Het leven bracht me
daar waar ik niet wil zijn.
Een plek die ik niet uitzocht,
reserveerde of op ’t oog had.
En toch blijkt die plek
zoveel bijzonders te bevatten
vol vriendschap en liefde,
intensiteit en puurheid.
Soms is je eigen plek
daar waar je niet wilt zijn
maar waar je wel thuiskomt
omdat het je brengt bij jezelf.
Ik ben weliswaar verdwaald
maar absoluut niet verloren.
Ik ben weliswaar gestrand
maar toch continu in beweging.
Ik zocht niet wat ik vond
maar vond wat ik niet zocht.
Dat blijkt nét het ingrediënt te zijn
dat mij nu compleet maakt.
🍀
Afbeelding “Cocoons” van Christina Baltais, een Canadese kunstenares en ME-awareness activiste. Meer van haar werk is te zien op Instagram: @wordsasmedicine.
Over Cocoons schrijft zij:
“This collage is about how chronic illness has put me in a difference space of my life, than I expected to be. It’s also about finding other people in that same place too”.
Min of Meer's ME-Plein 
Wat een prachtig gedicht, zo mooi verwoord. Je kon altijd al goed schrijven, maar het laatste jaar ben je er nóg beter in geworden. Je gedichten zijn haast etherisch en realistisch tegelijk. Dank je wel voor je pijnstiller. Dat is een Cox-2. Die kan ik inderdaad niet gebruiken. Fijn dat het voor jou werkt en dat je met doseringsaanpassingen wat meer “grip” kunt krijgen. Zelf regie hebben ook al is het miniem is zo belangrijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Jij beschrijft het zo goed, en ik vind je ook steeds “mooier, treffender..heb er eigenlijk geen goed woord voor, schrijven.
LikeLike
Prachtig 🤗❤
LikeGeliked door 1 persoon
Bijzonder mooi gedicht Martine!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo mooi.💕❣
Hartelijke groet, marijke
LikeGeliked door 1 persoon
en weer ben ik tot tranen geroerd door je.
Deze is heel mooi en op velen van ons van toepassing,
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi gedicht….ben er stil van…
LikeGeliked door 1 persoon
[hartje]
LikeGeliked door 1 persoon
💕💖❤Carola
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi X
LikeGeliked door 1 persoon