Tag: Boeken

100 jaar eenzaamheid’

~ MB ~ 11 reacties

Lees ik net op NRC.nl dat ‘100 jaar eenzaamheid’ van Gabriel García Márquez, sinds lang een van mijn favoriete auteurs, een Netflix-serie wordt! Hoe ze dát gaan aanpakken? Ik ben heel benieuwd of dat verhaal zich überhaupt laat verfilmen.

‘100 jaar eenzaamheid’ verhaalt over de geschiedenis van de familie Buendia in het stadje Macondo en de gebeurtenissen in die familie zijn krankzinnig, vol met geesten, opstanden, geweld, visioenen, vrouwen die ten hemel stijgen, een man die continu omringd wordt door gele vlinders. Het genre van Márquez wordt magisch realisme genoemd en het zal duidelijk zijn waarom, als je zijn boeken leest.

Mijn eerste kennismaking met ‘100 jaar eenzaamheid’, vergeet ik nooit meer. Ik zat in de 6e klas van de middelbare school en ging met drie vriendinnen een weekend naar Parijs. Ik had voor onderweg voor in de bus dit aan mij onbekende boek in mijn rugzak gestopt. Misschien dat ik het van mijn vriendje had gekregen, die een boekenfanaat was?

In ieder geval, ik begon te lezen en de rest van dat weekend wilde ik daarmee doorgaan. Ik kon het nauwelijks opbrengen sociaal te doen en mee te doen aan de activiteiten die je nu eenmaal doet op die leeftijd. Dus gingen we naar een discotheek, terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde lezen. Nog nooit eerder was lezen zo’n overrompelende ervaring geweest. Dat kwam geheel door de stijl van Márquez, die een magische sfeer wist te scheppen.

Ik denk dat ik alle boeken van Marquez heb gelezen en mooi vind, maar ‘100 jaar eenzaamheid’ is samen met ‘Liefde in tijden van cholera’ toch wel mijn favoriet. En net als dat veel mensen huilen als hun favoriete popartiest overlijdt, liet ik toch wel een flinke emmer vol tranen na het overlijden van Márquez in 2014. In 2012 was al bekend gemaakt dat hij aan dementie leed en dat raakte me zo mogelijk nog meer. Dat zo’n begenadigd verteller zo’n aandoening moest krijgen!

En dat gaan ze in een serie proppen. Arme makers. Want maak maar eens iets wat op kan tegen de beelden die Márquez in mijn hoofd (en dat van zoveel anderen) heeft gebeiteld.

Nu ik het er over heb, ik ga het snel herlezen. Doei!

Review: De onschuld

~ MB ~ 11 reacties

Tracy Chevalier is een voor mij tot nu toe onbekende auteur. De hype rond ‘Meisje met de parel’ is mij niet ontgaan en ik wist ook wel dat ze historische romans schrijft maar op de één of andere manier kwam het er maar niet van. Volgens mij was het Ogma’s Mirjam die een tijd geleden iets schreef over ‘De onschuld’, ook van Tracy Chevalier en toen ik bij haar de woorden circus, Londen en 18e eeuw in één zin las, rende ik als het ware meteen naar de bieb toe. Dat moest ik lezen! Dus las ik het en nu wil ik alles van Chevalier lezen.

De familie van Jem Kellaway laadt na een groot verlies in het gezin hun boedel op een kar en vertrekt naar Londen. De vader van Jem kan daar aan de slag als stoelenmaker en timmerman voor Philip Astley, de eigenaar van een groot circus. De overgang van het rustige dorpje waar ze woonden naar het grote Londen is groot. Al snel leert Jem Maggie kennen, in alles zijn tegenpool, ze is wereldwijs, brutaal, heel ondernemend en de twee kinderen, bijna pubers, raken bevriend met elkaar én met de buurman van Jem, de dichter William Blake.

De familie Kellaway vindt langzaam haar weg in de nieuwe leefomgeving maar de revolutie in Frankrijk laat ook zijn sporen na in Engeland. Verhoudingen worden op scherp gezet en mensen worden gedwongen loyaliteitsverklaringen aan de koning te tekenen. De stemming wordt steeds grimmiger en grijpt in op het dagelijks leven van Jem en Maggie.

