Het is bijna niet voor te stellen maar ik heb het te druk. Mijn lijst met dingen die ik wil doen en moet doen is te lang. Of misschien moet ik het anders omschrijven. Ik kan zo weinig doen dat de emmer nu eenmaal heel snel overloopt.
Dat frustreert enorm. Nooit even kunnen doorpakken. Altijd die afweging maken en moeten accepteren dat er op sommige dagen nul ruimte is, buiten de alledaagse dingen als eten, wc en tanden poetsen.
Het gevaar van teveel willen en te weinig kunnen is dat ik soms keuzes maak waarvan ik vind dat ze voorrang hebben. Bijvoorbeeld de ME-awarenessactiviteiten en het actievoeren. Alleen heb ik soms het gevoel geen minuut voor mezelf te hebben. Elke minuut die kán worden uitgegeven, gaat naar “de goede zaak”.
Sinds ik vanaf januari onverwacht ben bijgesprongen op ME Centraal, ben ik beduidend minder gaan bloggen. Mijn beschikbare tijd ging naar ME Centraal, mijn boek, ondersteuning van een patiënt met zeer ernstige ME en awareness-activiteiten. Naast man en kind. En dat allemaal in kwartiertjes. Dat houdt wel het risico in dat ik leeggezogen word.
Vandaar dat ik weer meer blog. Ik miste het. Bloggen is immers altijd mijn uitlaatklep en ontspanning geweest. Net als tekenen dat nu ook wordt. En het is belangrijk dat ik ook dat doe.
Mijn boek leg ik daarom even denkbeeldig “in de kast”. Het werken daaraan vraagt een concentratie, ruimte en rust waar ik nu niet over beschik. En ergens afgelopen jaar werd het een “moeten” en een ballast.
Ziekzijn is een fulltime baan. Eigenlijk meer dan dat want ik ben nooit vrij. Elke dag bestaat uit vaste momentjes die mij houvast geven om zo de dag goed door te komen. De ME-awareness activiteiten geven mij een gevoel van zingeving en horen bij die momentjes. Maar ik ben er ook nog. Dus pak ik wat tijd terug voor mezelf. Voorlopig is het dus nog steeds een blog en geen boek.
Min of Meer's ME-Plein 
Fulltime ziek zijn en fulltime keuzes maken, nooit eens “zomaar” gek doen. Ik probeer me in te denken hoe dat is…maar het lukt me niet zo goed😔Door jouw schrijfsels ben ik me er wel steeds meer van bewust hoe dankbaar je mag zijn als je gezond bent. En hoe je om anderen heen kunt staan die het moeilijk hebben. Dankjewel daarvoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is heel herkenbaar..
Doe dat wat je voldoening en plezier geeft.
Pas daarna de rest in passende volgorde.
Succes.
AJ
LikeGeliked door 1 persoon
Eerst goed voor jezelf zorgen dan pas kan je er ook meer voor andere dingen zijn
LikeGeliked door 1 persoon
Zie je blog als een tijdlijn, een soort van dagboek. Dit wordt jouw naslagwerk waar ooit jouw boek uit gaat voortkomen. Zeker weten!
LikeGeliked door 1 persoon
je weet het ; ik lees je blogs graag .
die verzameling is inderdaad al bijna een boek , heel waardevol
LikeGeliked door 1 persoon
Vlotte het wel een beetje met je boek? Niet denken dat ik verwacht dat je het al bijna af hebt, maar ik vraag me af of het zo op papier krijgt als je in gedachten had. Lijkt mij een pittige klus om te doen, maar voor iemand met een vlotte pen rollen er misschien wel snel pagina’s uit de pen.
LikeLike
In principe is er al een volledig raamwerk klaar, wat hier en daar ook al ingevuld is. Maar telkens in kwartiertjes werken en dan soms weken niet, is gewoon niet voldoende.
LikeLike
Iemand merkte laatst op dat ik altijd op vakantie kon. In principe kan ik dat ook zei ik toen maar helaas neemt met ziekzijn geen vakantie. Die sleep je overal mee. Fijn dat je weer blogt❤️
LikeGeliked door 1 persoon