
Nadat ik gisteren ’s ochtends mijn taakjes had afgewerkt ben ik weer naar boven gegaan. Het was nodig. Ik voelde dat ik ging instorten maar was tegelijkertijd nog helemaal hyper. Dat is nu het “tired but wired” zoals ze dat noemen. Uitgeput maar volledig doorgedraaid.
Toen zus kwam, praatte ik veel en snel, heel druk. Een slechte verstaander zou dan denken dat het heel goed met me gaat. Gelukkig had ze het wel door en liet me na een tijdje alleen met mijn gerebbel. Maar niet nadat we eerst nog bijna in ons broek piesten van het lachen.
Daarna was er veel rust voor mij. In de avond heb ik ook alleen gegeten om te voorkomen dat ik weer ging kwekken.
Nu is dag vier aangebroken. Zus gaat straks weg. Lunch zal voor mij worden klaargezet en eten pak ik uit de vriezer. Ik moet dat dan alleen even opwarmen en de katten vanavond eten geven.
Mischa en Sem verwacht ik ver na het avondeten. Het appartement in Praag moet eerst nog om 9 uur worden geïnspecteerd door de makelaar, daarna kunnen ze pas gaan rijden. Dus dat wordt een latertje.
Vandaag ga ik veel extra rusten want mijn lijf en brein protesteren aan alle kanten. Iedereen die iets van me wil of heeft gevraagd, moet maar even wachten.
Je doet het zo te horen volkomen volgens het gupta-protocol. Tired but wired en een mind die maar door wil razen en gaan. Vaak klinkt het: “vraag dan om hulp”. Maar ook hulp kost energie. Ik vind het zelf altijd lastig om niet even het sociale praatje te doen bij mantelzorgers, terwijl het me te veel is. Hoe ga jij daar mee om? Alle goeds voor jou.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind dat ook heel moeilijk 🙈
LikeLike