Wat grote indruk maakte was de geweldige sfeerbeschrijving van het dagelijks leven en de leefomgeving van de mensen. Maggie werkt in de mosterdfabriek en is na een dag werken geel van de mosterd en snuit bloed. De straten van Londen zijn op koude dagen altijd mistig, niet zozeer door het weer maar door de walm van de kolen die verstookt worden en de ogen van de mensen zijn om die reden rood en betraand. De wereld is grauw en ellendig en het circus van Philip Astley biedt mensen de broodnodige afleiding.

Mooi, heel mooi.

Tracy Chevalier
De onschuld
382 pagina’s

Review: De verloren familie

~ MB ~ 6 reacties

De Duits joodse Peter Rashkin overleeft als enige van zijn gezin de Tweede Wereldoorlog en de concentratiekampen. Hij emigreert na de bevrijding naar Amerika, waar hij familie heeft wonen en probeert daar een leven op te bouwen, maar wordt voortdurend achtervolgd door de schimmen uit het verleden.

Hoewel hij op zo het eerste oog heel succesvol is, hij heeft een goed lopend restaurant, is hij niet in staat echt te leven en contact te maken met anderen. Desondanks trouwt hij met June, samen krijgen ze een dochter. Zijn verleden hangt als een donkere wolk boven het huwelijk want wie kan concurreren met een dode vrouw en twee schattige dode dochtertjes? June niet.

Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel is geschreven vanuit het perspectief van Peter, in de andere delen voeren June en de dochter het woord en zien we hoe de oorlog doorwerkt in het huwelijk van Peter en June en het leven van hun dochter beïnvloedt. Die opzet vind ik een beetje jammer want ik vind Peter véél boeiender en de delen van zijn Amerikaanse vrouw en dochter grijpen me een stuk minder aan.

Desalniettemin vind ik ‘De verloren familie’ een mooi boek over liefde, oorlog en loslaten. Het biedt ook een interessante kijk op het naoorlogse Amerika, waar de maatschappij razendsnel verandert. Ondanks het zware onderwerp, voelt het niet zwaar. Aanrader.

Jenna Blum
De verloren familie
368 pagina’s

Review: Moeder van glas

~ MB ~ 6 reacties

Een tijdje geleden kreeg ik ‘Moeder van glas’ cadeau, het boek dat journalist Roos Schlikker over haar bipolaire moeder Emma schreef. Zelden zo’n mooie liefdesverklaring van een dochter aan haar overleden moeder gelezen. Niet dat al die liefde die ook zo overduidelijk tijdens het leven van haar moeder aanwezig was, iets van het lijden van Emma wist te verzachten. Laat staan dat professionals ook maar iets wisten te doen.

De moeder van Roos kwam op een hele lullige manier aan haar einde, een val van de trap maakte een eind aan een leven vol helse momenten. Emma werd pas laat gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis en het afstemmen met de juiste medicatie lukte niet of nauwelijks. Voor die diagnose leidde Emma jarenlang een leven van perfectionisme om de barsten die ze in zichzelf voelde, niet te laten zien aan de buitenwereld.

Een dappere ridder maar breekbaar als glas

Na het overlijden van haar moeder duikt Roos in haar herinneringen en in de dagboekfragmenten van haar moeder in een poging de vrouw die zo lang de schijn wist op te houden, beter te leren kennen.  Bijzonder pijnlijk om te lezen want wat een eenzaamheid, kracht en liefde tegelijk.

Ik kan niet goed duidelijk maken wat dit boek bij mij teweeg bracht, het raakte me enorm. Het is prachtig geschreven, héél indringend, zeker ook door de handgeschreven briefjes van de moeder die door het hele boek heen staan die eens te meer duidelijk maken hoe verschrikkelijk het lijden kan zijn als je moet leven met een bipolaire stoornis.

Ergens in het boek omschrijft Roos haar moeder als ‘een dappere ridder maar breekbaar als glas’. En zo is het, prachtig verwoord. ‘Moeder van glas’ is een mooi portret van een dochter over haar moeder, een schrijnend verhaal over bipolariteit en een indringende schets van hoe het is voor een dochter te leven met een chronisch ziek familielid.

