Onze ZwerfGerrit maakt veel vorderingen (lezen jullie de subtiele toevoeging van het woordje ‘onze’?). Deze kat is behoorlijk slim, snapt snel de bedoeling van dingen en is van zichzelf vrij rustig. Waar het met Dibbes een hels gedoe was om hem te benaderen (dat is echt veel moeilijker met een half blinde zieke kat) gaat het met Gerrit veel sneller. Ook is het zo dat ik veel heb geleerd van vorig jaar en nu beter weet hoe ik het moet aanpakken.
Deze week zagen we een verschuiving in gedrag. Vorige week waren er voorzichtig verkennende rondes in huis, deze week liep hij zelfs een keer naar boven! Ook is hij nu het merendeel van de dag in de tuin. Ook een verschuiving, in plaats van twee keer per dag eten komen halen, heeft hij zijn intrek in de tuin genomen en loopt hij regelmatig naar binnen.
Toen ik een keer stond te koken voelde ik een kat langs me heen strijken. Omdat ik dacht dat het Dibbes was, boog ik me naar voren om te aaien. Het bleek Gerrit te zijn die zich doodschrok en wegvloog. Maar hij wil dus contact, dat is mooi. Ik heb hem daarna een paar keer tijdens het eten voorzichtig over zijn rug gestreken met een afwasborstel. Beter die borstel aanvallen dan mijn hand. Daar reageerde hij wel op, maar hij haalde niet uit en at snel weer door. Dus weer een stap verder gegaan en hem voorzichtig geaaid op zijn rug. De eerste 2 dagen heel zacht, later met iets meer druk. Hij laat het gebeuren.
Tijd voor een kleedje in de keuken. Hij had het zó door en lag prinsheerlijk bij de open deur. Een logische volgende stap was de deur dicht doen toen hij binnen was. Ook dat laat hij gebeuren, hij raak niet in paniek maar verdwijnt dan wel na een minuut of 5 door het kattenluik naar buiten.
 |
| beetje eng nog (zonder flits gemaakt en dus wat wazig, maar hij is bang voor de flits) |
En nu? Gewoon doorgaan. Ik ben in 2 weken tijd met deze kat verder gekomen dan in 3 maanden met Dibbes. Ik begin vertrouwen te krijgen dat het lukt om voor de winter Gerrit binnen te krijgen.
Dibbes moest afgelopen week naar de dierenarts, zoals ik een paar weken geleden al schreef. Dat is jammerlijk mislukt. Ik krijg hem niet de mand in. Ik had hem al een paar dagen voorbereid door lekkere hapjes in de reismand te leggen. Dat at hij graag op. Maar op het moment dat ik de deur dicht doe komen er ongekende krachten los in deze timide kat en het lukte me niet. Na een potje vrij worstelen besloot ik dat dit niet goed was voor de band tussen kat en mens en belde tante dierenarts op, die nu volgende week hier thuis langs komt. Het is zo en niet anders, hopen dat dit wel lukt.
ps op mijn kookblog mijn weekmenu:wat schaft de pot deze week?
Min of Meer's ME-Plein 
Veel plezier op de reunie. Je hebt dan in elk geval iets om over na te mijmeren als je de komende tijd op de bank moet doorbrengen.
Je hebt gelijk dat je je leven niet stil legt als het enigszins mogelijk is.
Enne….die katten boffen maar met jou 🙂
LikeLike
Ik wens je heel veel plezier op de reünie en denk nog maar even niet hoe je je daarna voelt, misschien valt het deze keer ook wel gewoon mee. Fijn om te lezen dat Gerrit zulke grote stappen voorwaarts maakt.
LikeLike
Ik wens je een heel fijne dag en een goed herstel daarna
LikeLike
Wat een vooruitgang!! Zowel met Gerrit, als met jezelf! Natuurlijk wil je “gewoon” gaan naar zo'n reünie. En ja, je zal er waarschijnlijk voor moeten boeten. Maar dat je sneller herstelt zegt al veel. Dit is zo'n gelegenheid die het misschien waard is om weer een poosje wat minder te kunnen. Niet te vaak van deze leuke bezigheden (en vooral niet te vaak na elkaar!) en dan komt het goed. Heel veel plezier gewenst en met de kat(ten) komt het al helemaal goed. Leuk om te lezen weer! groet Esther
LikeLike
Fijne dag vandaag! En ik hoop dat je je niet gaat vergelijken met de zogenaamde succesverhalen. Jij bent een heel leuk mens!
LikeLike
Ja, die eigenwijsheid herken ik wel: ergens persé heen willen en het daarna moeten bezuren…
Maar vaak zijn die ervaringen het dubbel en dwars waard en heb je daarna weer iets leuks om op terug te kijken.
En het is inderdaad goed nieuws dat je al sneller herstelt. Hoop dat je een leuke dag hebt gehad!
LikeLike
Zo'n reünie liet ik ook niet aan mij voorbijgaan, is veel te leuk. Het is goed dat je tegenwoordig je grenzen herkent en accepteert dat je na zo'n uitstapje goed moet uitrusten om weer bij te tanken.Maar ook dat je nu merkt dat de herstelperiodes iedere keer weer een beetje korter worden en dat er is dus vooruitgang is. Niets forceren. Fijn dat alles met Gerrit zo voorspoedig gaat en Dibbes was misschien bang met dat mandje nu hij zich zo aan jullie gehecht heeft, je weet niet wat het beestje allemaal heeft meegemaakt. Maar dit is toch een prima oplossing voor jullie beiden.Fijn weekend voor jullie allen, Marja
LikeLike