Misschien zijn wij wel zaadjes
wachtend op ons moment.
En àls we ooit mogen uitkomen
dan bloeien wij op de mooiste wijze.
Want zo lang in het donker leven
maakt het licht in ons sterker.
We liggen vol plannen in ons bed,
dromend van ooit en misschien.
En àls we ooit mogen uitkomen
dan bloeien wij op de mooiste wijze.
Dat is ‘gewoon’ aanwezig mogen zijn
in ons eigen leven en dat van anderen.
Bloeien is voor ons in het licht leven,
de seizoenen mogen beleven,
zelfredzaamheid en zorgeloosheid,
liefhebben zonder remmingen,
De mooiste bloem is de bloem
die eindelijk in het licht mag bloeien.
Tot die tijd leven we in het donker,
wachtend op ons moment.
Min of Meer's ME-Plein 
Mooi beschreven!
Oké ik blijf wachten……
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat als je ooit, ooit mag bloeien (wat ik intens voor je hoop!) dat de hemel open breekt.
💖
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is een hoopvolle manier om ernaar te kijken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil je gevoel wat je uit in dit gedicht niet neer sabelen of er mee aan de haal gaan. De duisternis die er is ontkennen. Marre. . . . Wat bloeien je woorden toch altijd mooi.
LikeGeliked door 1 persoon
Maar in alle donkerte, plant jij zaadjes in het leven van anderen. Bijzondere gave!
LikeGeliked door 1 persoon