Tijden van vuur

~ MB ~ 7 reacties

Eén van mijn favoriete boeken is Het verborgen labyrint van Kate Mosse. Een prachtige roman over een hedendaagse archeologe die een geheim ontdekt uit 1209. Een spannend verhaal over religie, de heilige graal en veel mystiek. De boeken die erna volgden konden mij iets minder boeien maar toen mijn moeder onlangs  Tijden van Vuur meenam, ook van Mosse, zei ik er natuurlijk geen nee tegen. Je weet maar nooit. 

In deze nieuwste roman van Kate Mosse staat de strijd tussen de katholieken en hugenoten in het Frankrijk van de 16e eeuw centraal. De hugenoten krijgen steeds meer aanhang, er worden hugenootse tempels gebouwd, vaak buiten de stadsgrenzen van steden omdat de katholieke kerk het niet accepteert. De spanning loopt op en er zijn steeds meer gewelddadige aanvaringen.

Voor wie het niet (meer) weet: de hugenoten (of calvinisten) waren pleitbezorgers van een eenvoudiger dienst en geloofsbetuiging. Ze streden bijvoorbeeld voor het recht om de dienst in het Frans (of een andere eigen taal) te mogen houden in plaats van in het Latijn en verafschuwden de katholieke verering van relieken.

Te midden van dit alles krijgt Minou Joubert, dochter van een boekhandelaar uit Carcasonne, een brief met een voor haar onbegrijpelijke inhoud. Voordat ze tijd krijg om te ontdekken wat deze brief betekent, escaleert de sfeer in haar stad en ze wordt samen met haar broertje naar familie in Toulouse gezonden. Daar raakt ze bij toeval betrokken bij de hugenootse opstand doordat ze in Toulouse opnieuw in aanraking met Piet Reydon komt, een jonge hugenoot die ze eerder heeft ontmoet in Carcasonne. Hoewel alle aandacht eerst gaat naar de escalatie van het geweld in Toulouse, blijkt de brief die ze eerder ontving, van groot belang te zijn.

Wat volgt is een mooi verhaal over liefde, verraad, religie en godsdienstwaanzin. Het geeft een denk ik redelijk accuraat beeld van de burgeroorlogen die er in die periode zijn geweest. Dit eerste boek uit een reeks van drie start in 1562 als de hertog van Guise hugenoten vermoordt die voor gebed in hun tempel bijeen zijn gekomen. Het eindigt in 1572, vlak voor de Bartholomeusnacht, dat ongetwijfeld in het volgende deel aan de orde komt.

Voor liefhebbers van historische romans zeker een aanrader.

Leestip: Leven tot elke prijs

~ MB ~ 12 reacties

Als ik mijn aangevraagde boeken haal bij de bieb, kijk ik ook altijd even bij de tafel met ingeleverde boeken. Meestal lees ik volgens een leeslijst. Ik noteer de titel op een verlanglijstje wanneer ik iets lees over een boek dat me interessant of leuk lijkt . En vraag eens in de zoveel tijd wat van deze titels aan bij de bieb. Maar soms stuit ik op onverwachte parels waar ik niets over hoorde. Zoals het boek ‘Leven tot elke prijs’ van Kristina Sandberg. Dat gaat niet over het overwinnen van een depressie of een ziekte, zoals de titel doet vermoeden maar de depressie druipt soms wel van de pagina’s af.

In het boek lezen we over het leven van huisvrouw Maj in de jaren 50 en 60. Getrouwd met Tomas met wie zij twee kinderen heeft, dochter Anita en zoon Lasse die bij aanvang van het boek pubers zijn. We volgen haar in haar dagelijkse routines die bestaan uit het huishouden doen, zorgen voor man en kinderen en het toe werken naar alle hoogtepunten, zoals verjaardagen en feestdagen. Alles wordt vers gemaakt en gebakken en het huis is piekfijn op orde, tot aan de franje van de vloerkleden aan toe die de juiste richting op worden geveegd.

Deze routines geven haar leven een richting en een reden van bestaan. Maar gaandeweg wordt het een houvast. Zonder weet ze niet wat te doen. De contacten met man en kinderen zijn oppervlakkig. Niemand in het gezin lijkt in staat tot waarachtig contact. Maj voelt veel maar maakt niets bespreekbaar ook al is er alle reden om eens met het mes op tafel een gesprek te voeren. Alcoholisme, affaires, faillissement van het familiebedrijf, depressies. Er gebeurt voldoende om je er flink onder te krijgen. Maar Maj gaat gewoon door onder het motto dat het ‘allemaal nog veel erger zou kunnen zijn’.

