.
Het is goed om alleen thuis te zijn
want het betekent ook
dat de mannen op stap zijn,
het hopelijk fijn hebben.
Even geen zieke vrouw,
even geen zieke moeder.
Gewoon zorgeloos op stap.
Dat hoop ik tenminste.
Alleen thuis zijn is nog niet zo simpel.
Het bestaat uit heel veel laagjes
en ontelbare invalshoeken
van emoties en angsten,
voorbereiding en loslaten,
van improviseren en accepteren.
Gelukkig zijn er vier katten
die onverstoorbaar doorgaan
met wat ze altijd al doen.
Dus ga ik dat ook doen.
Vandaag ben ik alleen thuis
maar ik ben ook een kat,
een onverstoorbare kat
zonder besef van tijd,
zonder angsten in mijn hoofd,
zonder gedachten aan wat als.
Want wat als bestaat niet.
Niet zolang ik een kat ben.
Min of Meer's ME-Plein 
💖🌼
LikeLike
Ik word er verdrietig van, dit te lezen.
Heb je niks aan, zo’n comment, sorry.
Maar dat is het enige dat ik voel, al lezende.
KUS!
LikeGeliked door 1 persoon
X
LikeLike
Snap ik hoor.
De reden dat ik erover schrijf is beeldend te maken wat de impact is.
En het helpt mij met verwerken.
LikeLike
Je schrijft fantastisch,♥️♥️
LikeLike
Zo hé, Dat is wat. Klinkt toch ook als lef hebben.
LikeLike
Wat beschrijf je je gevoel goed…. prachtig geschreven maar ook zo ontroerend en verdrietig.
💖💕😘
LikeLike
💗💐 ontroerend. Hartelijke groeten marijke
LikeLike
Dapper van je!!
(Heb je een alarmknop bij de hand?)
LikeLike
Wat schrijf je pijnlijk mooi! Hoe je die verschillende facetten beschrijft van het “alleen thuis zijn”. Goed dat je het van je af kunt schrijven.
Met je woorden raak je mijn hart, even contact, heel even… minder “alleen”?
Liefs, Martine
LikeLike
Je schrijft mooi beeldend. Als ik het mij inbeeld (voor zover ik dat kan) zou mij ook de afhankelijkheid en de invloed daarvan op je zelfwaardigheid, enorm beklemmen. Ik hoop dat de poezen lief voor je zijn geweest en man/zoon een fijne uitstap hadden.
LikeLike
Zo mooi omschreven, maar ook zo pijnlijk. 😿
Ik hoop dat jij de dag ‘goed’ bent door gekomen
(‘goed’ bedoel ik als geen nare ongelukje met bv heet theewater)
Hebben je mannen ook genoten van hun uitje.
Sterkte en een knuffel 😘
LikeLike
Ja ze hadden het fijn!
En ik ben ook de dag goed doorgekomen.
LikeLike
Goed om te horen. 😘
LikeLike
Ook al woon ik al 34 jaar samen, ik geloof niet dat mijn man ooit zo voor mij zou zorgen. Het is al teveel moeite om af en toe een maaltijd op tafel te zetten en elk huishoudelijk klusje moet gewaardeerd worden. Het is fijn dat je met een zorgzame en lieve man/zoon samen woont.
LikeLike
❤
LikeLike