lezen·recensie

100 jaar eenzaamheid’

Lees ik net op NRC.nl dat ‘100 jaar eenzaamheid’ van Gabriel García Márquez, sinds lang een van mijn favoriete auteurs, een Netflix-serie wordt! Hoe ze dát gaan aanpakken? Ik ben heel benieuwd of dat verhaal zich überhaupt laat verfilmen.

‘100 jaar eenzaamheid’ verhaalt over de geschiedenis van de familie Buendia in het stadje Macondo en de gebeurtenissen in die familie zijn krankzinnig, vol met geesten, opstanden, geweld, visioenen, vrouwen die ten hemel stijgen, een man die continu omringd wordt door gele vlinders. Het genre van Márquez wordt magisch realisme genoemd en het zal duidelijk zijn waarom, als je zijn boeken leest.

Mijn eerste kennismaking met ‘100 jaar eenzaamheid’, vergeet ik nooit meer. Ik zat in de 6e klas van de middelbare school en ging met drie vriendinnen een weekend naar Parijs. Ik had voor onderweg voor in de bus dit aan mij onbekende boek in mijn rugzak gestopt. Misschien dat ik het van mijn vriendje had gekregen, die een boekenfanaat was?

In ieder geval, ik begon te lezen en de rest van dat weekend wilde ik daarmee doorgaan. Ik kon het nauwelijks opbrengen sociaal te doen en mee te doen aan de activiteiten die je nu eenmaal doet op die leeftijd. Dus gingen we naar een discotheek, terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde lezen. Nog nooit eerder was lezen zo’n overrompelende ervaring geweest. Dat kwam geheel door de stijl van Márquez, die een magische sfeer wist te scheppen.

Ik denk dat ik alle boeken van Marquez heb gelezen en mooi vind, maar ‘100 jaar eenzaamheid’ is samen met ‘Liefde in tijden van cholera’ toch wel mijn favoriet. En net als dat veel mensen huilen als hun favoriete popartiest overlijdt, liet ik toch wel een flinke emmer vol tranen na het overlijden van Márquez in 2014. In 2012 was al bekend gemaakt dat hij aan dementie leed en dat raakte me zo mogelijk nog meer. Dat zo’n begenadigd verteller zo’n aandoening moest krijgen!

En dat gaan ze in een serie proppen. Arme makers. Want maak maar eens iets wat op kan tegen de beelden die Márquez in mijn hoofd (en dat van zoveel anderen) heeft gebeiteld.

Nu ik het er over heb, ik ga het snel herlezen. Doei!

11 gedachten over “100 jaar eenzaamheid’

  1. Ja ! Prachtig boek , al ben ik er nog nooit aan toe gekomen om het voor een tweede keer te lezen. Inderdaad, zo’n rijk verhaal dat je je afvraagt hóe dat op een goede manier te verfilmen.
    ‘De kolonel krijgt nooit post’ vond ik trouwens ook een mooi verhaal van Marquez , kort maar krachtig .
    Eind jaren 80 was ik in Barcelona en verbleef daar een poosje in een ( roemrucht) jongeren hostel met uitzicht over het ‘Placa Real’ , een sfeervol plein met palmen, bankjes en een fontein. In m’n reisgidsje stond dat Gabriel Garcia Marquez hier regelmatig op een bankje zat in de jaren dat hij hier woonde. De uitbater van het hostel wist me te vertellen dat hij er nog wel eens zat als hij in Barcelona was en wees me het bankje aan. Uiteraard heb ik ook op dat bankje zitten mijmeren 🙂

    Geliked door 1 persoon

  2. Blij dat ik mijn netflix weer heb aangezet. Ik heb het boek wel gelezen, maar er is weinig van blijven hangen. Alhoewel nu ik er over nadenk komen er weer wat fragmenten boven. Bijzonder. Goed dat je blijft lezen! knap ook.

    Geliked door 1 persoon

Zeg het maar!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s