Vakantie

Ook dit jaar gaan wij op vakantie. Voor mij is dat een hoogtepunt van het jaar. Maar voor veel andere ME-patiënten iets waar ze niet aan moeten of kunnen denken. Te veel onrust, gedoe en ook onzekerheid of het normale ritme van thuis niet te veel verstoord gaat worden. Of omdat ze te slecht zijn om vervoerd te worden.

Gelukkig ben ik maar de helft van de dag bedlegerig. Wel ben ik enorm prikkelgevoelig, fysiek en mentaal snel van slag en continu uitgeput. Waarom dan toch zoveel moeite doen? Het antwoord is simpel: omdat het toch nog meer genot dan stress oplevert. Uiteindelijk kan ik op vakantie ook altijd iets meer dan thuis. Waarschijnlijk omdat er verder geen verplichtingen zijn, geen medische afspraken, geen ritme van het dagelijks leven van school en werk van de gezinsleden dat maakt dat ik toch zoveel mogelijk probeer mee te draaien in hun schema. Ik zal binnenkort eens schrijven hoe ik ervoor zorg dat het voor mij haalbaar is. Maar eerst waarom ik zo graag toch elk jaar even wegga:

Uit de oude doos:

Vakantie

Midden op de dag lig ik in bed
Niet mijn bed
Een ander bed
In een kamer met een hoog plafond
En als ik naar buiten kijk
Zie ik een grote boom
In de ochtend is de boom fris groen
In de middag waait het
En gaan de takken heen en weer
En in de avond
Verandert de avondzon
De boom in goud

Woorden krijgen een andere betekenis
Het woord vakantie is rekbaar
Betekende het vroeger
Dingen doen, zien, beleven
In actie komen
Tegenwoordig betekent het
Verplaatsing van hier naar daar
En weer terug
Nu zit ik daar op de bank
Zie een ander uitzicht
Ik zit daar in een andere tuin
Hoor andere vogels dan thuis
Er sluipen andere katten door de tuin
Franse katten…

Ook de geuren zijn anders
We zitten aan de kust
Dat ruikt anders dan het vertrouwde IJsselmeer.
We rijden wat rond
Door heuvels en bossen
Ik zie overal tekens van het niet thuis zijn
Kijk mijn ogen uit
Ik kan nog net zo weinig als thuis
Toch ben ik overduidelijk op vakantie
Ik ervaar nieuwe uitzichten en inzichten
Geuren, indrukken
Laad me op aan het ergens anders zijn
Ik snuif alles heel diep op
En bewaar het in mijn  hart

Straks midden winter
Als ik op mijn slechtst ben
En dagenlang niet van de bank afkom
Dan doe ik een klein luikje in mijn hart open
Zodat de herinnering aan dat alles
Als vanzelf mijn lijf in stroomt
En dan weet ik
Voel ik
mijn wereld is groter dan deze bank
Ook deze winter gaat weer voorbij