Het boek grijpt om die reden flink naar de strot. Hoewel ik Maj wel door elkaar kon rammelen met haar passiviteit, is ze ook in en in zielig en eenzaam. Ik denk ook dat de passiviteit wel heel erg bij de tijdgeest past. De man wist het beter en de vrouw voegde zich daarnaar. Zolang alles bij het vertrouwde blijft, voelt zij zich redelijk veilig en stelt daarom maar weinig ter discussie, wellicht uit angst voor de antwoorden.

Maj heeft dan ook weinig op met de veranderende tijdgeest. Kinderen die samenwonen zonder te trouwen, zij vindt dat maar moeilijk en ongepast en maakt zich druk over of ze dan wel haar mooie geborduurde lakens kan geven als cadeau aan de vrouw die niet officieel haar schoondochter is. Stel dat de relatie overgaat, dan is zij haar lakens kwijt. Dat haar dochter kan gaan studeren wekt wel wat trots op in haar maar er zijn toch meer zorgen over het vinden van de juiste man.  Want daar gaat het toch om in het leven volgens Maj.

Zo kabbelt het maar door in een stijl die eerst wat moeilijk door te komen is en dan ineens heel verslavend blijkt te zijn. Echt een prachtig boek en een indringend beeld van de jaren 50 en 60.

‘Leven tot elke prijs’ blijkt het derde deel van een trilogie te zijn, waarvan het eerste deel, ‘De komst van een kind’ in oktober in een Nederlandse vertaling beschikbaar zal zijn. Het tweede deel, ‘Zorgen voor het gezin’ is al verkrijgbaar. De delen zijn los van elkaar te lezen.

Leven tot elke prijs

  • auteur: Kristina Sandberg
  • Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
  • 480 pagina’s
  • ISBN 9789046819159
  • ook verkrijgbaar als e-boek

Ritme, rust en boeken

~ MB ~ 17 reacties

Deze week probeerde ik over te gaan tot de orde van de dag en mijn ritme weer te vinden. Na de toch wat onrustige weken door het ziekenhuisonderzoek, heb ik daar grote behoefte aan. Maar dat valt niet mee. De boel in de bovenkamer is nog wat geagiteerd. Ook al is het sein veilig gegeven, mijn brein begrijpt dat niet helemaal. Dat is overigens gewoon iets wat bij het hebben van ME hoort. Prikkels komen harder binnen, er wordt sneller alarm geslagen en ook al staan alle stoplichten op groen, de spoorwegovergang blijft nog een paar weken rinkelen. Gewoon, voor de zekerheid.

Natuurlijk heb ik inmiddels trucjes om daarmee om te gaan dus hield ik de agenda zo goed als leeg, sliep veel en probeerde weer meer te mediteren. Wat ik altijd weer verbazend vind, is dat de weerstand tegen mediteren groter is in tijden dat ik het meer nodig heb. Op de één of andere manier lukt het minder goed om tot rust te komen en rust te pakken en zoek ik afleiding in andere dingen. Maar goed, ik ken de valkuilen en weet ook dat het vanzelf weer overdrijft. En tot die tijd vermaak ik me met veel lezen.

Voor wie van fantasy houdt. Ik las – nou nee, ik verslond – de boeken van Brian Staveley:

 

Dit zijn de eerste twee delen van een trilogie over het keizerrijk Annoer waar een machtsvacuüm is als de keizer wordt vermoord. Zijn drie kinderen, een monnik, een krijger en een politica proberen de moord op hun vader op te lossen en te zorgen dat de troon veilig wordt gesteld voor de rechtmatige opvolger. Gaandeweg lopen hun belangen steeds meer uiteen en het wordt steeds spannender. Normaal ben ik niet zo van boeken met veel knok-werk en beschrijvingen van vechtpartijen maar deze trilogie is daar een uitzondering op omdat het gewoon verdomd spannend is. Het verhaal wordt wisselend vanuit het perspectief van de monnik, de krijger en de politica geschreven. Heel beeldend en enorm meeslepend. Deel drie is nog niet verschenen dus ik zal nog even geduld moeten hebben.

