Twee keer per dag ga ik naar hiernaast. Dan geef ik de buurkatten eten en doe een knuffel- en speelsessie met ze. Meestal gaan onze buren in de winter op vakantie maar dit jaar hebben ze een weekje extra tussendoor.
Het voordeel van in de winter de buurkatten voeren is dat mijn verraad niet zo opvalt. Onze kattentroep ligt als het buiten koud is graag binnen en heeft niet in de gaten – op Moos na – waarom ik twee keer per dag even weg glip.
Hoe anders is het nu. Na een paar dagen weten ze het allemaal en is er geen ontkennen meer aan. Als ik door de voordeur naar binnen ga, probeert Moos achter mij langs naar binnen te glippen. Dat sta ik niet toe en gooi de deur voor zijn neus dicht. De reactie is een gekerm en gekrijs van hier tot Tokio. Om zijn leed te benadrukken springt hij nog even op de plantenbak buiten, zodat hij met zijn neus tegen het raam het plaatje kan afmaken. Dibbes zorgt voor het achtergrondkoor en ligt rollend van ellende op het tuinpad.
Loop ik snel door naar de keuken om eten te pakken en de deur open te doen. Buurkatten weten het al wanneer ik kom en die zitten vaak in de achtertuin een beetje te wachten en te zonnen. Als ik de keukendeur opendoe, komen niet alleen de buurkatten maar ook Gerrie en Smoes aanstormen.
Als Tommie en Caspar hun eten naar binnen werken is dat onder begeleiding van gekrijs en gejammer van mijn eigen katten. Smoes probeert tegelijk ook door het kattenluik te komen dus hem moet ik telkens terug duwen. En Gerrie, nou er zijn geen woorden om zijn leed te beschrijven. Zijn ogen rollen uit zijn kop, zijn keel is schor van het gillen, de paniek druipt uit zijn vacht. Verraad!
Een kat vergeet meteen dát hij al eten heeft gehad en dat vergeet hij liefst twee keer per dag. Derhalve dient het bedienend personeel continu te worden herinnerd aan lege buikjes.
Een lege bak is gelijk aan een volle bak brokjes minus 3 brokken. Schande als dit niet wordt opgemerkt!
Aandacht die ik schenk aan ander kattenvolk is ongewenst en ongepast. Wat je nu deed! Kan niet! Verschrikkelijk!
Loop ik weer naar ons eigen huis dan is dat onder begeleiding van de kattenfanfare. Alles is weer goed. Behalve voor Gerrie die het niet snapt en in de achtertuin van de buren blijft zitten sippen. Tot ik roep en hij met een rotgang aan komt sjezen, gillend van blijdschap. Je bent er weer! Je houdt nog van me! Eten! Nu!
Tja. Zal blij zijn als de buren weer terug zijn.
Min of Meer's ME-Plein 
Hahahaa, ik herken dit !
LikeGeliked door 1 persoon
Super, wat leuk weer geschreven dit haha!
LikeGeliked door 1 persoon
😹😹😹😹
Hoe gaat het met Smoes?
LikeGeliked door 1 persoon
Nog hetzelfde. Hij heeft nog steeds last van vraatzucht dus ik betwijfel of de hogere dosis aan slaat. Nog 1,5 week tot de volgende controle.
LikeLike
Vond het zo’n leuk stukje, heb het ook even voorgelezen aan mijn man.
Mijn huidige katten (10 maanden oud) hebben dit niveau nog niet bereikt bij mij, al zijn ze wel altijd blij als ik uit mijn werk kom 😉
Mijn oude katten kwamen wel altijd als ik ze riep en eentje liep meestal mauwend achter mij aan als ik een blokje om ging met de hond.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi beschreven.
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk zoals beschreven, het leed dat hun wordt aangedaan.
Vergeten we even hoe leuk katten met een net met hun mishandelde prooi omgaan. Ook al is het een klein muisje. Het geluid dat dan diep uit hun keel komt, voor een piepklein muisje. De trots dat ze dankzij langdurig wachten en rondgluren plus een razendsnelle actie hebben bemachtigd.
De superneuzen waarmee ze altijd ruiken dat er eten is.
Het zijn heerlijke poezen. De kopjes die gegeven worden, totdat ze gekregen hebben wat ze wilden.
Het gesnor als ze weten dat er iets aankomt.
Heerlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Fantastisch geschreven weer, om te gillen 😀 !!!
LikeGeliked door 1 persoon
Een mooi stel bij elkaar, ze leiden aan ernstige vorm van aanstelleritisch. Als ik in de tuin de katten van de buren aandacht geeft, loopt onze kat beledigd naar binnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Een volwaardige kattensoap.
Je hoeft helemaal niet zo ver van huis om eens wat te beleven.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een heerlijk verhaal en zo beeldend beschreven ,ook de man hier zag het helemaal voor zich tijdens het lezen .Ik had even mijn dag niet maar dankzij jouw verhaal kon ik weer even heerlijk lachen .Wat een stel is het toch die katten van jou.
Gr Elisabeth
LikeGeliked door 1 persoon
O zo herkenbaar dat gezeur. Vermoeiend maar ach het hoort erbij.
LikeGeliked door 1 persoon
Grappig! Elke dag kijk ik bij Zuinigaan wat ze heeft geschreven en ga via haar bloglijst naar jou toe als je iets hebt geplaatst. Zo ook vandaag. Ik las je titel op haar site en vroeg me af of het over je gezondheid of over de katten zou gaan! Wat goed dat je ondanks alles nog op de katten van de buren past. Ik vind dat altijd erg veel energie kosten.
groetjes,
Misty
LikeGeliked door 1 persoon
Kost idd energie maar ik vind t ook heel leuk leuk om te doen Misty.
LikeLike
Wat een heerlijke beesten. Ik snap je buren wel, die weten dat er geen betere oppas te krijgen is. Als je naast mij woonde, vroeg ik je ook!
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, oh heerlijk die katten van je, wat een verhaal, zie het ook gewoon zo voor me;)
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk die kattenbeesten van je…. ze zijn iig dol op je, dat staat vast😉
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn buurvrouw heeft 2 katten, tenminste die van haarzelf zijn. Een kat van een buurman een paar huizen verderop heeft bedacht dat hij liever bij haar is dan bij zijn eigen baasje. Nu met het mooie weer zie ik hem elke dag bij haar op de tuinbank in het zonnetje liggen. De buurvrouw vertelde me dat hij zo gauw ze de deur openzet ook gelijk naar binnen glipt om te kijken of er wat in de etensbakjes zit en als een van haar eigen katten hem dan weg probeert te jagen volgt er een knokpartij. De buurvrouw vind de buur kat wel schattig begreep ik , haar katten daarentegen balen volgens mij van de indringer en laten zich zolang hij in de buurt is niet zien en liggen ook niet meer buiten op de bank.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar, de kattenperikelen, ooit had ik een kat die ik een keer vergat om als eerste eten te geven. Hij kreeg jarenlang als eerste van de vier. Maar ik had wat anders aan mijn hoofd op dat moment dus daardoor kreeg hij als tweede of derde, dat weet ik niet meer zo precies.,
Je gelooft het niet, maar die heeft enkele dagen niet gegeten. Ik naar de dierenarts want ik dacht dat hij ziek was, bleek dat de kat puur uit belediging even niet at. De gewoonte was ineens anders en daar kon hij niet tegen, zeker autistische kat geweest. Achteraf lach je erom maar op dat moment denk je dat hij ziek is.
Carola
LikeGeliked door 1 persoon