Review: Wanderlust

Een tijd geleden keek ik ‘You, me, her’ op Netflix, een serie over een stel van begin 30 dat een derde persoon binnen hun relatie uitnodigt om de boel wat op te leuken. De contrasten tussen het stel – gezapig en wonend in een buitenwijk – en hun minnares – een studente die nog volop feest en blowt – is groot en geeft dus veel hilarische momenten. Een best grappige serie maar wel wat oppervlakkig, wat op zich natuurlijk niet erg hoeft te zijn.

Toen op Netflix de serie ‘Wanderlust‘ werd aangekondigd, dacht ik dat die ongeveer hetzelfde zou zijn. Gezien het onderwerp: stel besluit wegens ingekakt sexleven hun relatie open te breken en met anderen te gaan daten. Een soort ‘You, me, her’ maar dan met middelbare stellen. Die suggestie werd ook zeker gewekt door de voorstukjes die op Netflix te zien waren.

Niets is minder waar, het is zoveel meer dan dat. Het wordt omschreven als een romantische serie maar ik vond het eerlijk gezegd meer drama dan romantiek. Het gaat over therapeute Joy en haar man Alan, docent op een middelbare school, die hun huwelijk nieuw leven proberen in te blazen. Ze spreken volledige openheid af en hebben sexafspraken met anderen.

Hoewel er natuurlijk uitgebreid wordt ingegaan op de complexiteit van een dergelijke situatie – gevoelens zijn nu eenmaal niet te gieten in een vooraf besproken begrenzing – is het eigenlijk een serie over rouw en verdriet. Het gaat in mijn beleving over hoe mensen omgaan met gevoelens van onmacht en eenzaamheid en wat ze doen om de controle niet te verliezen. Ik vond de aflevering van Joy die een sessie met haar eigen therapeut heeft fenomenaal en knap gedaan. Meerdere malen zat ik met tranen in mijn ogen en een dikke strot van emoties te kijken.

Helaas maar 6 afleveringen. Nu maar hopen op een tweede seizoen!

Aanrader, echt!

Leestip: Leven tot elke prijs

Als ik mijn aangevraagde boeken haal bij de bieb, kijk ik ook altijd even bij de tafel met ingeleverde boeken. Meestal lees ik volgens een leeslijst. Ik noteer de titel op een verlanglijstje wanneer ik iets lees over een boek dat me interessant of leuk lijkt . En vraag eens in de zoveel tijd wat van deze titels aan bij de bieb. Maar soms stuit ik op onverwachte parels waar ik niets over hoorde. Zoals het boek ‘Leven tot elke prijs’ van Kristina Sandberg. Dat gaat niet over het overwinnen van een depressie of een ziekte, zoals de titel doet vermoeden maar de depressie druipt soms wel van de pagina’s af.

In het boek lezen we over het leven van huisvrouw Maj in de jaren 50 en 60. Getrouwd met Tomas met wie zij twee kinderen heeft, dochter Anita en zoon Lasse die bij aanvang van het boek pubers zijn. We volgen haar in haar dagelijkse routines die bestaan uit het huishouden doen, zorgen voor man en kinderen en het toe werken naar alle hoogtepunten, zoals verjaardagen en feestdagen. Alles wordt vers gemaakt en gebakken en het huis is piekfijn op orde, tot aan de franje van de vloerkleden aan toe die de juiste richting op worden geveegd.

Deze routines geven haar leven een richting en een reden van bestaan. Maar gaandeweg wordt het een houvast. Zonder weet ze niet wat te doen. De contacten met man en kinderen zijn oppervlakkig. Niemand in het gezin lijkt in staat tot waarachtig contact. Maj voelt veel maar maakt niets bespreekbaar ook al is er alle reden om eens met het mes op tafel een gesprek te voeren. Alcoholisme, affaires, faillissement van het familiebedrijf, depressies. Er gebeurt voldoende om je er flink onder te krijgen. Maar Maj gaat gewoon door onder het motto dat het ‘allemaal nog veel erger zou kunnen zijn’.

Het boek grijpt om die reden flink naar de strot. Hoewel ik Maj wel door elkaar kon rammelen met haar passiviteit, is ze ook in en in zielig en eenzaam. Ik denk ook dat de passiviteit wel heel erg bij de tijdgeest past. De man wist het beter en de vrouw voegde zich daarnaar. Zolang alles bij het vertrouwde blijft, voelt zij zich redelijk veilig en stelt daarom maar weinig ter discussie, wellicht uit angst voor de antwoorden.

Maj heeft dan ook weinig op met de veranderende tijdgeest. Kinderen die samenwonen zonder te trouwen, zij vindt dat maar moeilijk en ongepast en maakt zich druk over of ze dan wel haar mooie geborduurde lakens kan geven als cadeau aan de vrouw die niet officieel haar schoondochter is. Stel dat de relatie overgaat, dan is zij haar lakens kwijt. Dat haar dochter kan gaan studeren wekt wel wat trots op in haar maar er zijn toch meer zorgen over het vinden van de juiste man.  Want daar gaat het toch om in het leven volgens Maj.