Na Staveley stortte ik me op Trudi Canavans trilogie ‘Het tijdperk van de vijf’. Ik las ‘Priester’ en ‘Magiër’ en verwacht vandaag ‘Godin’ uit te lezen. Ook dit is een fantasyreeks maar dan heel anders dan de boeken van Staveley, meer sprookjesachtig. Ook deze boeken lees je achter elkaar door in één adem uit.

Nou, een weinig diepgaande review, maar zo was het ook niet echt bedoeld, zie het meer als aanraders. Ga ik nu lekker verder lezen. Fijne zondag allemaal!

ps. hoewel ik een enorme vreetlezer ben is fantasy redelijk onontgonnen gebied voor mij, dus als jullie tips hebben, deel ze hier!

Boeken opruimen en ordenen

~ MB ~ 11 reacties

In vroegere tijden gaf ik een fortuin uit aan boeken. Ik werkte bij een uitgeverij en kon alles wat er verscheen met 40% korting kopen. Ik was al een verwoed lezer maar die kortingsmogelijkheid leidde tot een verzameldrift die niet in verhouding stond tot de grootte van mijn huis. Een groot deel van mijn salaris ging op aan boeken. Dat was prima, ik had een lage huur te betalen en weinig vaste lasten. Toen ik bij de uitgeverij vertrok, bleef ik boeken kopen. Gelukkig ging ik ook op zijn tijd wat groter wonen, maar toch. In ons huidige huis stonden lange tijd in alle kamers boekenkasten en die waren allemaal vol.

En dát vloog me wel eens aan. Ik ben gaan opruimen en stopte met zo veel boeken te kopen. Ik koop alleen nog van die schrijvers waar ik echt iets mee heb (zoals Mankell, Irving, Allende). De rest van het leesvoer haal ik bij de bieb, naar volle tevredenheid.

Sinds een paar jaar heb ik een e-reader. Ik lees niet alleen nog maar e-boeken maar wel heel regelmatig. Met een lidmaatschap van de gewone bieb, is het ook mogelijk om e-boeken te lenen en er is veel keus. Makkelijk voor die momenten dat ik geen tijd of energie heb om naar de fysieke bieb te gaan. Daarnaast heb ik een abonnement op een e-boekenclub waarbij ik elke maand 10 boeken kan downloaden.

Al die e-boeken die gekocht en gedownload werden, had ik in eerste instantie op een usb stick staan. Maar dat werd wel snel een onoverzichtelijk zootje. Mijn eerste Sony e-reader bood de mogelijkeid tot een bepaalde mate van ordering via ‘reader for pc’, een programmaatje speciaal voor die e-reader waarbij je de boeken in een digitale bibliotheek kunt plaatsen en van daaruit op je e-reader kunt zetten. Dat was overigens geen fijn programma, nogal statisch en het werd voor mij al vrij snel onoverzichtelijk. Wat had ik nu gelezen en wat niet? Uit een gewone boekenkast pak je makkelijk een boek even van de plank, blader je het door en dan weet je weer, o ja, dat las ik toen en toen. Of je maakt een aparte plank aan met nog te lezen boeken. Die behoefte had ik ook voor mijn e-boeken.

Nadat de Sony ging hemelen, geheel toevallig nadat ik hem aan kind had uitgeleend, kocht ik een Kobo reader. Maar dat matchte niet met het ‘reader for pc’ programma dat ik had. En ik kreeg steeds meer het gevoel alsof ik een lading boeken in een kamer had liggen die allemaal dwars door elkaar lagen. Dat probleem werd snel opgelost toen ik Calibre ontdekte, dat is gewoon vrij te downloaden en een fantastisch programma om je e-boeken te beheren.

In de Calibre-bibliotheek kun je al je boeken zetten en vandaar uit op je e-reader zetten. Je ziet in een oogopslag in de bieb wat er op je e-reader staat. Je kunt zoeken op auteur of genre. Je kunt aangeven of je een boek al gelezen hebt en wat je ervan vond. Ik ben er echt blij mee, een aanrader! Calibre is te gebruiken voor alle verschillende merken e-readers dus stuit je niet op een probleem als je e-reader kapot gaat. Je e-bibliotheek is nog gewoon te benaderen. Helemaal super!

