Teveel stappen

Nu de dagkamer anders is ingericht, merk ik dat ik veel te veel stappen op een dag zet. Ik heb nog geen routine qua spullen pakken. Mijn nachtkastjes staan net wat verder weg en ik moet er handigheid in krijgen dat ik gewoon alles in één keer voor de rest van de dag pak. Dat scheelt stappen.

De grens van wat ik aankan zit op 300 tot 500 stappen. Ik zit nu al vijf dagen achter elkaar op 600 tot 800 stappen. Dat komt echt door chaotisch ongecontroleerd spullen pakken, iets vergeten en weer teruglopen. Hoe zieker ik ben, hoe moeilijker ik het vind om vooruit te denken.

Een voorbeeld. Ik was me zittend op de wc. Voorheen stond mijn kastje met onderbroeken en sokken naast het chemisch toilet. Nu niet meer. Ik moet dus vooraf die onderbroek en sokken pakken. En niet al zittend op het toilet bedenken, ‘k#t en nu?’. Ik kan niet dan weer opstaan, naar het kastje lopen, terug naar het toilet en weer gaan zitten. Het zijn teveel stappen. Halverwege die 3 (?) minuten dat dit duurt ben ik al volledig kapot, duizelig en kortademig. Om nog maar niet te spreken over de enorme druk op mijn hersenpan.

Doel is dus wat rustiger te worden. Vooraf te bedenken wat een goede routine is qua spullen pakken en zo hopelijk het aantal stappen terug te dringen.

Voor een buitenstaander zal dit heel vreemd overkomen. Maar voor mij zijn 100 of 200 stappen extra op een dag een heel groot probleem.

Loop maar eens 400 stappen in je huis en bedenk dat dat mijn limiet is voor de dag.

Zet dan 600 stappen en bedenk hoe het is als die stappen niet gezet kunnen worden. Als je het terug moet dringen naar 400 tot 500 stappen. Bedenk hoe het is als je moet nadenken over de looproute die je neemt, omdat het zo efficiënt mogelijk moet zijn, zodat je zo min mogelijk stappen zet. Je loopt van de keuken naar de huiskamer, vergeet een theeglas te pakken en loopt terug. Tweehonderd stappen zijn zo gezet.

Voor een ME-patiënt is het tellen van stappen een belangrijke manier om de ziekte nog enigszins in toom te houden. Het staat haaks op alles wat we ooit hebben geleerd over bewegen. We vergeten maar al te vaak dat honderd stappen te veel lopen zorgt voor een roodstand. En een week lang die grens overschrijden, zorgt dat je bankrekening wordt opgeheven. Dan kun je niets meer uitgeven en heb je echt een enorm probleem.

Dus als jullie me nu even willen excuseren, dan ga ik een noodplan bedenken om stappen te reduceren.

PS. Ik hoef geen tips