Zo kabbelt het maar door in een stijl die eerst wat moeilijk door te komen is en dan ineens heel verslavend blijkt te zijn. Echt een prachtig boek en een indringend beeld van de jaren 50 en 60.

‘Leven tot elke prijs’ blijkt het derde deel van een trilogie te zijn, waarvan het eerste deel, ‘De komst van een kind’ in oktober in een Nederlandse vertaling beschikbaar zal zijn. Het tweede deel, ‘Zorgen voor het gezin’ is al verkrijgbaar. De delen zijn los van elkaar te lezen.

Leven tot elke prijs

  • auteur: Kristina Sandberg
  • Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
  • 480 pagina’s
  • ISBN 9789046819159
  • ook verkrijgbaar als e-boek

Tem je geest

De hele dag worden we gebombardeerd met prikkels. Door de reclame, je smartphone, je facebookaccount, je mail, je partner, je kinderen, je baas. En ook door je brein. Dat brein kakelt de hele tijd door: check je mail, pak wat lekkers, ga zitten, nee niet gaan zitten hang de was op, ik ben niet goed genoeg, mijn buik zit in de weg, wat kijkt die vrouw naar me, iedereen ziet wat een mislukking ik ben, ga eerder naar bed, nee naar de sportschool, ik heb trek in chocolade, check je mail zeg ik!

Herkenbaar? Vast? Iedereen heeft te maken met stemmetjes in het hoofd, al zullen ze bij de één luider klinken dan bij de ander. Sommige mensen weten van nature dat ‘zij niet de stemmetjes zijn’ en kunnen het gekakel negeren. Anderen beseffen dat niet en nemen voor waar aan wat ze horen en vallen zo ten prooi aan allerlei impulsen die ze wel willen veranderen maar hoe.

afbeelding gemaakt door Serge Seidlitz,
afkomstig uit ‘Tem je geest’,
hier geplaatst met toestemming van Ruby Wax,
waarvoor dank

Toen ik Ruby Wax een tijdje geleden bij ‘College Tour’ zag, ging ik rechtop zitten. Ik kende haar van haar tv-programma’s en vind haar heel leuk en grappig. Dat is ze nog steeds, maar ze is ook heel erg depressief. Ze stopte met TV-maken, zat een paar keer in een inrichting, leed aan ernstige depressies en wist dit ‘behapbaar’ te maken door mindfulness te gaan beoefenen. Bij ‘College tour’ vertelde ze over haar depressies, haar boek en ons fenomenale brein dat plastisch is.

Want dat is het goede nieuws: wij zijn helemaal niet de gevangene van ons brein, we kunnen het veranderen. Je kunt je gedrag aanpassen en zo nieuwe verbindingen aanleggen in je brein. Dat dit zo is, heb ik zelf ervaren doordat ik de behandeling van Ashok Gupta tegen ME volg. Zijn theorie kent dezelfde basis: ME is het gevolg van een overprikkeld zenuwstelsel met allerlei fysieke en neurologische problemen tot gevolg. Dit kan worden teruggedraaid door het doen van oefeningen uit de NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), meditaties en het beoefenen van mindfulness. Zo verander je delen van je brein.

Dit helpt echt. Ik knapte enorm op. En toen ik dacht dat ik het niet meer nodig had en stopte met de dagelijkse discipline van het aanleggen van nieuwe verkeerswegen in mijn brein, stortte ik weer in. Een ander neemt een pilletje om zijn aandoening onder de duim te houden, ik mediteer en doe aan mindfulness om mijn brein een beetje afgekoeld te houden. En ik weet nu dat ik dit moet blijven doen.

Ruby Wax ervaart zelf ook de voordelen van mindfulness maar – om zichzelf en de kritische lezer te overtuigen – somt ook een hele waslijst op van wetenschappelijk bewezen voordelen van mindfulness: mensen worden minder gevoelig voor pijn, het heeft een bewezen positief effect op het immuunsysteem en het concentratievermogen, het vertraagt de achteruitgang van HIV-patiënten, het gaat letterlijk veroudering tegen (omdat je meer van een bepaald enzym krijgt dat bevorderlijk is voor celdeling en helpt bij gezond ouder worden) en het helpt tegen stemmingswisselingen en depressies. En dan is dit nog maar een kleine opsomming, lees vooral het boek voor de rest.

Na mijn recente instortmoment (dat klinkt alsof het eventjes duurde maar we hebben het uiteindelijk over een periode van een paar maanden) greep ik mezelf bij de lurven en begon weer: mediteren, mindfulness, ademhalingsoefeningen, alle dagen meerdere keren per dag. En zie, ik knapte weer op.

