Sinds februari 2008 ben ik ziek. Kinderen werden sinds die tijd groot, volwassen, vriendinnen trouwden, veranderden van baan, en nogmaals en nogmaals. Mensen zijn verhuisd en wonen in huizen die ik nooit heb gezien en waarschijnlijk nooit zal zien.
Het leven is enorm in beweging. Ik ook. Ik voer een enorme onzichtbare strijd, zo liggend in bed. Alleen niemand die het ziet
Om mij heen speelt het leven zich af. Alles is in beweging. Ik lig en observeer vanaf een afstand de bewegingen.
Soms lijkt het alsof mensen letterlijk dwars door mij heen gaan, niet meer zien dat ik er ook nog ben. Dat mijn plaats in de samenleving langzaam verdwijnt. Ik lijk op te gaan in het niets.
Het is niet zo – dat hoop ik echt – maar het voelt wel zo.
(afbeelding MinofMeer)
Min of Meer's ME-Plein 
Ik snap je…
LikeGeliked door 1 persoon
Jouw plek in blogland blijft!
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Maar wij, je trouwe lezers, zien je graag!
Dat is Vlaams voor “wij houden van je”.
Mooi eigenlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Min of Meer
Wat kun je mooi tekenen!!
Lieve groet
NellyD
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat het nieuwe jaar je veel geluksmomenten zal brengen.
We zien je en we horen je ook. Vanaf de zijlijn zijn er mensen die warm aan jou en jullie denken en die door de bewustwording die jij hebt teweeggebracht, in hun eigen kring anders over ME kunnen doen denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Martine, dit heb je perfect omschreven. Als je nergens aan kunt “deelnemen” laten ze je vallen, dat is de harde waarheid. Maar je gaat niet op in het niets, jij bent groots.
Mijn dochter had geen ME, maar een zeer ernstige vorm van CF en net zo’n leven als jij. Bij een uitje naar de wc, moest de zuurstof zo hoog, dat een storm in haar neus blies. Ze had net als jij dagen, zoals hierboven omschreven. Maar voor het merendeel hing zij de slingers op. Ze tekende, was begonnen een boek te schrijven en genoot van haar dieren om haar heen. Ze is 33 jaar geworden, alleen door wilskracht. Nu 5 jaar na haar dood wordt mijn ( ik zeg mijn, want haar vader is jong gestorven) respect voor haar en mensen zoals jij met de dag groter.
Ik kies er bewust voor om met mijn mankementen zoveel mogelijk afgezonderd te leven, dat is anders dan, dat je het gedwongen moet.
Wat voor mij betekenis heeft een 92 jarige in het verzorgingshuis bezoeken, die ook vergeten wordt, die vluchtige steeds meer maatschappij heeft voor mij geen betekenis.
Je maakt mooie ,veelzeggende tekeningen, schrijft prachtige zinvolle teksten, je doet ertoe xx
LikeLike
Ik kijk altijd uit naar je berichtjes,
LikeGeliked door 1 persoon
Martine, dat heb je perfect omschreven. Als je niet meer kunt “deelnemen”, laten ze je vallen, dat is de harde waarheid. Maar je gaat niet op in het niets, je bent groots.
Mijn dochter had geen ME, maar een zeer ernstige vorm van CF en net zo’n leven als jij. Bij een uitje naar de wc, moest de zuurstof zo hoog, dat er een storm in haar neus blies. Net als jij had ze dagen , als hierboven omschreven, maar voor het merendeel hing ze zelf de slingers van het leven op.
Ze tekende mooi, was begonnen een boek te schrijven, genoot van de dieren om haar heen.
Ze is 33 jaar geworden, puur op wilskracht. Nu nog 5 jaar na haar dood wordt mijn( ik zeg mijn, omdat haar vader jong gestorven is) respect voor haar en mensen ,zoals jij met de dag groter.
Zelf kies ik ervoor om met mijn mankementen zoveel mogelijk afgezonderd te leven, maar dat is wat anders, dan dat het gedwongen moet. Die vluchtige van steeds meer maatschappij zegt mij niets.
Ik vind het belangrijk om de 92 jarige in het verzorgingstehuis te bezoeken , die ook vergeten wordt.
Martine ,je maakt mooie, veelzeggende tekeningen, prachtige zinvolle teksten, jij doet ertoe xx
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Martine, wat moet dat moeilijk zijn als je je zo voelt. Het is ook bijna niet te vatten: zo lang ziek… Ik hoop dat we door onze reacties je kunnen laten weten dat je je plekje nog steeds hebt. Dat de samenleving die je bereikt misschien nog wel veel groter is dan je ooit had gedacht. Maar tegelijk: ik hoor wat je zegt en er is ruimte om ook het moeilijke te delen. Ik hoop dat delen het een heeeel klein beetje lichter maakt. Misschien heb je er zelf niet veel mee, maar ik bid toch voor je. Kan ik toch iets doen… Liefs, Martine
LikeGeliked door 1 persoon
Door je tekeningen laat je nog meer zien dan dat je in woorden kan doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Net als Martine bid ik ook voor jou, opdat het jou steun en kracht mag geven. Ik kan geen wonder verrichten dat je beter wordt. Maar wij kunnen allemaal wel om jou heen staan. Jij doet er zó toe voor ons allen hier. Je bent zo belangrijk voor mij en voor velen. Juist jij bedankt voor wie je bent. Je bent niet onzichtbaar voor ons, wij zien je wij horen je wij voelen je.
xxx Carola
LikeGeliked door 1 persoon
ik open dagelijks jouw blog en ben even stil in gedachten bij je .
om je sterkte te wensen , gewoon even de verbinding , ook al zal jij daar waarschijnlijk niets van merken .
je bestaat Martine , xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Dat raakt enorm, dank je wel
LikeLike
🍀😿🕯💝
LikeGeliked door 1 persoon
Met regelmaat lees ik je blog en ik wil je verzekeren: jij bestaat en wat jij deelt over je leven doet er toe en heeft invloed op mensen. Je verlegt daadwerkelijk stenen.
Door wat jij hebt gedeeld, heb ik geleerd om beter te luisteren naar een lieve vriendin van mij. Ik snap nu beter waarom het haar vaak aan energie ontbreekt en respecteer ik haar keuzes om iets wel of niet te doen.
Dank dat jij je kostbare energie wil gebruiken om je ervaringen, goed en slecht, te delen.
Hartelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon