Afgelopen donderdag had ik een afspraak met de dierenarts die aan huis kwam om Dibbes te enten, nadat in de week ervoor Dibbes in de mand krijgen jammerlijk was mislukt. Ook het thuis enten is jammerlijk mislukt. Dibbes lag toevallig in de vensterbank in het zonnetje toen hij haar aan zag lopen en verdomd als het niet waar is, hij herkende haar meteen. Hij vloog in volledige paniek tegen de muren op, krabde mij en passant open op mijn arm en veranderde in een onbenaderbaar blazend monster met klauwen waar je niet bij in de buurt kunt komen.
Dierenarts droop dus weer af, met achterlating van het spuitje en instructies hoe we dit konden toedienen. We hebben eerder wel eens injecties toegediend bij Smoes dus dat zou moeten lukken. De band tussen mens en dier was helaas zo verstoord dat we het er maar bij hebben laten zitten. Dibbes heeft de hele middag onder ons bed gezeten en vloog in de namiddag het huis uit. Hij weigerde naar binnen te komen, wel kon ik contact met hem maken en miauwde hij zijn stress van zich af.
Dit werkte op mij dermate stressverhogend dat ik de inmiddels in alle paniek aangeschafte Bach Bloemsem Rescue druppels zelf ook maar achterover sloeg en – nu ik toch bezig was – de rest van het kattenhuishouden ook maar iets toediende verstopt in de melk. Want alle harigen op 4 en 2 poten raakten danig van slag door al het gedoe. Dibbes wilde laat op de avond wel naar binnen komen maar vloog er vandoor toen hij M. zag. Best zielig voor M. die juist niet betrokken was bij het dierenartsdrama. Maar ja, angsten kennen geen logica blijkt maar weer. En blijkbaar kwam er bij Dibbes oud zeer naar boven, hem aangedaan door een man.
Na een voor mij vrijwel slapeloze nacht – het zenuwstelsel was dermate geprikkeld dat slapen niet lukte – sloop ik op vrijdagochtend om half 6 naar beneden om Dibbes als een hoop ellende bij de achterdeur aan te treffen. Ik haalde hem naar binnen, gaf hem wat blikvoer met Bach bloesemdruppels en de rest van de katten ook die van alle kanten kwamen aangestormd. We hadden een fijn uurtje tot M. opstond en naar beneden kwam. Dibbes vertrok weer naar buiten, alhoewel minder in paniek dan de dag ervoor.
Afijn, ik keek M. zowat naar het werk en zodra hij zijn hielen lichtte kwam Dibbes weer naar binnen. Dat S. de trap afkwam was even heel eng, maar niet eng genoeg. Toen ook S. vertrok, zat Dibbes klaar op de trap. ‘Ga maar naar boven’ zei ik tegen hem en daar stoof hij de trap op. We deden een welverdiende tuk en in de loop van de dag gleed langzaam de stress van mens en kat af. Toen M. uit zijn werk kwam was hij niet meer die enge man maar gewoon baasje en mocht er weer worden geknuffeld zonder angsten.
De Bach Bloesemdruppels zijn overigens echt een aanrader. Onze ZwerfGerrit kreeg ze ook van me en die bracht gisteren na toediening de rest van de dag in de zon rollend door, zijn buik aanbiedend en knorrend van genoegen. Ik heb al veel bereikt bij hem maar dit haalt hopelijk net weer wat scherpe randjes weg. Omdat Dibbes deze week nogal jaloers en boos deed naar Gerrit toe, blijf ik beide heren voorlopig deze druppels geven.
Het eerst succes leek te worden geboekt. Het leek er even op dat Dibbes met Gerrit wou spelen gisteren vroeg in de avond, er werd wat geschud met een kont en staart en signalen afgegeven, maar toen kwam er een spin voorbij lopen en was het moment weer voorbij omdat Dibbes werd afgeleid. Maar wat niet is, kan nog komen.
 |
| Als ik in aan het koken ben, word ik begluurd door Gerrit, ik ben héél interessant |
Min of Meer 