Vakantie vieren

We zijn weliswaar weer thuis maar proberen toch nog een beetje vakantie te vieren. Kind is immers nog een paar weken vrij. Het weer werkt natuurlijk best mee. Sterker nog, sinds we thuis zijn hebben wij meer zonuren gehad dan in twee weken Bretagne bij elkaar. We aten regelmatig in de tuin, iets wat mij altijd een heerlijk zomergevoel geeft.

De mannen gingen maar liefst drie keer in een week naar het strand. De laatste keer was afgelopen zondag en toen besloot ik ook mee te gaan. Ik was redelijk bijgetrokken van het reizen en ik besloot dat een dag met zand tussen de tenen waarschijnlijk wonderen zou doen voor het brein, en dat klopte helemaal.

Onderweg in de auto bedachten we dat mijn moeder wellicht ook zin had om mee te gaan, dus belde S. haar met de vraag hoe snel ze klaar kon staan. Zoiets hoef je maar een keer te zeggen tegen mijn moeder. Die stond meteen klaar bij de deur helemaal blij en opgewonden. Ze is dol op zee maar komt er niet vaak meer.

We hadden een heerlijke dag, de hemel was strak blauw, beetje wind maar dat was met een parasol fungerend als windscherm meteen opgelost. IJsje gegeten, later nog even op een terras gezeten. Heerlijk.

Buiten dat gingen de puber en ik een keer naar de film, ‘The big sick’. Een heerlijke feel good movie over de relatie tussen stand up comedian Kumail en studente Emily. Aangezien van Kumail verwacht wordt dat hij trouwt met een Pakistaanse, lijkt de relatie met Emily gedoemd te mislukken. Tot ze in coma raakt. Het klinkt zo wat flauw maar ik heb regelmatig keihard zitten lachen, de film is echt grappig. En bovendien waar gebeurd. Hoofdrolspeler Kumail Nanjiani schreef het script samen met zijn vrouw Emily naar aanleiding van de moeizame start van hun relatie.

De komende weken wil ik in ieder geval nog een andere film zien, Kedi, een documentaire over straatkatten in Istanbul (dat zal jullie niet verbazen gezien mijn kattenobsessie).

Buiten dat zijn er flinke leesplannen. Ik heb nog een stapel boeken door te werken van de bieb. En daarna wil ik twee boeken herlezen zodat ik helemaal weer in het verhaal zit als ‘Het eeuwige vuur’ van Ken Follet verschijnt.  Ken Follet is één van mijn favoriete auteurs (althans, ik houd van zijn historische romans, zijn spionageromans vind ik niet leuk) en ‘Pilaren van de aarde’ is het eerste boek dat ik van hem las, over meesterbouwer Tom die de kathedraal van Kingsbridge gaat bouwen (dit boek is ook bekend onder de naam ‘De kathedraal’) ‘Brug naar de hemel’ is deel 2 uit deze reeks maar wel zelfstandig te lezen. En binnenkort verschijnt dus een deel 3.  Een andere reeks die zeer aan te raden is van Ken Follet is de Century trilogie.

Dus, ik heb het druk, lezen maar!