Wat voor systeem gebruik jij om je e-boeken te ordenen?

Over boeken en hypotheken

~ MB ~ 8 reacties

Vandaag is de eerste dag in weken dat ik me redelijk voel. Dus is het zaak heel goed te bekijken waar ik de energie aan uit ga geven, óf ik de energie wel uit geven. In het zonnetje het tweede deel van de Boeken van de Levende Schepen uit lezen (nieuwsgierig?Levende Schepen), is ook een fijn plan natuurlijk. Alleen, dat lezen dat doe ik al zó veel. Op zich is het wel ironie ten top dat ik vroeger bij het denken aan ‘wat wil ik later worden als ik groot ben‘ altijd een fantasie had waarbij ik alle gelegenheid had om te lezen. Nou, dát deel is in ieder geval uitgekomen. Nu de rest nog (gezond, energiek, fijn sociaal leven, een leuke baan…)

De eerste tijd toen ik ziek was, lukte lezen niet. Niets lukte, dus lezen ging ook niet. De concentratie was belabberd en een normaal gesprek voeren of een boek lezen, was gewoon te hoog gegrepen. Een gesprek voeren aan de telefoon gaat nog steeds heel moeizaam en face to face alleen als het niet te lang duurt. Maar lekker lezen gaat weer, al zit ik nog lang niet op mijn ‘oude’ niveau. Informatie verwerken gaat nog steeds moeizaam en heel traag. ‘Gewoon”  lezen als een lekkere dikke pil verslinden met interessante personages en niet al te beeldend geschreven, dat lukt wel.

Zo verveel ik me dus nooit. Ik doe heel weinig op een dag maar die is dan toch gevuld. Het afhalen en opvouwen van een was, een maaltijd bereiden of de vaatwasser uitruimen wordt altijd in stukjes gehakt. En in de tussenstukjes lees ik.

Toch ga ik vandaag wel even op de fiets naar de stad. Een boek halen dat ik reserveerde (deel 3 van de schepentrilogie, Het Bestemde Schip) en inktcartridges laten vullen. Die zijn namelijk leger dan leeg en ik wil wel kunnen printen. We zijn namelijk weer met de hypotheek bezig. Eerder dit jaar probeerden we de rentevaste periode open te breken. Uiteindelijk hebben we dit niet doorgezet. De te betalen boete was voor ons te hoog ten opzichte van het maandelijkse voordeel. Dat voordeel zou wel terug te verdienen zijn maar echt pas na jaren. Maar de hap uit de buffer zou wel moeten worden bijgespaard en tot die tijd zou er niet kunnen worden afgelost.

Afijn, lang verhaal en veel gerekend en we hebben het afgeblazen. Omdat we toen ook al lazen dat de verstrekker uitgaat van een executiewaarde van € 210.000 voor ons huis, bleek het eenvoudiger en goedkoper te zijn om gewoon nog even verder te gaan met aflossen. Onze lening bedraagt nu € 211.000. Dat betekent dat we wat te betalen rente betreft in een andere staffel vallen. De rente die je betaalt is namelijk gebaseerd op de verhouding tussen de executiewaarde van je huis ten opzichte van wat je leent. Die verhouding was bij ons nogal zoek en de lening bedroeg meer dan 125 % van de executiewaarde van ons huis.

Maar nu niet meer! Dus stuurden we een mail met het verzoek om een offerte. Die kregen we. Alleen, het was een rente-aanbod voor 2 van de 3 leningdelen. Het 3e leningdeel ‘vergaten’ ze te offreren waar natuurlijk net de hoogste rente op wordt betaald (5,7%). Op mijn antwoord dat we ook voor dat leningdeel graag een offerte willen ontvangen en waar we de aangeboden rentetarieven eens kunnen nakijken want op de site vind ik dat niet terug, kreeg ik een bericht:

In uw e-mail van 29 september 2015 stelt u een uitgebreide vraag die we graag telefonisch zouden willen toelichten. Wij verzoeken u om contact met ons op te nemen via telefoonnummer 0800- xxxxxx.

Nou, zo uitgebreid was die vraag niet hoor, gewoon waarom we voor 2 leningdelen wel en voor het 3e leningdeel geen correctie krijgen….

