Als je mij ziet
zomaar in het wild
of op straat
dan denk je
al snel
dat het goed gaat
met mij
Wat je niet ziet
is hoe ik ben
als je me niet ziet
Wat je niet ziet
zijn de dagen
van plat liggen
om een paar uur
naar de bioscoop
te kunnen gaan
Wat je niet weet
is dat ik douchen
heel vaak oversla
om dat uitje
mogelijk te maken.
Ik hoop maar
dat je dat niet ruikt
Wat je niet begrijpt
is wat het mij kost
om een uurtje te doen
alsof op stap gaan
dagelijkse kost
is voor mij
Wat je niet ziet
is mijn verdriet
als ik niet mee ben
met mijn gezin
naar de schouwburg.
Negen van de tien keer
kan ik niet mee
en het went nooit
ook al zeg ik
stoer van wel
Wat je niet ziet
zijn de afwegingen
die ik continu
24 uur per dag
moet maken
en de gevolgen
van impulsieve acties
Als ik antwoord
dat het goed gaat
op jouw vraag
hoe het gaat
dan ben ik beleefd.
Net als jij dat bent
als jij mij vraagt
hoe het met mij gaat.
Ik ben niet ineens
miraculeus hersteld
Wat je niet begrijpt
is dat flauwe grappen
over luie mensen
in een rolstoel
echt niet kunnen.
Die doen pijn
Wat je niet ziet
is dat ik
een leeuw ben
gevangen in een muis.
Mijn levenslust
kent geen grenzen
behalve die van mijn lijf
Wat je
niet ziet
niet hoort
niet weet
niet begrijpt
niet voelt
is er wel
En het zou
zo fijn zijn
als jij dat ziet
ps de prachtige afbeelding is van Fennine de Weerd, ‘collega’ ME-patiënte en met haar toestemming hier geplaatst.
Min of Meer's ME-Plein 
Mooi geschreven weer, en raak getekend ook trouwens door Fennine.
Een virtuele knuffel van mij!
LikeGeliked door 1 persoon
❤
LikeGeliked door 1 persoon
Wat prachtig omschreven. Ik heb meer energie maar zie je ook alleen maar als ik me goed voel. Als ik depressief ben en vooral geestelijk uitgeput verstop ik mij en mocht ik toch naar buiten moeten gaat het masker op.
Ik geloof niet in begrip van andere mensen voor dit soort dingen.
Het is al heel wat als wij in onszelf geloven en gewoon doorgaan. Veel liefs
LikeGeliked door 1 persoon
Och Martine die leeuw in het lichaam van een muis.. ik kan daarvan huilen.. Ik ben een leeuw in het lichaam van een leeuw. Ik voel zo met je mee, ik zou knettergek worden als ik aan huis gekluisterd zou zijn. Ik wens je zo toe dat er herstel en vooruitgang komt. Ik bewonder je moed en openhartigheid, ik heb zoveel meer compassie met mensen die ziek zijn aan de binnenkant en er van buiten er goed uitzien. Ik heb de laatste jaren en een omslag in mijn denken gemaakt, dankjewel daarvoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt mooi omschreven hoe jij je voelt .Jammer dat er zoveel onbegrip is en dat zal helaas wel zo blijven want mensen oordelen blijkbaar zo graag .
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi beschreven, ik voel ook zo met je mee. Als je er ‘goed’ uitziet aan de buitenkant als mensen je zien, dan gaat het goed. Als het te lang duurt vinden mensen je snel een zeur. Als je klaar bent met alle zware behandelingen moet je helemaal niet meer zeuren, de behandelingen zijn toch achter de rug, dus nu ben je genezen en kun je weer alles. Ik voel zo met je mee! Ik hoop zo dat er snel iets gevonden wordt zodat je kan herstellen!
LikeGeliked door 1 persoon
ik ben er stil van
LikeGeliked door 1 persoon
Alsof je er als patient dus altijd ‘slecht’ uit moet zien, want dan snappen wij het pas. En dan nog twijfel ik daaraan, want mensen kunnen keihard en dom in hun oordeel zijn.
Werd ook pas maar net wakker, omdat het te donker was in mijn hoofd. Gelukkig heb ik dan wel energie om wel te gaan douchen en een opwekkende geur te kunnen kiezen, koffie te maken, maar niemand die dat (wat zich in mijn hoofd afspeelt) straks ziet als ik mijn boodschappen ga halen.
En dan heb jij een lijf wat niet meewerkt. Bewonder je schrijfstijl, open en eerlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Zouden er dan helemaal geen mensen meer zijn met empathie en begrip? Ik geloof dat eigenlijk niet.
