Dag van de mantelzorg

Gisteren was het de dag van de mantelzorg. Gisteren vertrok Mischa ook voor een korte vakantie naar Praag, waar onze zoon momenteel woont en studeert. Het is zijn eerste vakantie in jaren.

Het is niet alleen op vakantie gaan maar ook vakantie hebben van mij. Want mantelzorg gaat altijd door. Ik ben niet in staat eten en drinken voor mezelf te maken of te pakken dus alles wordt mij aangereikt, al jaren.

Mischa voorziet in al mijn behoeften, 24 uur lang, 7 dagen per week, jaar in, jaar uit.

De impact die dit op ons heeft is enorm. Op mij natuurlijk omdat ik afhankelijk ben. Maar ook en vooral op hem.

Mischa kan nooit zomaar weggaan. Als hij soms eens even op stap gaat, moet altijd alles worden voorbereid. Is er voldoende eten en drinken binnen handbereik, zijn er medicijnen, is het chemisch toilet niet onverhoopt vol, is er voldoende toiletpapier….?

De spontaniteit ontbreekt volledig. Elke dag worden er talloze handelingen voor mij gedaan. Hij kan nooit zeggen: vandaag even niet, ik slaap uit, bekijk het maar.

Mijn behoeften gaan altijd voor. Hij moet zichzelf meestal in contact met mij uitschakelen, omdat ik geen stress, drukte of onrust verdraag

Behalve de komende dagen tot en met dinsdag. Zus komt hier om voor mij te zorgen. En hopelijk lukt het Mischa om eens alles achter te laten. Want iemand achterlaten die er zo bijligt is pittig, ook al weet hij dat ik goed verzorgd word.

Mantelzorg voor een ernstig ziek persoon is meer dan zorg verlenen alleen. Het is het eigen leven, emoties en behoeften uitschakelen, om voor een ander te zorgen. Het is in staat zijn jezelf volledig in dienst van een ander te stellen. Het is zorgen voor, zonder iets terug te kunnen verwachten.

Het is volgens mij het moeilijkste dat er bestaat.