Bovendien, het zou toch wat zijn als ze mijn uitgebreide vraag telefonisch gaan toelichten. Wat ze bedoelen maar niet schrijven is: u stelt een vraag en die willen wij graag uitgebreid beantwoorden en wel zo uitgebreid dat we dat liever telefonisch doen..(zodat u er wellicht van afziet).
(excuses aan bloglezeres M. die dit verhaal al heeft aangehoord/gelezen…).

Nou ja, weer terug gemaild dat we gewoon een gecorrigeerde offerte willen ontvangen en geen advies vragen. Ik begrijp het op zich wel. Wij stellen rechtsreeks vragen en dat zijn ze niet gewend, meestal zit ee een financieel adviseur tussen. Bij elke offerte die we kunnen ondertekenen is ook altijd een document toegevoegd, waarbij we moeten ondertekenen dat we zonder financieel adviseur door het leven gaan en desalniettemin niet geheel hersenloos ondoordachte beslissingen nemen maar wel het aangebodene begrijpen en zo niet dan is de hypotheekverstrekker daar niet aansprakelijk voor.

Afijn, het is dus weer eens wachten. Op een reactie. Maar als die reactie komt en bevalt dan moeten we wel kunnen printen. Dus ga ik hop, naar de stad ,om de inktcartridges te laten vullen!

Over boeken en katten…

~ MB ~ 9 reacties

Vorige week schreef ik een review van het in december verschenen Paleo Lifestyle Magazine op mijn kookblog. Trouwe lezers hier hebben ook vast wel mee gekregen dat ik al geruime tijd paleo eet. Sinds ik dat doe (en sinds ik de gluten uit mijn eetpatroon schrapte) zijn mijn darmen aanzienlijk opgeknapt. Het eetpatroon bevalt me goed, wel ‘kak’ ik af en toe in en eet te veel pure chocola om vervolgens te veel van het pad af te wijken. Het tijdschrift gaf me weer veel inspiratie en ik ging meteen weer strakker in paleostyle eten. Grappig genoeg merkte ik meteen een toename in energie dit keer, wat misschien ook te maken heeft met dat ik eens niet over mijn grenzen ging in de week ervoor, maar toch.

Medeblogger Marga las mijn review en bood mij een aantal paleoboeken aan die ze weg wilde doen. Lief! Twee dagen later kwam haar pakje binnen. Drie hartstikke mooie en als nieuw uitziende boeken vol informatie en inspiratie. Vooral het boek van Robb Wolf stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Helaas is onze bieb zeer behoudend en de meeste paleoboeken worden niet aangeschaft. Het boek ‘Oergondisch genieten’ bijvoorbeeld werd dan onlangs wel aangeschaft door de bieb en nu sta ik al weken op een wachtlijst. Dat schiet dus niet op. Als ik erover wil lezen, moet ik dus op andere manieren aan de boeken zien te komen. Ik was dus heel erg blij met het gulle gebaar van Marga.

De katten waren ook blij met het pakje. Marga heeft twee honden en die geuren werden duidelijk opgepikt, héél interessant vonden ze dat.

Over katten gesproken (kijk nou toch eens hoe vloeiend ik van het ene naar het andere onderwerp ga). ‘I have a cunning plan‘ – zoals Baldrick in mijn favoriete TV-serie Blackadder altijd zegt – om Dibbes en Gerrie meer aan elkaar te laten wennen. Gerrie is een gewoontekat en ligt vaak op dezelfde stoel aan tafel. Nu heb ik daar vlak bij twee kleine krukjes gezet, met een kleedje erover heen. Dat plekje is bovendien heerlijk warm want het staat bij een luchtrooster van onze hete luchtverwarming. Mijn inschatting was dat Dibbes gezien zijn egocentrische aard – nieuw plekje dus van mij, van MIJ! – niet zou kunnen weerstaan. En jawel, wat heerlijk toch als beesten zo voorspelbaar zijn:

Dus slapen de heren sindsdien uren vlak bij elkaar in de buurt, naar volle tevredenheid. Ik hoop dat dit ook gaat schelen op de moeilijke momenten, als ze elkaar bijvoorbeeld passeren in de keuken, op de trap of in de deuropening. Dat leidt nu nog vaak tot gemep maar wordt misschien zo wel minder.

Fijn weekend allemaal!