Als ik van mezelf uitga… Als iemand tegen mij zegt dat hij ziek is dan is hij ziek.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach lieverd…Knuffel van mij.
LikeGeliked door 1 persoon
Het raakt me wat je schrijft, ik word er stil van…
Wat zou het mooi zijn als we eens vaker echt kijken naar de mensen om ons heen, echt luisteren met ons hart. En het oordeel eens achterwege laten…
Martine
LikeGeliked door 1 persoon
Precies, zo is het!
Ik begon vandaag goed, maar het is alweer op. De rest van de dag rustig aan. Uitgenodigd voor een feest dat me heel leuk lijkt maar het gaat niet. Manlief gaat wel en ik gun het hem van harte. Gelukkig had ik al eerder besloten dat ik beter niet kon gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
♡
(en ik herken het helemaal)
LikeGeliked door 1 persoon
Je gedicht is prachtig. Als al die veroordelers het nu nog niet begrijpen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi beschreven.
Toen ik chemo had voelde ik me ook een leeuw in het lichaam van een muis en daarom herken ik wat je schrijft. Gelukkig was het bij mij van voorbijgaande aard ( nou ja soort van dan), en ben ik nu een leeuwenwelpje in het lichaam v e leeuw maar jeetje wat moet dit voor jou lastig zijn. En dan moet je ook nog vechten tegen het onbegrip….
LikeGeliked door 1 persoon
Sprakeloos…de waarheid..❤
LikeGeliked door 1 persoon
Door jou een stem gekregen Martine, en een gezicht. Je hebt, in een kleine maar constante kring bloglezers, veel meer inzicht en begrip gekweekt voor onzichtbare ziekte.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi….. Tranen hier….
LikeGeliked door 1 persoon
💕
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi stuk Martine. En wat leuk dat iemand anders die mooie tekeningen erbij maakte.
Die innerlijke leeuw vecht dan trouwens wel met hardnekkig muizengeknaag aan een paar vooroordelen 😉
Sterkte meis.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies zo als het is.
lieve groet, Bea
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi brok in mijn keel 💕
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi….
LikeGeliked door 1 persoon
Zo ontzettend herkenbaar. Bedankt voor deze mooie tekst en afbeelding
LikeGeliked door 1 persoon
Een leeuw gevangen in een muis, dat raakt mij enorm. Dat de buitenwereld niet zichtbaar ziet wat er aan de hand is blijft vreselijk. Voor jou en je dierbaren. Een gezond iemand staat daar niet altijd bij stil. Je kunt het goed uitleggen. Het raakt mensen en laat ze nadenken. Jij hebt de ziekte een naam gegeven. Uitgelegd wat je eigenlijk voelt. Maar eigenlijk is het te triest voor woorden dat je het uit moet leggen.
Je bent een kanjer! * Knuffel*.
Liefs Joanne
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig en zo raak omschreven.
En zo herkenbaar.het rusten ,en het gebrek aan energie.altijd keuzes moeten maken,tussen de kleinste dingen….het onbegrip van je omgeving.en id het achterblijven.dat is en blijft lastig ,ik dacht dat ik eraan zou wennen.maar het wordt helaas alleen maar moeilijker…hoop dat je een goede en rustige week hebt.n warme groet.conny.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik lees al behoorlijk lang je blog en ben onder de indruk van je levenslust en hoe je ondanks al je beperkingen kunt genieten van de dingen om je heen. Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, zo mooi omschreven, wat moet het moeilijk zijn! Goed dat je dit verborgen leed een ‘stem’ geeft, het raakt me telkens weer.
LikeGeliked door 2 people
Zo fijn dat de dagelijkse struggle zo mooi verwoord wordt. Dank je wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kom even aanwaaien via Joanne, ik geloof dat zij een post over jouw gedicht schreef. Prachtig omschreven wat iets onzichtbaars met je kan doen! En al helemaal de reacties erop. Ik weet niet waarmee je kampt (zoals ik zeg, ik kom even aanwaaien) maar ik herken het erg met mijn psychische omstandigheden.
Een mooi en kwetsbaar, maar o zo sterk gedicht. Ik ga je volgen!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig Fennine! Wij organiseren op 12 mei, wereld ME-dag, in Gent een expositie met het thema ME/ CVS. We zouden het een grote meerwaarde vinden als daar werk van jou zou kunnen hangen. Je brengt het heel beelden in beeld! Mits interesse, zou je me kunnen mailen op: vdascha@hotmail.com
Groeten, Dascha
LikeGeliked door 1 persoon