Gisteren kreeg via Facebook een vriendschapsverzoek van een man die bij mij in de klas op de lagere school zat. Mensen uit mijn oude klas proberen momenteel een reünie te organiseren, net als vijf jaar geleden. Ik heb al aangegeven niet aanwezig te kunnen zijn. Maar in een impuls accepteerde ik het verzoek en toen begon het.
Ik voelde schaamte. Wat als hij op mijn tijdlijn gaat kijken om te zien wat er van mij geworden is, wat ik doe? Ik weet dat deze man zeer succesvol is in zijn carrière. Van zijn persoonlijke leven weet ik hoegemaamd niets. Misschien is het wel een onaardige eikel.
Ik voelde boosheid, naar mezelf toe, dat ik mezelf zo naar beneden haal. Dat ik mezelf langs een meetlat leg waar ik zelf niet in dacht te geloven.
Het punt is dat we als we iemand leren kennen, nu eenmaal kijken wat iemand voor verhaal heeft, wat iemand met zijn leven heeft gedaan en dat oppervlakkige uiterlijkheden en oordelen daarbij helaas vaak een rol spelen.
Ik weet dat mijn verhaal meer is dan dat van een zielig mens dat plat ligt met een rare aandoening. Maar weet een ander dat ook? Waarschijnlijk niet.
Waarom interesseert me dat überhaupt? Waarom trek ik me bij voorbaat al aan wat iemand over me denkt of niet denkt? En wie zegt dat iemand zo denkt? Dat weet ik helemaal niet! Het is mijn minderwaardigheidsgevoel dat hier in mijn brein toetert. Het is mijn huidige neiging tot depressie dat maakt dat ik me klein en miezerig voel.
“Maar dat ben je niet, hoor je me!”, zeg ik tegen mezelf. Ik vertel uit alle macht tegen mezelf wat ik tegen anderen zeg als zij zich down voelen.
Als ik me minder voel dan een ander vanwege iets wat ver buiten mijn macht ligt, lever ik mezelf over aan de wolven.
Als ik mijn mate van succes afmeet aan de definitie die een ander eraan geeft, maak ik mezelf tot een willoos slachtoffer van omstandigheden.
Waar ik eigenlijk in geloof is in er het beste van maken, binnen de mogelijkheden en omstandigheden die er zijn. Anderen helpen die dat nodig hebben. Mijn, “ons” verhaal over ME vertellen omdat ik over de vaardigheden beschik dat te doen. Mijn energie gebruiken, aanwenden, om mezelf te ontwikkelen op meerdere niveaus.
Ik probeer mijn eigen buddy te zijn en te worden. Probeer te benoemen wat ik bereikte in dit leven. Probeer te benoemen welke waarden en eigenschappen ik belangrijk vind. En kijk dan door een andere, mildere, bril naar mezelf.
Zo erg ben ik eigenlijk helemaal niet….
Min of Meer's ME-Plein 
Ik moet even slikken als ik je verhaal lees. Mijn situatie is anders dan die van jou natuurlijk .Maar sinds ik in die rolstoel zit als we ergens heen moeten omdat ik hoogstens 50 meter kan lopen met veel moeite voel ik me zo ” klein ” Opeens zijn mensen zo vriendelijk ,lachen heel vaak naar me en vragen of ik hulp nodig heb als mijn man even op een andere plek iets gaat pakken .Het maakt me verdrietig boos en heel opstandig want ik ben niet zielig en hulpeloos ,ik kan alleen niet meer wat ik zou willen en dat is gewoon lopen en fietsen .
LikeGeliked door 1 persoon
Jij klein en miezerig?
Schaam je.
Je bent zo ontzettend sterk en vaak optimistisch!!
Ik bewonder je juist.
Groeten
Loes
LikeGeliked door 1 persoon
💙💙💙
LikeGeliked door 1 persoon
💕💖😘🌹
LikeGeliked door 1 persoon
Wonderlijk toch, hoe wij mensen altijd met meerdere maten kunnen meten en onszelf steeds weer naar beneden kunnen denken.
Je weet het best, maar je bent dapper en wijs en gewoon een heel mooi en lezenswaardig mens.
Doe volgende keer bij zo’n vriendschapsverzoek ook meteen een link naar je blog. Dat is toch werk om trots op te zijn?
LikeGeliked door 1 persoon
in mijn ogen ben je zeer succesvol. Je hebt me veel geleerd, en mij empathischer gemaakt. Ook ben je een inspiratiebron voor mij. Kortom: Je hebt verschil uitgemaakt in mijn leven. Eerst als spaarcentje, en nu als minofmeer. En ik ben ervan overtuigd dat dit geldt voor meer van je lezers.
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Martine, als die goede man jouw verhaal leest, neemt hij gegarandeerd zijn petje voor je af. En natuurlijk neig je af en toe naar een dip, ik kan het begrijpen, hoor. Ik zit in een ander schuitje dan jij, maar het is er ook één, waar je u tegen zegt en steeds maar weer herpakken en knokken. En dat herpakken beschrijf je heel mooi in bovenstaand verhaal. Ja hoor, je bent een zeer sterke topvrouw !
LikeGeliked door 1 persoon
ik heb grote bewondering voor je !!!!!
LikeGeliked door 1 persoon