Wat goed is voor mijn overprikkelde ME brein, is goed voor iedereen. Bijna iedereen heeft last van een opgejaagd gevoel in deze maatschappij. Natuurlijk zijn er mensen die een hekel hebben aan ‘luchtfietsen’ en vaag gedoe. Maar ten eerste is mindfulness dat dus niet, er staat een enorme wetenschappelijke bewijslast klaar om je te overtuigen dat het dat juist niet is, en ten tweede: wat is het alternatief? Natuurlijk kun je lekker gewoon wat gaan lummelen en luieren. Maar weet jij nog hoe dat moet? Lig je lekker in het gras wolkjes te tellen, schiet je ineens te binnen dat je nog een boek op de bus moet doen/een mail moet beantwoorden/bent vergeten je aan te melden voor ‘zeg t maar wat natuurlijk wel heel belangrijk is’. De meesten van ons voelen voortdurend impulsen en het is moeilijk daar weerstand aan te bieden en om de impulsen niet voor waar aan te nemen. Mindfulness leert je hoe je dat doet. Kun je daarna lekker gaan luieren.

Ruby Wax, Tem je geest. Gids voor geestelijk welzijn
ISBN 9789000334629 / € 19,99 (ook verkrijgbaar als E-book, dan € 15,99)

Terug in de tijd: Hemelvaart

Tijdens mijn laatste twee jaren op de middelbare school, kwam er een nieuwe leerlinge in onze klas. Ik keek mijn ogen uit, want wat een wereldwijze vrouw! Annette had humor, was heel gevat en straalde iets uit waardoor je graag bij haar in de buurt wilde zijn. Ik ging wel eens met haar stappen en gaf met haar en mijn vriendin Judith ons eindexamenfeest. Een paar weken later was Annette dood. Ze kwam om het leven toen ze met Judith en wat andere meiden op vakantie was naar Griekenland.

Als er iemand overlijdt, hakt dat er in. Voor mij was het een groot drama maar ook een vreemd drama. Ik kende Annette nog niet lang en niet heel goed maar ik kende mijn vriendin Judith wel heel goed en haar raakte ik (ook) kwijt. Ik zat vol emoties en verdriet zoals iedereen in de omgeving van Annette maar was niet bij machte dat te delen.  Wat niet meewerkte was dat onze ‘nieuwe levens’ meteen van start gingen na de crematie. Ik zat op 4-hoog achter in een klein kamertje in Amsterdam en ging Italiaans studeren en Judith ging in Baarn wonen. Onze levens liepen al snel uit elkaar.

Nu, meer dan 25 jaar later is er een prachtig boek verschenen – Hemelvaart– waarin Judith verslag doet van de laatste fatale vakantienacht waarin Annette om het leven kwam. Maar het is meer dan dat, ze onderzoekt ook hoe het toch kan dat de herinneringen aan het ongeluk bij de betrokkenen allemaal anders zijn. Judith stuurde me het boek op en ik heb het verslonden.

Dat het boek geschreven werd wist ik. Judith nam een tijd geleden contact met me op met het verzoek eens te praten over vroeger en ze vertelde me over haar plannen. Ik dook op zolder achter de schotten en vond mijn oude dagboeken uit die tijd en brieven die we elkaar hadden geschreven. Dat terug lezen, deed van alles terugkomen bij mij. We hadden een fijne middag in de tuin en er werd veel gesproken over hoe we 25 jaar geleden waren, hoe het doodgaan van iemand zo dichtbij je leven beïnvloedt, je leven dat nog niet eens is begonnen. Wie waren we toen en wat deed dat met ons?

Voor mij was die periode nadat ik het huis uitging de zwartste tijd uit mijn leven. Na Annette overleed mijn oma, mijn verkering ging uit en het broertje van mijn toenmalige verkering pleegde zelfmoord en dan heb ik nog niet eens alle doden genoemd. Mijn studie Italiaans was – dat zal niet verbazen met zoveel onrust – geen groot succes en ik zwierf maar wat door Amsterdam, las veel en probeerde te bevatten wat er allemaal gebeurde.

Hemelvaart is een prachtig boek. Vanaf de zijlijn heb ik alles zelf meegemaakt en ik heb altijd veel vragen gehad die ik niet kon of durfde te stellen, over Judith en over Annette. Het lezen was een reis terug in de de tijd. Judith beschrijft met veel liefde details van Annette, hoe ze rookte, hoe ze fietste, over haar eigen voeten struikelde.  Alles kwam weer naar boven drijven. Doordat Annette en de gebeurtenissen zo gedetailleerd maar wel met veel integriteit worden beschreven, heb ik bijna het gevoel Annette aan te kunnen raken.

Ook was het lezen erg pijnlijk. Het bracht me terug naar een tijd van verdriet en veel onmacht. Het bracht me ook terug naar Judith, toen mijn liefste vriendin. Ik kon haar al die jaren terug niet meer bereiken. Nu zoveel jaar later heeft dit mooie boek dat gat weten te overbruggen. Het boek is natuurlijk niet voor mij geschreven, maar zo voelt het wel. Het voelt als een prachtig cadeau, een eerbetoon aan een mooie, bijzondere, wilde meid van een vrouw die me heel erg lief is geweest.

Ook voor buitenstaanders zal dit een mooi boek zijn om te lezen. De thema’s van het boek zijn immers universeel: vriendschap, verlies en hoe je daar mee omgaat, onmacht, verliefdheid, schuldgevoelens. Dus: lees dit boek!

Hemelvaart. Op zoek naar een verloren vriendin
Judith Koelemeijer
Uitgeverij Atlas / ISBN 9789045021829